«Ο κόσμος μου έχει περιοριστεί από τότε που γέννησα. Καθαρίζω, μαγειρεύω, κάνω τα ψώνια, διαχειρίζομαι τα ξεσπάσματα του παιδιού κάθε μέρα, καθαρίζω ξανά και πάλι από την αρχή».
Εκτός από την πολύ διαφορετική καθημερινότητα του ζευγαριού, η γυναίκα δεν μπορεί να κάνει φιλίες στην καινούρια γειτονιά, πράγμα που την κάνει να νιώθει μεγάλη μοναξιά. Το γεγονός ότι, ο άνδρας της πηγαίνει κάθε μέρα στη δουλειά, την ενοχλεί ακόμη περισσότερο.
«Αγαπώ πολύ τον άνδρα μου, δουλεύει διαρκώς για να μας στηρίζει», εξηγεί χαρακτηριστικά.
«Ακριβώς όμως επειδή δουλεύει τόσο πολύ, έχει πολύ άγχος και κούραση. Δεν έχουμε καθόλου χρόνο για εμάς εκτός σπιτιού, ενώ έχουμε σταματήσει να συζητάμε ουσιαστικά».
Η κατάστασή τους έχει αρχίσει να προκαλεί μεγάλη ένταση. Η γυναίκα ζηλεύει τον άνδρα της επειδή έχει δουλειά ενώ εκείνος, από την πλευρά του, θυμώνει μαζί της επειδή μπορεί να περνά χρόνο στο σπίτι με το παιδί τους. Για τον άνδρα της, η γυναίκα είναι “τυχερή” που μπορεί να μένει στο σπίτι όλη την ημέρα.
«Εκείνος ζηλεύει εμένα, και εγώ αυτόν»
Δυστυχώς, η γυναίκα τα βλέπει διαφορετικά τα πράγματα.
«Έχω φτάσει σε σημείο που πλέον δεν αισθάνομαι ότι είμαι άνθρωπος. Δεν κάνω τίποτα για εμένα, δεν έχω προσωπική ζωή, εισόδημα, ούτε προσωπικές ασχολίες», εξηγεί η γυναίκα.
Κάθε λεπτό της ημέρας μου, εξαρτάται από το πρόγραμμα του παιδιού ή του άνδρα μου. Όταν προσπαθώ να του μιλήσω, ποτέ δεν με καταλαβαίνει επειδή είναι σίγουρος πως η δική του ζωή είναι πολύ πιο δύσκολη επειδή έχει περισσότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Η γυναίκα δεν θέλει να αφήσει τέτοια περιστατικά να διαλύσουν τον γάμο της, όμως δεν αντέχει να ζει άλλο μόνη και χωρίς καμία άλλη ασχολία, πέρα από τη φροντίδα του παιδιού και του νοικοκυριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου