Η Κάθριν και ο Τόνι Σάλας δεν είχαν ιδέα ότι ο γιος τους, Μπεν ζούσε διπλή ζωή. Στη μία, όπως λέει ο πατέρας του, αναζητούσε δαχτυλίδι αρραβώνων και στην άλλη σχεδίαζε τον θάνατό του.
«Μακάρι να μας είχε δώσει την ευκαιρία να τον βοηθήσουμε», λέει η Κάθριν, με τη φωνή της να σπάει.
Ο 21χρονος Μπεν Σάλας αυτοκτόνησε τον περασμένο Απρίλιο. Ήταν πολλά υποσχόμενος φοιτητής εγκληματολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και επίδοξος αθλητής των Ολυμπιακών Αγώνων. Είχε πολλούς φίλους, μια σταθερή σχέση και μια αγαπημένη οικογένεια.
Ο θάνατός του ήταν ανάμεσα στις 50.000 αυτοκτονίες που καταγράφηκαν στις ΗΠΑ πέρυσι – ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί ποτέ.
«Ήταν ένας καλός άνθρωπος με πολλές ικανότητες… υπάρχει ένα τεράστιο κενό στην ψυχή μας. Ένα κομμάτι μας λείπει» λέει ο Τόνι μιλώντας στο BBC.
Τι είναι όμως αυτό που οδήγησε τον νεαρό Μπεν να δώσει τέλος στη ζωή του; Αυτό είναι το ερώτημα που βασανίζει ακόμα τους γονείς του και πασχίζουν να βρουν την απάντηση.
«Δεν υπήρχε καμία από τις τυπικές ενδείξεις που θα περίμενε κανείς…»
Όπως λένε ο Μπεν είχε λάβει το 2020, για ένα μικρό διάστημα, θεραπεία για ήπιας μορφής κατάθλιψη και τους είχε διαβεβαιώσει ότι έχει αναρρώσει πλήρως.«Δεν υπήρχε καμία από τις τυπικές ενδείξεις που θα περίμενε κανείς σε ένα παιδί που συνέχιζε να παλεύει ψυχικά. Δεν ήταν αποτραβηγμένος», λέει ο πατέρας του. Ο Μπεν ήταν κοντά στους γονείς του, τους μιλούσε συχνά.
«Μη συμβιβάζεστε με το «είμαι εντάξει». Ένα ‘ΟΚ’ μπορεί να είναι ένα ΟΚ, αλλά πολλές φορές δεν είναι»
Ο Τόνι θυμάται ότι πριν αυτοκτονήσει, είχαν μιλήσει στο τηλέφωνο. «Είπε ‘είμαι καλά, είμαι εντάξει’. Και μετά από δύο ώρες είχε φύγει».
Το κρατικό πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας έχει κλονιστεί το τελευταίο διάστημα από μια σειρά αυτοκτονιών. Κατά το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος, επτά φοιτητές, συμπεριλαμβανομένου του Μπεν, έδωσαν τέλος στη ζωή τους. Μέχρι στιγμής, κατά το τρέχον ακαδημαϊκό έτος, έχουν σημειωθεί τρεις αυτοκτονίες, εκ των οποίων μία στα τέλη Ιανουαρίου.
«Εθνική επιδημία»
Ο μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών ήταν πολύ δύσκολος τόσο για το προσωπικό όσο και για τους φοιτητές, λέει η αντιπρύτανης Justine Hollingshead.
Λέει ότι οι αυτοκτονίες είναι μια «εθνική επιδημία» στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν περιορίζεται μόνο στις πανεπιστημιουπόλεις.
«Αν γνωρίζαμε τον λόγο, θα λύναμε το πρόβλημα. Δεν είναι κάτι που προσπαθούμε να αποφύγουμε ή να μην καταλάβουμε. Αλλά μπορεί να μην υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια: τα άτομα δεν το λένε στην οικογένεια ή τους φίλους τους, δεν ζητάνε βοήθεια και παίρνουν αυτή την απόφαση. Και πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ το γιατί» εξηγεί.
