"Το ΠΑΣΟΚ που έζησα…"

 

Του Σπύρου Βασ. Δενδρινού,

Η πολιτική διαδικασία που ήδη έχει ξεκινήσει στο ΠΑΣΟΚ για την εκλογή ηγεσίας μου έφερε στην μνήμη πολλά περιστατικά από το « μυθικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα » που βίωσα έντονα μάλιστα, για τον απλούστατο λόγο ότι είχα στρατευθεί πολιτικά από την ηλικία των 18 ετών στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα στην λεγόμενη – τότε – αριστερή του πτέρυγα. Πολλοί παλιοί μου φίλοι μου τηλεφωνούν αυτές τις μέρες, για να με πείσουν – αν και γνωρίζουν ότι αγωνίζομαι μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ – να υποστηρίξω τον άλφα ή τον βήτα υποψήφιο για αρχηγό
… Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, δεν είναι σωστό να τοποθετηθώ δημόσια για τον άλφα ή τον βήτα υποψήφιο, εκτός βέβαια αν παραιτηθώ από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ , σκέψη που δεν μου έχει περάσει ούτε σαν ιδέα από το μυαλό. Μπορώ πάντως να θυμηθώ ορισμένα πράγματα από την δράση μου μέσα από το πάλαι ποτέ πατριωτικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Μπορώ να διηγηθώ σκηνές πολιτικής από το ΠΑΣΟΚ που έζησα …


Η πρόσφατη, π.χ., κρίση στην Μέση Ανατολή, ο πόλεμος που ξεκίνησε μετά την επίθεση στο Ισραήλ στις 7 Οκτώβρη 2023 και κινδυνεύει να κάψει ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, δεν ήρθε τελικά «ως κεραυνός εν αιθρία » για τους μεθοδικούς παρατηρητές και ψύχραιμους αναλυτές των γεωπολιτικών καταστάσεων. ( ασύμμετρες απειλές –φονταμενταλιστική τρομοκρατία ).


Θα σας διηγηθώ μια ιστορία. Στις αρχές της δεκαετίας του ’ 80, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε για πρώτη φορά την εξουσία, μας κάλεσε, θυμάμαι, τότε, στο Καστρί, μια μικρή, αλλά πολύ ισχυρή ομάδα συντρόφων, οι περισσότεροι των οποίων είχαμε ειδικευτεί στον πόλεμο των διεθνών πληροφοριών. Ήταν εκεί ο Θανάσης Τσούρας ( κουμπάρος μου, Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Εσωτερικών ), ο Κώστας Τσίμας ( διοικητής, αργότερα, της Κ.Υ.Π. φίλος του Προέδρου Άσαντ της Συρίας ) ο Γιώργος Κίσσονας ( ειδικός σε θέματα πληροφοριών, φίλος του Ανδρέα ), ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ο Δημήτρης Μαρούδας ( υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, στον οποίο ήμουν στενός συνεργάτης από την εποχή που έκανα πολιτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα « Εξόρμηση », και αργότερα στο Υπουργείο Τύπου ) .


( Ο Ανδρέας με αγαπούσε από μικρή ηλικία, γιατί γνώριζε την οικογένειά μου, την πολιτική μου δράση και τον μαρξιστικό μου προσανατολισμό. Για αυτό και με είχε διαλέξει, να υπηρετώ στον Τομέα των Διεθνών Σχέσεων του κόμματος με παράλληλη απασχόληση και στο Γραφείο Διεθνών Πληροφοριών. Επικεφαλής μας ήταν ο Κάρολος Παπούλιας) .
Έγινε μια εκτενέστατη συζήτηση, που κράτησε περίπου τέσσερις ώρες ! Ήταν συγκλονιστική η πολιτική ανάλυση που μας έκανε ο Ανδρέας, για τα « γεγονότα που έρχονταν » στην Μέση Ανατολή – το Ισραήλ – την Αίγυπτο, κ.α. ( Αναφέρθηκε ειδικά και στις μελλοντικές τρομοκρατικές επιθέσεις, που όντως πραγματοποιήθηκαν. Μάλιστα, ένα χρόνο αργότερα, έγινε στον Πειραιά η τρομοκρατική επίθεση στο πλοίο « City of Poros » ! ) .


Ο Ανδρέας είχε, θυμάμαι, έναν πολύ έμπιστο φίλο, στις Η.Π.Α., τον Στάνλεϊ Σάινμπαουμ, ο οποίος τον ενημέρωνε άμεσα και ουσιαστικά για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή. Και όχι μόνο.
Μας είπε, λοιπόν, ότι πρέπει να αναδιαρθρώσουμε άμεσα και ριζικά τις υπηρεσίες πληροφοριών μας. Αλλά – εξήγησε – ότι αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Μας είπε ότι θα δει προσωπικά όλους ανεξαιρέτως τους ηγέτες στη Μέση Ανατολή, ως Πρωθυπουργός πλέον, για να τους εξηγήσει την Νέα Ελληνική Εξωτερική Πολιτική . Μας ανακοίνωσε, επίσης, κάτι, που για πρώτη φορά άκουσα και έμεινα κατάπληκτος. Μας είπε ότι « Δεν εμπιστεύεται τους κλασσικούς διπλωμάτες ( ! ) ». Για αυτό θα τοποθετήσει σύντομα συντρόφους ικανούς, βεβαίως, σε διάφορες πρεσβείες μας, έξω από το Διπλωματικό σώμα … ( π.χ., στην Λιβύη τοποθέτησε τον Μάνο Καφετζόπουλο, ως σύνδεσμο με τον Συνταγματάρχη Καντάφι, στην Σουηδία τον Μανώλη Πονηρίδη, αργότερα ευρωβουλευτή, κ.λ.π. ) .
Ανέλαβε, επίσης, για ένα μεγάλο διάστημα, ο ίδιος, την ευθύνη της Κ.Υ.Π. Παράλληλα, δημιούργησε δίπλα μια ειδική Επιτροπή , που είχε ως μοναδικό σκοπό , να επεξεργάζεται και να αναλύει τις διεθνείς πληροφορίες .
Όλα αυτά τα παραπάνω, και πολλά άλλα, θα φέρω σύντομα στην δημοσιότητα με το βιβλίο μου « Το ΠΑΣΟΚ, όπως το έζησα, 1974 – 1996 » . Το 1996, αποχώρησα και στρατεύτηκα πολιτικά στο ΔΗΚΚΙ, με το οποίο πολιτεύθηκα στην Α ’ Αθήνας.
Τα αναφέρω, όμως ιστορικά, για να έρθω και στο σήμερα. ( Άλλωστε η Ιστορία μας διδάσκει, για να αποφεύγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ) .
Η κατάσταση σήμερα στη Μέση Ανατολή έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Πιστεύω, ειλικρινά, ότι οι σύμμαχοι σύντομα θα μας ζητήσουν να έχουμε περισσότερο ενεργή συμμετοχή και σε χερσαίες επιχειρήσεις. Να στείλουμε, τουλάχιστον, ένα Τάγμα. Όχι μόνο πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα. Όταν μας το ζητήσουν, η σωστή πολιτική κίνηση, πιστεύω, θα ήταν να στείλουμε μόνο παρατηρητές. Και, βεβαίως, λιμενικές και αεροπορικές διευκολύνσεις, όπου ήθελε χρειαστεί . Με την πολιτική του στον Αραβικό Κόσμο, ο Ανδρέας, τότε, απέφυγε τα χειρότερα … Σήμερα, αυτά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, είναι σαν « μια σφήκα να κεντρίζει έναν ελέφαντα » ..! Για να αποφύγουμε εμπλοκή σε αυτό το « άνοιγμα του φρενοκομείου » απαιτείται, εκτός από την άμεση αναδιάρθρωση των πληροφοριακών δομών των υπηρεσιών πληροφοριών και την περαιτέρω ενίσχυσή τους με σοβαρούς αναλυτές, να ξεκινήσει, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επισκέψεις σε όσες περισσότερες χώρες του Αραβικού Κόσμου, μπορεί. Πρέπει και αξίζει να σημειώσω ότι η Ελλάδα έχει σήμερα μια άριστη σχέση και με το Ισραήλ και αυτό οφείλεται και πρέπει να το αναγνωρίσουμε στον Αντώνη Σαμαρά, που ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας έθεσε τις στέρεες βάσεις συνεργασίας. Πλην όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την σωστή θέση του Ανδρέα για ανεξάρτητη και ελεύθερη Παλαιστίνη, αλλά και συνεργασία των δύο πλευρών με υπέρτατο σκοπό την διαφύλαξη της Ειρήνης . Η θέση της Ελλάδας είναι εκεί με την Ειρήνη και την Ευημερία των λαών της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν πρέπει ποτέ να εμπλακούμε σε περιπέτειες πολέμου. Και τώρα πίσω στις εκλογές για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω ειλικρινά ότι στο τέλος θα μείνουν τρεις τελικά ισχυροί υποψήφιοι . Ο νυν αρχηγός, Νίκος Ανδρουλάκης, ο γνωστός και μη εξαιρετέος έμπειρος μαχητής - και ευπατρίδης θα πρόσθετα – Παύλος Γερουλάνος και ο Χάρης Δούκας, που, όντως, πέτυχε το ακατόρθωτο, να κερδίσει την Δημαρχία Αθηνών από τον πανίσχυρο Κώστα Μπακογιάννη. Βέβαια αυτό έγινε πράξη χάρη στην συνεργασία μαζί μας με τη σωστή για τη συγκυρία παρέμβαση του Κώστα Ζαχαριάδη, αλλά και την βοήθεια των αριστερών μαχητών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μεμονωμένων, σπουδαίων προσωπικοτήτων, όπως π.χ. ο τέως Πρύτανης Νίκος Μαρκάτος και άλλων. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ο Χάρης Δούκας δεν κάθεται στη Δημαρχία. Τέλος πάντων. Ας γίνει το καλύτερο για το καλό της Ελλάδας και εύχομαι να βρεθεί φόρμα συνεργασίας για τις δημοκρατικές δυνάμεις, εν όψει των εκλογών του 2027 …

* Διευθυντής της Ομογενειακής Εφημερίδας « Φωνή των Αποδήμων » ( 1980 - 2015 ) . Επίτιμο μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α. και Τακτικό Μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.