Βίλεμ Αϊντχόφεν

Ο Ολλανδός ιατρός Βίλεμ Αϊντχόφεν προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον

άνθρωπο και την ιατρική με την ανακάλυψη του ηλεκτροκαρδιογραφήματος. Μελέτησε και ανέπτυξε τον ηλεκτροκαρδιογράφο ως πρακτικό όργανο κλινικής εξέτασης καί σημαντικό εργαλείο στη διάγνωση των καρδιοπαθειών. Για την ανακάλυψη του ηλεκτροκαρδιογραφήματος και το εν γένει ερευνητικό του έργο σχετικά με τις ηλεκτρικές ιδιότητες της καρδιάς τιμήθηκε με το Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας το 1924.

Ο Βίλεμ Αϊντχόφεν γεννήθηκε στις 21 Μαΐου 1860 στο Σεμαράνγκ της νήσου Ιάβας των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών (νυν Ινδονησίας). Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και διετέλεσε καθηγητής της Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν από το 1886 έως τον θάνατό του.

Το 1903 επινόησε το πρώτο χορδωτό γαλβανόμετρο που είναι γνωστό καί ως γαλβανόμετρο Άιντχόφεν. Με το όργανο αυτό μπόρεσε να μετρήσει και να καταγράψει τις μεταβολές του ηλεκτρικοΰ δυναμικού που οφείλονται στις συστολές των μυώνων της καρδιάς. Για τη μέθοδο αυτή χρησιμοποίησε τον όρο ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Ό Άιντχόφεν εντόπισε διαφορές στα καρδιογραφήματα που έπαιρνε από ασθενείς με καρδιοπάθειες διαφόρων ειδών. Από το 1908 έως το 1913 μελέτησε τα σχήματα που εμφανίζονται στα κανονικά καρδιογραφήματα έτσι ώστε να μπορεί να προσδιορίσει και να ερμηνεύσει με ακρίβεια τις ανωμαλίες που οφείλονται σε καρδιοπάθειες.

Ό Βίλεμ Άιντχόφεν συνέχισε έως τον θάνατό του, που επισυνέβη στο Λάιντεν, στις 29 Σεπτεμβρίου 1927, να βελτιώνει τα ηλεκτρόδια του ηλεκτροκαρδιογράφου και ήταν ο πρώτος, που περιέγραψε καί χρησιμοποίησε τα τυπικά ηλεκτρόδια των σύγχρονων ηλεκτροκαρδιογράφων.