ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ: Ο ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού 

     Οι άγιοι της Εκκλησίας μας είναι οι ζωντανές εικόνες του Θεού. Το

«Συνοδικό» της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου επιτάσσει να τιμούνται από τους πιστούς, ως «φίλοι και θεράποντες του Χριστού». Αυτό κάνουν οι πιστοί, τους τιμούν όπως ορίζει η Εκκλησία μας. Ένας από τους τιμώμενους αγίους Της είναι και ο λαοφιλής άγιος Βλάσιος επίσκοπος Σεβάστειας.

      Γεννήθηκε στις αρχές του 4ου αιώνα στην περιοχή του Πόντου, όταν βασίλευε ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Λικίνιος (308-323). Καταγόταν από ευσεβή χριστιανική  οικογένεια ευγενών. Μεγάλωσε και ανατράφηκε ως Χριστιανός. Από μικρός διέθετε αρετές με κυριότερη, την αγάπη για τους ενδεείς. Η οικονομική δυνατότητα των γονέων του επέτρεψε να σπουδάσει την ιατρική επιστήμη, για να έχει τη δυνατότητα να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και να βοηθά δωρεάν τους φτωχούς ασθενείς. Οι σπουδές του στην ιατρική τον βοήθησε να μελετήσει το θαυμαστό ανθρώπινο οργανισμό και να στερεώσει έτι περισσότερο την πίστη του στο Θεό Δημιουργό! Παράλληλα με τις ιατρικές του σπουδές μελετούσε με πάθος την Αγία Γραφή και άλλα ψυχωφελή βιβλία, ώστε αναδείχτηκε σε μια σπάνια πνευματική προσωπικότητα και διακεκριμένος επιστήμων. 

       Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου ασκούσε το επάγγελμα του ιατρού. Χιλιάδες άνθρωποι έτρεχαν στο Βλάσιο για να βρουν γιατρειά και στοργή. Ασκούσε το ιατρικό επάγγελμα ως διακονία στον πονεμένο άνθρωπο και όχι ως προσοδοφόρο επάγγελμα. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως η ιατρική στην αρχαιότητα ασκούνταν είτε από αγύρτες ειδωλολάτρες ιερείς στα σκοταδιστικά «ασκληπιεία», όπου διαδραματίζονταν απίστευτες πρακτικές δεισιδαιμονίας και τσαρλατανισμού, είτε από στυγνούς ειδωλολάτρες επαγγελματίες ιατρούς, οι οποίοι πλούτιζαν από το επάγγελμά τους και ως εκ τούτου ήταν απρόσιτοι στους φτωχούς. Για πρώτη φορά οι Χριστιανοί γιατροί θεώρησαν την ιατρική επιστήμη διακονία και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν και γι’ αυτό ονομάστηκαν Ανάργυροι. 

       Αλλά παράλληλα ο Βλάσιος κήρυττε με θέρμη και δύναμη τη χριστιανική πίστη και μετέστρεφε χιλιάδες ειδωλολάτρες στον Χριστιανισμό. Επίσης λόγω του ανεπίληπτου βίου του, της βαθιάς του πίστεως και του σπάνιου χαρακτήρα του εκλέχτηκε, κατ’ απαίτηση του λαού, επίσκοπος Σεβάστειας της Καππαδοκίας. Η αρχιερατεία του υπήρξε ιδιαίτερα καρποφόρα και επιτυχής. Όμως κάποια στιγμή ένοιωσε την ανάγκη να αφιερωθεί στην ησυχία και την άσκηση κατέφυγε στο Άργαιο Όρος και εγκαταστάθηκε σε ένα σπήλαιο να ζήσει ως ερημίτης. Με την αδιάλειπτη προσευχή, τη νηστεία, την αγρυπνία και την άσκηση έφτασε σε μεγάλα ύψη αγιότητας. Μεγάλα πλήθη πιστών ανέβαιναν το βουνό για να επισκεφτούν το Βλάσιο και να πάρουν την ευλογία του και να παρηγορηθούν. Μάλιστα παρασκεύαζε από βότανα και ορυκτά του βουνού φάρμακα, τα οποία διέθετε δωρεάν σε όσους είχαν προβλήματα υγείας. Και δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι που επισκέπτονταν τον Βλάσιο, αλλά και τα άγρια ζώα, τα οποία στέκονταν στην  είσοδο της σπηλιάς του, τα ευλογούσε και τότε απομακρύνονταν! 

