Κάποτε η Ανταρκτική ήταν γεμάτη δέντρα

Αν και η Ανταρκτική είναι τώρα πολύ κρύα για να υποστηρίξει τη βλάστηση, δεν ήταν πάντα. Το αρχείο

απολιθωμάτων δείχνει ότι τα φυτά ευδοκίμησαν στην παγωμένη πλέον ήπειρο από 400 εκατομμύρια έως 34 εκατομμύρια χρόνια πριν. Πράγματι καταπράσινα δάση κάλυπταν το τοπίο, παρόλο που η Ανταρκτική βρισκόταν κοντά στον Νότιο Πόλο τότε, όπως και σήμερα.

Αλλά αυτά τα αρχαία δέντρα της Ανταρκτικής δεν φύτρωναν όπως τα σημερινά δέντρα. Τα σύγχρονα δέντρα που ζουν σε εύκρατα κλίματα έχουν ετήσιους δακτυλίους ανάπτυξης όχι μεγαλύτερους από 2 χιλιοστά. Ωστόσο, ορισμένα δείγματα των καλοδιατηρημένων απολιθωμάτων δέντρων που κάλυπταν την Ανταρκτική πριν από περίπου 255 εκατομμύρια χρόνια κατά τη διάρκεια της Πέρμιας περιόδου, είχαν δακτυλίους ανάπτυξης κοντά στα 10 χιλιοστά. Από την άλλη, τα δέντρα που έζησαν περίπου 237 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια του Τριασικού, είχαν δακτυλίους ανάπτυξης πλάτους 6,8 χιλιοστών.

Σε κάθε μία από αυτές τις περιόδους, μεγάλες ποσότητες αερίων θερμοκηπίου που θερμαίνουν τον πλανήτη αύξησαν τις παγκόσμιες θερμοκρασίες, δίνοντας ακόμη και στην Ανταρκτική ένα εύκρατο κλίμα.

 Επίσης, η δομή του ξύλου στα δέντρα της Ανταρκτικής είναι αρκετά διαφορετική από το ξύλο στα σημερινά δέντρα. Στα σύγχρονα είδη σε εύκρατο κλίμα, το σκούρο ξύλο που σχηματίζεται στο τέλος κάθε καλλιεργητικής περιόδου, αποτελεί περίπου το 40% κάθε ετήσιου δακτυλίου ανάπτυξης. Στα απολιθώματα της Ανταρκτικής, ωστόσο, το ξύλο αποτελεί μόνο μεταξύ 5% και 12% κάθε δακτυλίου ανάπτυξης. Ο αριθμός των κυττάρων σε κάθε δακτύλιο ανάπτυξης υποδηλώνει ότι τα δέντρα μπορεί να έχουν αναπτυχθεί για όχι περισσότερο από δύο μήνες κάθε χρόνο.

Συνήθως, τρεις παράγοντες , η κρύα θερμοκρασία, η έλλειψη νερού και η έλλειψη ηλιακού φωτός, μπορούν να περιορίσουν σημαντικά τους ρυθμούς ανάπτυξης των σύγχρονων δέντρων. Τα απολιθώματα της Ανταρκτικής ωστόσο δεν δείχνουν σημάδια ότι τα δέντρα υπέστησαν ποτέ ζημιά από παγετό.

Το τέλος των περιόδων ανάπτυξης των αρχαίων δέντρων της Ανταρκτικής πιθανότατα ήρθε μόνο όταν ο ήλιος έπεσε κάτω από τον ορίζοντα και ξεκίνησε ο μόνιμος σκοτεινός χειμώνας, ένα θέαμα που κανένα δέντρο της Ανταρκτικής δεν έχει δει εδώ και εκατομμύρια χρόνια.