Αψεγάδιαστα, πεντακάθαρα και ολόλευκα – τα αυστηρά άσπρα ρούχα του τένις αποτελούν παράδοση αιώνων.
Η Γαλλίδα παίκτρια Suzanne Lenglen ήταν μια από τις πρώτες και πιο αξιομνημόνευτες περιπτώσεις, όταν κατάργησε τα μακριά φορέματα και φόρεσε μια πιο αέρινη φούστα μέχρι τη γάμπα και πιο κοντά μανίκια στο Wimbledon το 1919
Η χαρακτηριστική αυτή εμφάνιση δεν έχει κάνει μόνο το άθλημα της ρακέτας να ξεχωρίζει, αλλά έχει γίνει επίσης ένας ενδυματολογικός πυλώνας και εκτός γηπέδων -αρκεί να σκεφτούμε το «tenniscore».
Αυστηροποίηση των κανόνων
Παρόλο που τα περισσότερα από τα μεγάλα τουρνουά έχουν καταργήσει την άχρωμη ομοιομορφία, το Wimbledon, έχει παραμείνει αυστηρό στην πολιτική του (όπως και πολλά ιδιωτικά κλαμπ σε όλο τον κόσμο). Μάλιστα, πριν από περίπου μια δεκαετία, το διάσημο πρωτάθλημα απαγόρευσε εντός των κόλπων του τις πολύχρωμες πινελιές που είχαν γίνει όλο και πιο συνηθισμένες – ένα χρόνο μετά την απαγόρευση του διάσημου πλέον ζεύγους αθλητικών παπουτσιών με πορτοκαλί σόλα του κορυφαίου Ρότζερ Φέντερερ μετά τον πρώτο γύρο του 2013.
Η πρώιμη ενδυμασία του τένις έμοιαζε περισσότερο με ρούχα για απεριτίφ: οι γυναίκες φορούσαν ριγέ μπλούζες με μακριές φούστες, κορσέδες και καπέλα με φαρδύ γείσο- οι άνδρες φορούσαν μάλλινα παντελόνια και πουλόβερ
Οι κανόνες κάποτε απαιτούσαν «κυρίως λευκά» ρούχα, επιτρέποντας σε ορισμένους διαγωνιζόμενους να παίξουν με χρωματικούς συνδυασμούς. Όμως, η αυστηροποίηση έφερε την συνθήκη του «σχεδόν εξ ολοκλήρου λευκά».
Σύμφωνα με τους διοργανωτές: δεν επιτρέπεται ούτε το off-white, ούτε και οι ποικίλοι χρωματισμοί στα αθλητικά παπούτσια. Στα καλά νέα της ημέρας, το 2023, επετράπη στις γυναίκες να φορούν σκουρόχρωμα σορτς στο γήπεδο, μετά από επικρίσεις ότι οι αρμόδιοι που θέσπισαν τους κανόνες δεν είχαν λάβει υπόψη τους την έμμηνο ρύση.
Αλλά γιατί τα λευκά του τένις έγιναν το πρότυπο; Οι λόγοι που συχνά αναφέρονται είναι πρακτικοί, από την αντανάκλαση της θερμότητας έως την κάλυψη του ιδρώτα. Αλλά ο ανώτερος επιμελητής Kevin Jones του Μουσείου ASU Fashion Institute of Design & Merchandising (ASU FIDM) στο Λος Άντζελες, ο οποίος οργάνωσε την πρόσφατη περιοδεύουσα έκθεση «Sporting Fashion: Outdoor Girls 1800 – 1960», δήλωσε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μακρά ιστορία συλλόγων που επιβάλλουν την κοινωνική θέση, ξεκινώντας όταν το τένις επί χόρτου γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα στην Αγγλία της βικτοριανής εποχής ως δραστηριότητα αναψυχής – και ένα σπάνιο άθλημα που επιτρεπόταν να συμμετέχουν και οι γυναίκες.
«Είναι εντελώς ελιτίστικο, επειδή τα λευκά ρούχα είναι δύσκολο να διατηρηθούν», δήλωσε σε τηλεφωνική επικοινωνία με το CNN και την δημοσιογράφο Jacqui Palumbo. «Και οι τύποι των υλικών από τα οποία ήταν φτιαγμένα αυτές οι εμφανίσεις, οι οποίες ήταν βαμβακερές και λινά, τσαλακώνονταν εύκολα, οπότε το να τα κρατάτε ωραία και φρέσκα ήταν επίσης μια πτυχή αυτής της φροντίδας».
