Πίσω στο Μεσαίωνα"

 

Όταν το Picture Post δημοσίευσε το "Back to the Middle Ages", στις 26 Νοεμβρίου του 1938, το περιοδικό δεν είχε συμπληρώσει ούτε δύο μήνες κυκλοφορίας. Πρωτοκυκλοφόρησε την 1η του Οκτώβρη και ήταν από την πρώτη στιγμή σθεναρά αντιφασιστικό, χάρη στην επιμέλεια του Stefan Lorant, ενός Ούγγρου πρόσφυγα ο οποίος προηγουμένως είχε φυλακιστεί από τους Ναζί στο Μόναχο.



Η κατάσταση είχε χειροτερέψει στη Γερμανία εκείνο τον Νοέμβριο. Η δολοφονία του Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι, αποτέλεσε το πρόσχημα των Ναζί για τη Νύχτα των Κρυστάλλων, το αντισημιτικό πογκρόμ. Για να καλύψει το συμβάν, ο Lorant σκέφτηκε ότι πρέπει να δείξει τα πρόσωπα της ναζιστικής ηγεσίας, παράλληλα με αυτά συγγραφέων, ηθοποιών και επιστημόνων που είχαν διώξει.

Τέσσερις κεντρικές φιγούρες δέσποζαν στο πρωτοσέλιδο, οι τρεις γνωστοί, η μια λιγότερο. Ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς και ο Γκέρινγκ μαζί με τον Γιούλιους Στράιχερ, η εφημερίδα του οποίου, η Der Stürmer, ήταν το επίκεντρο της ναζιστικής προπαγάνδας. Ο Στράιχερ, ένας πρώην δάσκαλος ο οποίος εκδιώχθηκε από το επάγγελμά του, ήταν αντισημιτικός, σχεδόν σε κωμικό βαθμό: έγραψε αντισημιτικά βιβλία για παιδιά και συχνά επαναλάμβανε την κατηγορία ότι οι Εβραίοι σκότωσαν παιδιά Χριστιανών για να κάνουν matzo (ή matza ή matzah), ένα είδος εβραϊκού ψωμιού. Ο Στράιχερ υποστήριζε ότι από τα άρθρα του βασίζονταν στη φυλετική διάκριση και όχι τη θρησκεία, οπότε προστατεύονταν από το γερμανικό σύνταγμα.

Σελίδα 16 και 17 του περιοδικού Picture Post: "Μερικοί διάσημου Εβραίοι για τους οποίους δεν υπάρχει χώρος στη Ναζιστική Γερμανία σήμερα"

Όταν εκδόθηκε το Picture Post, ο Στράιχερ ήταν στο ζενίθ της δύναμή του: στη Νυρεμβέργη, όπου ήταν ο τοπικός επικεφαλής του κόμματος των Ναζί, αντιμετωπιζόταν -σχεδόν- ως ο απόλυτος μονάρχης. Κατά τη διάρκεια της Νύχτας των Κρυστάλλων, διέταξε τους οπαδούς του να λεηλατήσουν τη Μεγάλη Συναγωγή της πόλης. Αλλά η Νύχτα των Κρυστάλλων αποδείχθηκε και η πτώση του: κατηγορήθηκε ότι οικειοποίηθηκε εβραϊκές ιδιοκτησίες που κατασχέθηκαν εκείνη τη Νύχτα του Νοεμβρίου του 1938 -ειδικά από εχθρούς του μέσα στην ιεραρχία του κόμματος, όπως ο Γκέρινγκ, του οποίου την κόρη Έντα έγραψε στην εφημερίδα του ότι συνελήφθη με τεχνητή σπερματέγχυση. Οι υπερβολές των αφηγήσεων, η χοντροκοπιά των ιστοριών και των σκίτσων είχαν φθάσει στο σημείο να προκαλέσουν την απέχθεια ακόμη και υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων του καθεστώτος. Ωστόσο, λόγω της ισχυρής φιλίας του με τον Χίτλερ, παρέμεινε αλώβητος. Ο Χίτλερ εκώφευσε ακόμη και όταν του καταγγέλθηκε ότι ο Στράιχερ προέβαινε σε βασανισμούς και ξυλοδαρμούς Εβραίων, ενώ υπήρξαν και κατηγορίες για παιδεραστία. Λόγω αυτής της υποστήριξης του Φύρερ, κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει. Ο Ουίλιαμ Σίρερ τον αποκαλεί "διάσημο πορνογράφο", αναφέροντας ότι "το έντυπό του προκαλούσε ναυτία ακόμη και σε πολλούς Ναζί". Ο Χίτλερ όμως είχε πλέον κουραστεί από τις υστερικές ιστορίες του Στράιχερ.

Το 1940, αφαιρέθηκαν τα αξιώματα από τον Στράιχερ. Αλλά η εφημερίδα του συνέχισε να δημοσιεύεται, μέχρι το τέλος του πολέμου, στην οποία τελικά επιβλήθηκαν, μετά το 1940, περιορισμοί.

Σελίδα 18: "Μερικοί απ΄΄ο τους καλλιτέχνες που έφυγαν από την Γερμανία" και "Μερικοί Εβραίοι Γερμανοί κάτοχοι Βραβείων Νόμπελ".

Σελίδα 19: "Η ανθρωπότητα στο ναδίρ της. Νεαροί Ναζί κοιτάζουν χαμογελώντας ηλικιωμένους Εβραίους που αναγκάζονται να συρθούν στους δρόμους της Βιέννης".