Ο Ρούσβελτ είχε μόλις εκφωνήσει ομιλία στο Bayfront Park του Μαϊάμι από το πίσω κάθισμα του ανοιχτού του αυτοκινήτου, όταν ο Ζανγκάρα άνοιξε πυρ· έριξε έξι σφαίρες και τραυμάτισε πέντε ανθρώπους, εκτός από εκείνον που ήθελε να σκοτώσει! Και το τραγικότερο: ο δήμαρχος του Σικάγο, Άντον Τσέρμακ, που ήταν πλάι στον Ρούσβελτ, τραυματίστηκε θανάσιμα από σφαίρα στο στομάχι.
Λέγεται ότι κατά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο, ο δήμαρχος του Σικάγο έπιασε τον Ρούσβελτ από το μπράτσο και του ψιθύρισε: «Χαίρομαι που ήμουν εγώ κι' όχι εσύ»…
Άντρες της φρουράς του Ρούσβελτ, αλλά και πολίτες, ακινητοποίησαν τον δράστη και μπορεί να τον είχαν ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου, αν ο Ρούσβελτ δεν είχε παρέμβει, λέγοντας στο πλήθος να τον παραδώσει στη Δικαιοσύνη.
Ο Ζανγκάρα, λίγες ώρες αργότερα ισχυρίστηκε ότι «… δεν μισώ τον κύριο Ρούσβελτ προσωπικά, μισώ όλους τους αξιωματούχους και οποιονδήποτε είναι πλούσιος»... Είπε επίσης στο FBI ότι ο χρόνιος πόνος στο στομάχι που τον ταλαιπωρούσε, τον οδήγησε στην πράξη του: «Επειδή με πονούσε το στομάχι μου, ήθελα να πονέσω και τους καπιταλιστές σκοτώνοντας τον πρόεδρο. Το στομάχι μου πονούσε πολύ καιρό»! Όσα είπε ο δολοφόνος ακούστηκαν ανισόρροπα, αλλά δεν στερούνταν βάσης
Η ακραία πράξη του Ζανγκάρα αντανακλούσε τον θυμό και την απογοήτευση που αισθάνονταν πολλοί εργαζόμενοι των ΗΠΑ την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Ο Ρούσβελτ δεν είχε ακόμη ορκιστεί και η πολιτική που θα ακολουθούσε συμπυκνωνόταν ακόμα σε υποσχέσεις. Οι αναφορές για την ψυχραιμία που επέδειξε ο Ρούσβελτ κατά τη διάρκεια της απόπειρας δολοφονίας, την επόμενη ημέρα περιγραφόταν εκτενώς στον Τύπο και η δημόσια εικόνα του βγήκε ενισχυμένη.
Ανυπόστατες φήμες, που κυκλοφόρησαν αργότερα, υποστήριζαν ότι ο πραγματικός στόχος του Ζανγκάρα ήταν ο δήμαρχος του Σικάγο και υπονοούσαν τη σύνδεση του δολοφόνου με το οργανωμένο έγκλημα της πόλης. Οι θεωρίες συνωμοσίας, μάλιστα, γιγαντώθηκαν στη δεκαετία του 1990!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου