Τα σπίτια της δεκαετίας του 80: Τι συμβολίζουν για τη χειραφέτηση της γυναίκας και την αλλαγή στη ζωή της

 

Μια κατοικία του 1987, ένα ολόκληρο διαμέρισμα στημένο μέσα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι αντικρίσαμε στην έκθεση GR80 S- η Ελλάδα τη δεκαετία του 80. Η διακόσμηση, τα έπιπλα ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός του σπιτιού είναι πράγματα γνώριμα σε όλους μας και προκαλεί εντύπωση το πόσο ρεαλιστικά έχουν όλα στηθεί! Για κάποιους η είσοδος στο πιο εντυπωσιακό κομμάτι της έκθεσης είναι ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Άλλοι πάλι θα διαπιστώσουν στην Ελλάδα όλα κινούνται βραδέως και τα σπίτια εκείνα δε διαφέρουν πολύ από τα σημερινά. Γιατί; Μα φυσικά γιατί η ανακαίνιση είναι κάτι που κοστίζει, θέλει χρήμα μεράκι και… χρήματα. Τα τελευταία λείπουν.

Μιλήσαμε με την Αργυρώ Μπατσή, μουσειοπαιδαγωγό στο βιομηχανικό μουσείο φωταερίου που μας ξενάγησε στο χώρο αναλύοντάς μας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των σπιτιών εκείνης της εποχής και πώς τα νεωτεριστικά στοιχεία που έφεραν εξέφρασαν τις αλλαγές που συνέβαιναν στην οικογένεια αλλά και στην κοινωνία.



Συνέντευξη στον Γιώργο Κολέτσο


-Αργυρώ: «Πρόκειται για μια άρτια αρχιτεκτονική μελέτη που έγινε για την έκθεση η Ελλάδα στη δεκαετία του 80 και αντικατοπτρίζει όλες τις αλλαγές τις κοινωνικές αλλά και τις αλλαγές στην οικογένεια μέσα στη δεκαετία εκείνη που είναι πολλές. Για παράδειγμα η γυναίκα εκείνη την περίοδο εργάζεται είναι στοιχείο της χειραφέτησής της αυτό σημαίνει ότι πια η κουζίνα, το μαγείρεμα μάλλον δεν είναι υποχρέωση καθημερινή έχει να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο και γίνεται κάπως σαν χόμπι για εκείνη.




«Γι αυτό βλέπουμε μια πολύ μικρή κουζίνα σε σχέση με τα σπίτια του 1970 που ασφυκτικά πλησιάζει το σαλόνι για να ενωθεί στα σπίτια που βλέπουμε τη δεκαετία του 90 που είναι και η μόδα που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα».







Το εφηβικό δωμάτιο τη δεκαετία του 80 φέρει πλέον τη σφραγίδα των παιδιών και έχει να κάνει πια πολύ με τα ενδιαφέροντά τους. Μπορεί να δει κανείς αφίσες στους τοίχους με συγκροτήματα και ηθοποιούς της προτίμησής τους και βέβαια όσο περνάνε τα χρόνια η κυριαρχία των γονιών μέσα στο εφηβικό και στο παιδικό δωμάτιο μειώνεται και γι αυτό θα το δούμε και λίγο πιο ακατάστατο με λίγο πιο σκονισμένα τα έπιπλα.





Το σπίτι αυτό θυμίζει πολύ τα σπίτια των γιαγιάδων, τα σπίτια που μπορεί να έχουμε στο χωριό μας και δεν τα έχουμε ανακαινίσει. αλλά και σπίτια που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο κέντρο της Αθήνας και δεν έχουν αλλάξει ποτέ



-Τη διακόσμηση της εποχής πώς θα τη χαρακτήριζες;
Αρκετά πιο φορτωμένη συγκριτικά με τη σημερινή, δεν έχουμε σεμεδάκι στην τηλεόραση γιατί ήδη από το 1987 και μετά μέχρι το τέλος της δεκαετίας αρχίζει και φεύγει και εγκαταλείπεται. Αλλά θυμαστε όλοι τα φορτωμένα σπίτια με μπιμπελό στις βιτρίνες, τα πολλά ποτηράκια στις βιτρίνες κάτι που γενικά αντικατόπτριζε τη νοικυροσύνη των γυναικών. Μπαίνοντας κανείς εδώ νιώθει αυτή τη νοσταλγία. Θυμίζει το φιλόξενο σπίτι της γιαγιάς. Σήμερα τα σπίτια είναι πιο ψυχρά και μας βλέπουν λιγότερο. όσο πάει φεύγει αυτό το πολύ προσωπικό μέσα από αυτά.

-Τι έχεις ακούσει από τον κόσμο που επισκέπτεται την εγκατάσταση αυτή στην Τεχνόπολη;

Τα παιδιά λένε είναι σαν το σπίτι της γιαγιάς μακάρι να είχαμε ένα τέτοιο σπίτι, το έχω ακούσει και αυτό. Και μια κοπέλα μου είχε πει συγκινήθηκα. Αυτό νομίζω βγαίνει στον κόσμο.

-Σε πόσο χρονικό διάστημα στήθηκε όλη αυτή η εγκατάσταση;
Από το μηδέν. έγινε μια άρτια αρχιτεκτονική μελέτη βγήκαν τα σχέδια και από το μηδέν στήθηκε για να αναβιώσει ένα σπίτι της δεκαετίας. Νομίζω σε δεκαπέντε μέρες στήθηκε αυτό το σπίτι.

πηγη