«Αν μπορεί να συμβεί σε εμάς, τότε μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε»
Η πολιτεία αύξησε τον αριθμό των συμβούλων και των χώρων υποδοχής και εισήγαγε ένα σύστημα που ονομάζεται «QPR: Question, Persuade, Refer» (Ρώτα, Πείσε, Ανάφερε), ώστε οι φοιτητές να μπορούν να αναγνωρίζουν τα σημάδια που δείχνουν ότι οι φίλοι ή οι συμμαθητές τους αντιμετωπίζουν προβλήματα και να τους παρέχουν την κατάλληλη βοήθεια.
Το προσωπικό έχει εκπαιδευτεί να αναφέρει τους φοιτητές που συνήθως παραλείπουν διαλέξεις ή ζητούν παρατάσεις στις προθεσμίες – σε περίπτωση που και αυτά είναι σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά.
«Αισθάνομαι ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε κάτω από αδιανόητες συνθήκες», λέει η αντιπρύτανης.
«Νομίζω ότι πολλά παιδιά της ηλικίας μας έχουν άγχος για τον κόσμο. Υπάρχουν συνεχώς πράγματα που δεν βελτιώνονται και η ζωή είναι ακριβή», δηλώνει η Lorelai, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο.
Ο Brody, φοιτητής πληροφορικής, λέει ότι γνωρίζει τη διαθέσιμη βοήθεια από τα email που στέλνει συχνά το πανεπιστήμιο. «Δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στα προβλήματα ψυχικής υγείας», λέει.
Δεύτερη αιτία θανάτου
Άλλα πανεπιστήμια, σε διαφορετικές πολιτείες, βιώνουν μια παρόμοια τάση. Και η αυτοκτονία είναι πλέον η δεύτερη αιτία θανάτου μεταξύ των Αμερικανών κάτω των 35 ετών, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών, την αμερικανική υπηρεσία προστασίας της υγείας.
Η πανδημία του Covid θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει, λέει η ψυχίατρος δρ Κριστίν Κρόφορντ.
«Προκάλεσε αυτό το σημαντικό πλήγμα στους νέους μας όσον αφορά την απόκτηση των κοινωνικών δεξιοτήτων και των εργαλείων που χρειάζονται», λέει. «Βρίσκονταν στο σπίτι, ήταν αποκομμένοι από τους συνομηλίκους τους και από τα στοιχεία που είναι τόσο κρίσιμα για την υγιή ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπου».
Οι νέοι που περνούν πολύ χρόνο «τυλιγμένοι» στις συσκευές τους βομβαρδίζονται διαρκώς με εικόνες πολέμου και πολωτικά πολιτικά μηνύματα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη, σύμφωνα με τη δρ Κρόφορντ.
«Κάθε δίχτυ ασφαλείας που είχαν οι προηγούμενες γενιές έχει αφαιρεθεί»
Επιστρέφοντας στην οικογένεια Σάλας, η Κάθριν συμφωνεί ότι οι νέοι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.
«Κάθε δίχτυ ασφαλείας που είχαν οι προηγούμενες γενιές έχει αφαιρεθεί. Νομίζω ότι πολλοί νέοι αισθάνονται πολύ ανασφαλείς για το τι τους επιφυλάσσει το μέλλον», λέει.
Φοράει ένα σήμα καρφιτσωμένο στο μπλουζάκι της με τη φωτογραφία του γιου της και τις λέξεις «You Matter».
«Το φοράω κάθε μέρα, πάνω από την καρδιά μου, γιατί εκεί βρίσκεται ο Μπεν», λέει, παλεύοντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
Θέλουν να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για «κάτι που δεν μπορούσε να ελέγξει – την κατάθλιψη».
Η ψυχική ασθένεια στιγματίζεται στις ΗΠΑ, λένε και οι δύο.
«Χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους να μιλούν γι’ αυτό», λέει ο Τόνι. «Αν μπορεί να συμβεί σε εμάς, τότε μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε».
Η Κάθριν συμφωνεί: «Μη συμβιβάζεστε με το «είμαι εντάξει». Ένα ‘ΟΚ’ μπορεί να είναι ένα ΟΚ, αλλά πολλές φορές δεν είναι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου