Μικρές αγέλες τσακαλιών έχουν κάνει και πάλι την εμφάνισή τους στην παραλίμνια ζώνη του Αμβρακικού και ιδιαίτερα στο Μαυροβούνι της Βίγλας Άρτας.
Λόγω της στοχοποίησής τους από τους κτηνοτρόφους της περιοχής, είχαν εξαφανιστεί για περίπου 4 δεκαετίες και πλέον επανέκαμψαν καθώς η κτηνοτροφία ελεύθερης βοσκής μειώθηκε στο ελάχιστο.
Κάτοικοι της περιοχής μιλούν για 2 είδη τσακαλιών. Το ένα από αυτά είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος και δεν αποκλείεται να είναι υβρίδια τσακαλιών και σκύλων, καθώς στην εν λόγω περιοχή ενδιαιτούν πολλά αδέσποτα.
Το τσακάλι ανήκει στην κατηγορία των κυνοειδών και συναντάται στην Ευρώπη (κυρίως στα Βαλκάνια), στην Ασία και στην Αφρική. Είναι μεσαίου μεγέθους θηλαστικό που, παρά την κακή του φήμη, καλύπτει το μισό της δίαιτάς του με φυτά και φρούτα.
Το υπόλοιπο μισό αποτελείται από ψοφίμια και μικρά ζώα όπως αμφίβια, ψάρια, σαλιγκάρια, ποντίκια, κουνέλια, έντομα, πουλιά αλλά κι αιγοπρόβατα.
Το τσακάλι αναφέρεται τόσο στην ελληνική μυθολογία όσο και στην Αρχαία Αίγυπτο όπου είχε σπουδαίο ρόλο. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός των τσακαλιών δεν ξεπερνά τα 1.500 άτομα. Κάποιοι ωστόσο κάνουν λόγο για πολύ περισσότερα και ιδιαίτερα σε περιοχές της Πελοποννήσου.
Αυτά περιορίζονται σε απομονωμένους πληθυσμούς στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τη Χαλκιδική, την παραλιακή ζώνη της Φωκίδας, την Πελοπόννησο, τη Σάμο, και με μικρές ομάδες στην Κερκίνη και στον Αξιό. Το τσακάλι κυνηγήθηκε έντονα την περίοδο 1974 – 1980 οπότε και σύμφωνα με επίσημα στοιχεία θηρεύτηκαν πάνω από 7.000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου