O επικεφαλής των ανασκαφών στο ανάχωμα Canhasan ΙΙΙ, Δρ. Adnan Baysal, εξηγεί: «Ο οικισμός Canhasan ΙΙΙ, ο οποίος δεν είχε κεραμική παραγωγή, χρονολογείται 750 χρόνια πριν από τον οικισμό Τζαταλχογιούκ. Οι ζωγραφιές στους τοίχους και το έδαφος του Canhasan ΙΙΙ, μας δείχνουν ότι, ίσως να ήταν αυτός ένας από τους οικισμούς που προετοίμασαν τον πολιτισμό Τζαταλχογιούκ».
Τα αναχώματα του Canhasan (Ι, ΙΙ, και ΙΙΙ), ανακαλύφθηκαν στις αρχές του 1950, ως αποτέλεσμα των ερευνών στην επιφάνεια του εδάφους, υπό την καθοδήγηση του Δρ. David French. To 2022, οι ανασκαφές ξεκίνησαν και πάλι, αυτή τη φορά με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Δρ. Adnan Bayasal, του πανεπιστημίου της Άγκυρας, ο οποίος διδάσκει στο τμήμα Γλωσσών, Ιστορίας και Γεωγραφίας.
Οι ανασκαφές αποκάλυψαν ότι το ανάχωμα Canhasan 1 αποτελείται από επίπεδα της Χαλκολιθικής και της Νεολιθικής εποχής, ενώ το Canhasan 3 ανήκει σε έναν πολιτισμό που δεν παρήγε καθόλου κεραμική.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Δρ. Baysal «Μπορεί το Canhasan ΙΙΙ να μοιάζει με ένα ύψωμα όπως όλα τα άλλα, αλλά το χαρακτηριστικό του γνώρισμα, εκείνο που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι η παλαιοοικολογία της πεδιάδας Konya. Κοιτώντας ανατολικά του ηφαιστείου Karadağ ή γενικά στην πεδιάδα Konya, καταλαβαίνουμε ότι πριν από 14 χιλιάδες χρόνια, ήταν εντελώς καλυμμένη από νερό».
Αυτό είναι γνωστό από παλαιοοικολογικές μελέτες. Ως αποτέλεσμα αυτών των μελετών, γνωρίζουμε ότι η στάθμη του νερού διαρκώς αυξάνεται και μειώνεται. Βλέπουμε ότι, στην περιοχή αυτή, το νερό υποχωρεί πιο γρήγορα και, μέσα από τις μελέτες μας, καταλαβαίνουμε ότι η περιοχή χτίστηκε στην άμμο της ακτής. Ένας οικισμός ξεκίνησε με το Canhasan ΙΙΙ και στη συνέχεια δημιουργήθηκε ένας νεολιθικός οικισμός, ο οποίος βρίσκεται κάτω από τον οικισμό της Χαλκολιθικής περιόδου.
Τα πορίσματα μαρτυρούν ότι το Canhasan είχε ιδρυθεί 750 χρόνια πριν το Τσαταλχογιούκ – το μοναδικό χαρακτηριστικό που υπάρχει στο Canhasan ΙΙΙ
Στην Ανατολία γενικά, τα υψώματα χτίστηκαν το ένα επάνω στο άλλο, αλλά στο Canhasan, το σύστημα δόμησης των υψωμάτων, είναι οριζόντιο. Ο Baysal εξηγεί ότι τα τετράγωνα σχεδιασμένα σπίτια που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των μελετών, η χρήση του μεσοδιαστήματός τους, η τοποθεσία των εστιών μέσα στα διαστήματα αυτά, τα σημεία της αποθήκευσης του φαγητού στα σπίτια και η διάταξη αυτών των χώρων, μοιάζουν με εκείνα στο Τζαταλχογιούκ.
«Ας πούμε όμως ότι το Canhasan ΙΙΙ, πολιτισμός που δεν είχε κεραμική, χρονολογείται 750 χρόνια νωρίτερα. Από τις ζωγραφιές στους τοίχους και στο έδαφος του Canhasan ΙΙΙ, προκύπτει ότι μάλλον, αυτός είναι ένας από τους πολιτισμούς που προετοίμασε τον πολιτισμό του Τζαταλχογιούκ».
Παρατηρώντας ότι, τα σπίτια που ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές ήταν ζωγραφισμένα, ο Baysal είπε: «Μέσα στα σπίτια, υπάρχουν ζωγραφιές. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν οξείδια του μαγγανίου για να δημιουργήσουν κόκκινες μπογιές, είδη βαφών τις οποίες μπορούμε να ορίσουμε ως οξείδιο του σιδήρου και πορτοκαλί χρώματα. Το πλησιέστερο σημείο από όπου θα μπορούσαν να προμηθεύονται τα συστατικά αυτά, είναι η οροσειρά του Ταύρου. Εκεί βρίσκεται το υλικό αυτό. Οι άνθρωποι δεν κατοικούν αποκλειστικά σε ένα μέρος. Αυτό καταδεικνύει το γεγονός ότι, οι άνθρωποι του οικισμού Canhasan ΙΙΙ είχαν τη γνώση και την τεχνολογία για να πάρουν τα συγκεκριμένα υλικά από αυτό το σημείο. Στη συνέχεια, χρωμάτισαν τον κόσμο τους με τα χρώματα αυτά».
«Ανάμεσα στο Canhasan ΙΙΙ και το ηφαίστειο Karadağ, υπάρχει μια λίμνη, ένα φυσικό περιβάλλον με καλαμιές. Σκεφτείτε ένα σπίτι με δάπεδα από λευκό πηλό ή κόκκινα ζωγραφισμένα σπίτια. Έπαιρναν τους άσπρους λίθους από τον πυθμένα της λίμνης, ένα απίστευτα όμορφο και φωτεινό περιβάλλον. Οι άνθρωποι έφτιαξαν έναν χρωματιστό κόσμο για να ζουν, με πράσινο από την μια πλευρά, κόκκινο στο εσωτερικό και μαύρο στο έδαφος. Δεν έχω καμία πρόθεση εξιδανίκευσης, αλλά το γεγονός ότι έζησαν σ’ ένα τόσο κατάλληλο περιβάλλον, μαρτυρά ότι μάλλον γνώριζαν πως είχαν κάνει σωστή επιλογή εγκατάστασης».
Τοίχοι μονωμένοι με ασβέστη μαρτυρούν προηγμένη πυροτεχνολογία
Εξηγώντας ότι οι άνθρωποι μόνωναν τα σπίτια της περιοχής όπου υπήρχαν ποτάμια και λίμνες, με ασβέστη για να τα προστατεύσουν από την υγρασία, ο καθηγητής Δρ. Baysal, περιγράφει: «Χρησιμοποιούσαν σκληρό ασβεστοκονίαμα, ή ακόμη πιο σκληρά υλικά για τα δάπεδα των σπιτιών τους. Αυτό, σε συνδυασμό με τις γνώσεις που έχουμε ως σήμερα, μας οδηγεί αναγκαστικά στη διαπίστωση ότι πρόκειται για δάπεδο από άνυδρο ασβέστη, δάπεδα που έχουν πάχος 1.5 εκ. και είναι βαμμένα μαύρα».
Προκειμένου ο ασβέστης να χρησιμοποιηθεί με τον τρόπο αυτό, έπρεπε πρώτα να καεί. Πρόκειται για ένα σύστημα πυροτεχνολογίας, για καύση του ασβέστη. Το ετοίμαζαν και το έστρωναν αφού είχε σκληρύνει. Η τεχνική αποτελεί μια ξεχωριστή τεχνολογία και, μπορούμε να πούμε ότι εδώ ήταν ένα από τα πρώτα μέρη της Ανατολίας όπου χρησιμοποιήθηκε εκείνη την εποχή. Ίσως να ήταν κοντά στη λίμνη, όπου η στάθμη του νερού ήταν πολύ ψηλή. Ίσως να είχαν σκοπό να περιορίσουν την υγρασία που ερχόταν από το έδαφος, από τα δεξιά και τ’ αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου