Νόνικα Γαληνέα

Η Νόνικα Γαληνέα υπήρξε μια από τις από τις πιο ευγενικές μορφές του ελληνικού θεάτρου. Είχε

χαρακτηριστεί ως η «μεγάλη κυρία του θεάτρου», το οποίο υπηρέτησε για πολλές δεκαετίες ως πρωταγωνίστρια, θιασάρχης και μεταφράστρια, κυρίως σε έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου.

Η Νόνικα (Αντιγόνη) Γαληνέα γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1938 στην Αθήνα. Ήταν κόρη του δικηγόρου Πέτρου Γαληνέα και της Θεοδοσίας Καραϊωσηφόγλου, της Ντορέτ της κοσμικής Αθήνας. Φοίτησε σε ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού (Ιταλία, Ελβετία). Σε ηλικία 18 ετών εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου αρχικά έγινε δεκτή στη σχολή γραμματέων Denson του Λονδίνου και κατόπιν σπούδασε υποκριτική στο Weber Douglas School of Singing and Dramatic Art.

Σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε τον νευρολόγο Νίκο Μουτούση, με τον οποίο απέκτησε τρεις κόρες, τις δίδυμες Αριέττα και Αλεξία και τη Μαρία-Αμαλία. Η Αριέτα και η Αμαλία Μουτούση ακολούθησαν τα βήματα της μητέρας τους και θεωρούνται από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς τους. Μετά τον χωρισμό της, η Νόνικα Γαληνέα, έζησε για 21 χρόνια έως το 1990 με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.

Η καλλιτεχνική της σταδιοδρομία της ξεκίνησε το 1963 με εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου η πρώτη της παράσταση ήταν οι «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά. Από το 1969 έζησε και συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Μαζί, δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές, το «Θέατρο Ιλίσια» και το «Στούντιο Ιλίσια». Συνεργάστηκε επίσης με τα δύο κρατικά θέατρα της χώρας (Εθνικό και Βορείου Ελλάδος).

Τον Ιούνιο του 2003 έγινε η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός που έπαιξε στα αγγλικά στο περίφημο «Κόβεντ Γκάρντεν» του Λονδίνου. Ερμήνευσε τα μονόπρακτα «Η πιο δυνατή» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ και «Αυτό που δεν ειπώθηκε» του Τενεσί Ουίλιαμς, μαζί με την κόρη της Αμαλία Μουτούση.

Στη μακρά της πορεία στο θέατρο ένωσε τις δυνάμεις της με καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου, όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Στιούαρτ Μπερτζ, ο Διονύσης Φωτόπουλος και η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ.

Το 2006 τιμήθηκε για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο με το βραβείο «Κυβέλη» και το 2017 με το βραβείο «Νίκος Κούρκουλος».

Στον κινηματογράφο και την τηλεόραση οι εμφανίσεις της ήταν λιγοστές. Στη μεγάλη οθόνη έπαιξε στις ταινίες: «Η Λεωφόρος του Μίσους» (1968), «Η κόρη του ήλιου» (1971), «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» (1972) και «Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι εμείς» (1972). Στην μικρή οθόνη εμφανίστηκε στις σειρές: «Ο Παράξενος Ταξιδιώτης» ( ΕΙΡΤ, 1972), «Οι πρωταγωνιστές» (ΥΕΝΕΔ, 1981), «Τμήμα ηθών: Ζιγκολό» (ΑΝΤ1, 1992), «Το 13ο Κιβώτιο» (ΑΝΤ1, 1992)

Το μεταφραστικό της έργο περιλαμβάνει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Το 2005 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Ζωή μου» (εκδόσεις Λιβάνη) και δύο χρόνια αργότερα το βιβλίο «Επέστρεφε» (εκδόσεις Ιανός).

Η Νόνικα Γαληνέα πέθανε στις 2 Ιουνίου 2023 στην Αθήνα, σε ηλικία 84 ετών. Η κηδεία της έγινε στις 6 Ιουνίου στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας, παρουσία πολλών συνάδελφοί της από το θέατρο και τον καλλιτεχνικό χώρο. Τον μοναδικό επικήδειο, σύμφωνα με την τελευταία της επιθυμία, εκφώνησε η αγαπημένη της φίλη Άννα Φόνσου.