       Το πιο αγαπημένο θέαμα των Ρωμαίων ήταν οι θηριομαχίες, όπου ρωμαλέοι θηριοδαμαστές πάλευαν στα στάδια με τα θηρία και τα θανάτωναν φρικτά κάτω από τις επευφημίες του πλήθους. Δεν λίγες οι περιπτώσεις, που τραγικό θάνατο έβρισκαν οι θηριοδαμαστές από τα δύστυχα ζώα! Αλλά κατά τους χρόνους των διωγμών οι ειδωλολάτρες χρησιμοποιούσαν τα άγρια θηρία για τη δημόσια θανάτωση των Χριστιανών. Βρισκόμαστε στην εποχή των πιο σκληρών διωγμών, όπου ο Λικίνιος 

συνέχιζε τους διωγμούς του Διοκλητιανού. Ο έπαρχος Αγρικόλας έστειλε κυνηγούς στο Άγραιο Όρος να συλλάβουν ζώα για την καταβρόχθιση των Χριστιανών της περιοχής.

       Έφτασαν και στη σπηλιά του Βλασίου, όπου είδαν πλήθος ανθρώπων και αγρίων ζώων ανάμεσα στο σεβάσμιο επίσκοπο. Το γεγονός ανέφεραν στον θηριώδη Αγρικόλα, ο οποίος διέταξε να συλληφθούν και να οδηγηθούν μπροστά του. Στρατιωτικό απόσπασμα τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν για ανάκριση. Στο δρόμο πλήθος ασθενών ασπάζονταν τον άγιο και γινόταν καλά. Του έφεραν ένα μικρό παιδί, που κινδύνευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο, που είχε σταματήσει στο λαιμό του, το οποίο θεράπευσε. Θεράπευσε επίσης και πολλά ζώα. Μάλιστα συμβούλεψε όσοι άνθρωποι ή ζώα έχουν πρόβλημα υγείας να επικαλούνται τη βοήθειά του και θα γίνονται καλά. 

      Φτάνοντας στη Σεβάστεια ο έπαρχος τον κάλεσε να θυσιάσει στα είδωλα, αλλά εκείνος του αποκρίθηκε πως οι «θεοί» του είναι κακοποιά δαιμόνια. Ο Αγρικόλας εξαγριώθηκε και τον παρέδωσε στα βασανιστήρια. Κατόπιν ύστερα από σειρά φρικτών βασανισμών και μετά την εμμονή του Βλασίου να μην αρνηθεί την πίστη του, τον οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης. Καθοδόν επτά ευσεβείς γυναίκες πλησίασαν τον άγιο και του άλειφαν το σώμα με αρώματα. Οι αρχές τις συνέλαβαν και τις οδήγησαν στο μαρτύριο. Τις αποκεφάλισαν. Τον άγιο οδήγησαν στο τείχος της Σεβάστειας, όπου τον αποκεφάλισαν μαζί με δύο άλλα νεαρά παιδιά. Ήταν το έτος 316. Η ψυχή του αγίου επισκόπου πέταξε στα ουράνια, να ενωθεί με το Χριστό αιωνίως και το τίμιο σώμα του το παρέλαβαν οι πιστοί για ταφή. 

       Η μνήμη του τιμάται στις 11 Φεβρουαρίου και θεωρείται ως ένας από τους πλέον θαυματουργούς αγίους της Εκκλησίας μας.