Η ιστορία του Θιβέτ

Το Θιβέτ εκτείνεται ανάμεσα σε δύο χώρες με μεγάλο πολιτισμό, την Ινδία και την Κίνα. Το όνομά του

προέρχεται από σανσκριτική λέξη και σημαίνει «ουρανός». Βρίσκεται σε υψόμετρο 5.000 μέτρων και συχνά αποκαλείται «η πύλη του κόσμου». Σύμφωνα με τον μύθο, οι Θιβετιανοί -στην πλειοψηφία τους Βουδιστές- κατάγονται από την ένωση ενός πιθήκου, που αποτελεί ενσάρκωση του Βούδα, και μιας δράκαινας.

Το Θιβέτ ήταν ένα ισχυρό βασίλειο και μια πλούσια αγροτική κοινωνία από τον 7o έως τον 10o αιώνα. Την εξουσία ασκούσε ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος θεωρείται απόγονος του Βούδα και πνευματικός ηγέτης των Βουδιστών. Τον 13o αιώνα η χώρα κατακτήθηκε από τον Τζέκινς Χαν και τους Μογγόλους, οι οποίοι διατήρησαν με διαλύματα την κυριαρχία τους έως τον 18o αιώνα, όταν έκαναν την εμφάνισή τους οι Κινέζοι. Η περιοχή παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Κίνας έως το 1904, οπότε οι Άγγλοι κατέστησαν το Θιβέτ βρετανικό προτεκτοράτο.

Το 1907 οι Βρετανοί αναγνώρισαν την κινέζικη κυριαρχία στο Θιβέτ. Όμως, λόγω της εσωτερικής αναταραχής στην Κίνα, το 1911 ο Δαλάι Λάμα βρήκε την ευκαιρία και εγκατέστησε την εξουσία του.

Μετά την επικράτηση των κομουνιστών στην Κίνα, το 1949, το ενδιαφέρον του «Κόκκινου Δράκου» αναθερμάνθηκε για το Θιβέτ. Ένα χρόνο αργότερα, ο Λαϊκός Στρατός εισήλθε στην πρωτεύουσα Λάσα, χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Εγκαταστάθηκε τότε μία μικτή κινεζοθιβετιανή εξουσία έως το 1956, οπότε οι ανατολικές επαρχίες επαναστάτησαν, με την υποστήριξη της αμερικανικής CIA. Οι επαναστάτες συνετρίβησαν το 1959 και η περιοχή ενσωματώθηκε στην Κίνα ως αυτόνομη περιοχή. Έκτοτε, γύρω στο 1 εκατομμύριο Θιβετιανοί έχουν βρει το θάνατο από τις κακές συνθήκες διαβίωσης, αλλά και τις μάχες με τους Κινέζους.

Στο μεταξύ, ο 14ος Δαλάι Λάμα, που εγκατέλειψε τη χώρα, ζει εξόριστος στο εξωτερικό, προσπαθώντας να συνεγείρει τη διεθνή κοινή γνώμη με σκοπό την ανεξαρτησία του Θιβέτ. Στους υποστηρικτές του περιλαμβάνονται γνωστοί αστέρες που έχουν ασπαστεί τον Βουδισμό, με προεξάρχοντα τον Ρίτσαρντ Γκιρ.