Αμφισβήτηση των κανόνων
Φυσικά, το στυλ του τένις έχει αλλάξει δραματικά μέσα σε ενάμιση αιώνα από τότε που απλώς υπήρχε για την ψυχαγωγία και την κοινωνικοποίηση της ανώτερης τάξης, αμέσως μετά το κροκέ (και χρησιμοποιώντας το ίδιο περιποιημένο γκαζόν).
Η πρώιμη ενδυμασία του τένις έμοιαζε περισσότερο με ρούχα για απεριτίφ: οι γυναίκες φορούσαν ριγέ μπλούζες με μακριές φούστες, κορσέδες και καπέλα με φαρδύ γείσο- οι άνδρες φορούσαν μάλλινα παντελόνια και πουλόβερ.
Επειδή οι θεατές και οι παίκτες συχνά υιοθετούσαν παρόμοιο στυλ, η μόδα και το τένις είχαν μια «αμφίδρομη σχέση με την πάροδο του χρόνου, όπου οι διάφορες τάσεις του τένις εισχώρησαν και στην ευρύτερη κουλτούρα», δήλωσε ο αθλητικός δημοσιογράφος Ben Rothenberg, συγγραφέας του βιβλίου «Tennis: The Stylish Life» καθώς και μιας πρόσφατης βιογραφίας για τη Ναόμι Οσάκα.
Φωτογραφία: H Zendaya στο «Challengers»
Αυτό ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές τους τελευταίους μήνες, καθώς η Zendaya υιοθέτησε μια σειρά από εμφανίσεις στο κόκκινο χαλί εμπνευσμένες από το τένις, οι οποίες ταιριάζουν με το δράμα εντός και εκτός γηπέδου της ταινίας «Challengers», ενώ πρόσφατα αντιμετώπισε τον Φέντερερ σε έναν αγώνα «air tennis» για μια καμπάνια της μάρκας αθλητικών ειδών On.
Η απόλυτη ευθυγράμμιση με τη μόδα οδήγησε επίσης στην επιτυχία κλασικών εταιρειών που γεννήθηκαν από το τένις, όπως η Lacoste και η Fred Perry, καθώς και στη ριζοσπαστικοποίηση της μόδας εντός των γηπέδων – πιθανότατα να θυμάστε ότι η Elsa Schiaparelli έντυσε την Ισπανίδα παίκτρια Lilí de Álvarez με culottes, μια split φούστα, για το Wimbledon το 1931, προκαλώντας σοκ στους θεατές-.
Suzanne Lenglen | Bibliothèque nationale de France
Όπως και στην περίπτωση της De Álvarez, οι ενδυματολογικοί κώδικες στο τένις έχουν αλλάξει μετά από ένα μεγάλο σκάνδαλο. Η Γαλλίδα παίκτρια Suzanne Lenglen ήταν μια από τις πρώτες και πιο αξιομνημόνευτες περιπτώσεις, όταν κατάργησε τα μακριά φορέματα και φόρεσε μια πιο αέρινη φούστα μέχρι τη γάμπα και πιο κοντά μανίκια στο Wimbledon το 1919. Μούσα του σχεδιαστή Jean Patou, η Lenglen έγινε το πρώτο fashion icon του τένις με την υπογραφή της μαντίλας και τα προκλητικά τότε κοντύτερα φουστάνια.
Πιο πρόσφατα, το κιτ Nike της Serena Williams έγινε θέμα συζήτησης στο Γαλλικό Όπεν του 2018, όταν επέλεξε ένα μαύρο κορμάκι που δεν διέθετε την υποχρεωτική φούστα του τένις.
Παρόλο που επικαλέστηκε τα οφέλη του για την κυκλοφορία του αίματος μετά από βάσιμους φόβους για θρόμβους αίματος με τη γέννηση του παιδιού της, το Γαλλικό Όπεν δήλωσε ότι θα απαγορεύσει το εν λόγω στυλ στο μέλλον. Ωστόσο, η Ένωση Γυναικείου Τένις το επέτρεψε επίσημα και η Γουίλιαμς συνέχισε να φοράει τέτοιου είδους παραλλαγές στο Αυστραλιανό Όπεν του 2019 και του 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου