Τον Ιανουάριο του 2024, ένα μέλος της Γερουσίας της πολιτείας του Μιζούρι έκανε μια πρόταση που, εάν εγκριθεί, θα επαναφέρει τη μονομαχία ως μέσο επίλυσης προσωπικών διαφορών μεταξύ πολιτικών.
Σε μια τροπολογία που κοινοποιήθηκε στο X, ο Ρεπουμπλικανός Νικ Σρόερ λαχταρούσε να επιστρέψει σε μια περασμένη εποχή όπου, «αν η τιμή ενός γερουσιαστή αμφισβητηθεί από άλλον γερουσιαστή σε σημείο που δεν μπορεί να διορθωθεί, αυτός ο γερουσιαστής μπορεί να διορθώσει την προσβολή στην τιμή του, με την πρόκληση του παραβάτη γερουσιαστή σε μονομαχία».
Εάν εγκριθεί, η τροπολογία θα προσθέσει ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά και αιματηρή ιστορία των πολιτικών μονομαχιών στην Αμερική.
Οι μονομαχίες χρονολογούνται από τη μεσαιωνική Ευρώπη, όταν ιππότες και ευγενείς μπορούσαν να προκαλέσουν ο ένας τον άλλον σε μια μάχη και να επιλύσουν τις συγκρούσεις τους σωματικά και όχι λεκτικά. Αρχικά, οι μονομαχίες χρησιμοποιούσαν σπαθιά και άλλα όπλα μάχης σώμα με σώμα, αλλά σύντομα προτίμησαν τα πιστόλια. Αν και θεωρείται βάρβαρη σήμερα, η μονομαχία προέκυψε αρχικά ως ένας τρόπος για να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες, με την έκβασή της να μην καθορίζεται μόνο από τις ικανότητες των μονομαχών, αλλά και από τη χάρη του Θεού.
Όταν οι Ευρωπαίοι άποικοι έφτασαν στη Βόρεια Αμερική, τα έθιμα μονομαχίας τους ακολούθησαν. Η πιο διάσημη πολιτική μονομαχία στην ιστορία των ΗΠΑ ήταν μεταξύ του Αντιπροέδρου Aaron Burr και του Υπουργού Οικονομικών Alexander Hamilton. Η μονομαχία, που απαθανατίστηκε στο βραβευμένο μιούζικαλ του Lin-Manuel Miranda, ήταν το αποκορύφωμα μιας δια βίου αντιπαλότητας μεταξύ των πολιτικών και των φαινομενικά ασυμβίβαστων ιδεολογιών τους. Όταν ο Burr προκάλεσε τον Hamilton σε μια μονομαχία το 1804 για τη συκοφαντική επιστολή του τελευταίου (ο Hamilton είχε αποκαλέσει τον Burr «απατεώνα και ηδονιστή»), ο Hamilton πυροβολήθηκε στην κοιλιά και πέθανε την επόμενη μέρα.
Επειδή η άρνηση της μονομαχίας θεωρούνταν ακόμη πιο ταπεινωτική από τις προσβολές που τις πυροδότησε, οι περισσότεροι άντρες δεν σκέφτονταν ποτέ να μην ρισκάρουν τη ζωή τους για μια ευκαιρία να βγουν νικητές. Μια σπάνια εξαίρεση έλαβε χώρα το 1842, όταν ο νεαρός τότε Αβραάμ Λίνκολν ζήτησε συγγνώμη επειδή αναφέρθηκε στον Δημοκρατικό Κρατικό Ελεγκτή Τζέιμς Σιλντς ως «δύσοσμο, ανόητο ψεύτη» σε ένα άρθρο εφημερίδας. Αν ο Λίνκολν είχε πάρει ένα πυροβόλο όπλο, μπορεί να είχε πεθάνει πριν γίνει πρόεδρος.
Στα χρόνια που οδήγησαν στον Εμφύλιο Πόλεμο, πολλές πολιτικές μονομαχίες στις ΗΠΑ διεξήχθησαν για διαφωνίες σχετικά με το μέλλον της δουλείας. Μια μονομαχία του 1859 μεταξύ του Αμερικανού γερουσιαστή Ντέιβιντ Σ. Μπρόντερικ που ήταν υπέρ της κατάργησης και του Ντέιβιντ Σ. Τέρι, πρώην αρχιδικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου της Καλιφόρνια, που ήταν υπέρ της δουλείας, αποκαλείται συχνά «η τελευταία αξιοσημείωτη αμερικανική μονομαχία». Τελείωσε με πυροβολισμό στον Μπρόντερικ στο στήθος μετά από αστοχία. Ο Μπρόντερικ πέθανε από την πληγή του τρεις μέρες αργότερα, με τη δημόσια κηδεία του στο Σαν Φρανσίσκο να προσελκύει χιλιάδες θεατές.
Οι μονομαχίες είχαν ήδη ξεφύγει από τη μόδα από εκείνη την εποχή, με περισσότερες από 18 πολιτείες να τις κηρύσσουν εκτός νόμου μέχρι το 1859. Η όρεξη του κοινού για μονομαχία καταπνίγηκε περαιτέρω από την αιματοχυσία του Εμφυλίου Πολέμου. Ωστόσο, εάν ο γερουσιαστής Σρόερ του Μιζούρι καταφέρει να το περάσει, η μεσαιωνική παράδοση μπορεί να επανέλθει ξανά στην επιφάνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου