Τζένη Δρόσου

Η Τζένης Δρόσου ήταν ελληνίδα ζωγράφος, εικονογράφος και κινηματογραφίστρια. Η ζωγραφική,

αλλά και η χαρακτική της, κινούνται στο πλαίσιο μιας εξπρεσιονιστικής κατεύθυνσης, στην οποία παλιότερα υπερίσχυαν τα λαϊκότροπα στοιχεία.

Η Τζένη Δρόσου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και αρχικά σπούδασε θέατρο στο «Θεατρικό Εργαστήρι» του Βασίλη Ρώτα (1947-1949). Έκανε ελεύθερες σπουδές κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη κατά την περίοδο 1954-1959 κι έκτοτε ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, ενώ εργάστηκε για μία εικοσαετία ως φωτογράφος κινηματογραφίστρια στο Λαϊκό Νοσοκομείο, γυρίζοντας ταινίες για τους φοιτητές της Ιατρικής.

Έργα της Τζένης Δρόσου παρουσιάστηκαν σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Ενδεικτικά: Πανσέληνος Θεσσαλονίκη (1976), Γκαλερί Νέες Μορφές (1976, 1982), Πνευματικό Κέντρο Δήμου Καισαριανής (1988), Αίθουσα Τέχνης Αστρολάβος (1989), Βιβλιοθήκη Κολλεγίου Αθηνών (1989), Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα (1991) και Γκαλερί Χρυσόθεμις (2009).

Επίσης, συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και πανελλήνιες εκθέσεις. Ενδεικτικά: 1959 Γκαλερί Ζυγός (1959), Έκθεσις Νέων Καλλιτεχνών στη Γκαλερί Τέχνης (1961), Γκαλερί Θυμέλη (1983), Έκθεση Ζωγραφικής-Χαρακτικής Μόσχας (1988), Εθνική Πινακοθήκη (1989) και Αίθουσα Τέχνης Λαβύρινθος στην Κατερίνη (1999).

Παράλληλα, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων. Σχέδιά της υπάρχουν στις ποιητικές συλλογές του Γιάννη Ρίτσου «Μια πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα», «Πρωινό Άστρο», «Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού» και «Παιχνίδια τ' ουρανού και του νερού», στο παραμύθι του Τζιάνι Ροντάρι «Η Τερεζούλα-Τοσηδούλα», στο βιβλίο για τη Β' Δημοτικού του ΟΕΔΒ «Η Γλώσσα μου», στο παραμύθι της Παναγιώτας Σωτηρακοπούλου «Ο πονετικός άνεμος» κ.ά.

Η Τζένη Δρόσου πέθανε στις 29 Απριλίου 2021, σε ηλικία 93 ετών.