Στο γραφικό χωριό Καλεσμένο της Ευρυτανίας, συναντήσαμε μια γυναίκα με πλούσια ιστορία, την 102χρονη
γιαγιά Παρασκευή. Μας άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού της και μας μάγεψε με τις αφηγήσεις της από τα παλιά χρόνια.Τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από την λιτότητα. Τα ρούχα ήταν ελάχιστα, συχνά περπατούσαν ξυπόλητοι, και η καθημερινότητα ήταν στα χωράφια σπέρνοντας και φροντίζοντας τα ζώα. Η επιθυμία για μάθηση έμεινε ανεκπλήρωτη, καθώς δεν πήγε σχολείο, μαθαίνοντας μόνη της λίγα γράμματα. Ο αργαλειός γινόταν ο σύντροφός της, υφαίνοντας ρούχα και κουβέρτες για την οικογένεια.
Με προξενιό παντρεύτηκε, δημιουργώντας μια οικογένεια με 5 παιδιά. Σκληρές στιγμές σημάδεψαν τη ζωή της, με τον εμφύλιο πόλεμο να φέρνει διώξεις και ανασφάλεια. Αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό κρατώντας στην αγκαλιά της ένα παιδί, για να γλυτώσει. Τα υπόλοιπα παιδιά τα γέννησε στο σπίτι, με τη βοήθεια του Θεού, όπως η ίδια λέει, φέρνοντας στον κόσμο υγιή μωρά.
Μετά τον πόλεμο, ο σύζυγός της μετανάστευσε στην Αμερική για δουλειά. Ακολούθησε η υπόλοιπη οικογένεια, αφήνοντας την Ελλάδα. Εκεί η γιαγιά Παρασκευή εργάστηκε για 20 χρόνια ως καθαρίστρια σε νοσοκομείο.
Στα 102 της χρόνια, η αγάπη για το χωριό της παραμένει ακέραιη. Επέστρεψε στο Καλεσμένο, όπου περνάει τον χρόνο της φροντίζοντας τον κήπο της, που αποτελεί και το αγαπημένο της χόμπι.
Η ευχή της γιαγιάς Παρασκευής, γεμάτη σοφία και καλοσύνη, μας συντροφεύει: "Να είστε καλά και να πάρετε τα χρόνια μου". Η αφήγησή της, γεμάτη εικόνες από μια εποχή αλλιώτικη, αποτελεί μια πολύτιμη μαρτυρία και μια υπενθύμιση της αξίας της ζωής και της δύναμης της ανθρώπινης ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου