«Ο Δάνης έχει παραμείνει ως ο έρωτας και η αγάπη της ζωής μου, γιατί έχει ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη, που δεν τον φτάνει κανένας. Τον γνώρισα από κοινή παρέα, κάναμε για περίπου έναν χρόνο παρέα, και έπειτα κάναμε μαζί μια ταινία.
Όταν έμαθα ότι ο Δάνης ήταν στο νοσοκομείο και ήταν σοβαρό αυτό που τότε είχε, τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε ‘έλα”. Ήμουν στην Κάσο, ήθελε να επιστρέψω και από τότε πηγαινοερχόμουν. Έμεινα ξανά στην Αθήνα για δύο χρόνια. Τον έβλεπα συνέχεια.
Ο Δάνης μετά το χειρουργείο που είχε κάνει, ήταν στο σπίτι και είχε απίστευτη δύναμη και αισιοδοξία, πως θα γίνει καλά και θα επιστρέψει και ξανά στο θέατρο. Στο τέλος επιδεινώθηκε η υγεία του, αλλά το άντεξε. Τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο είχε μια ελπίδα στο μάτι του, το έβλεπα πως αισθανόταν, ότι θα ξαναβγεί.
Εγώ το διαισθανόμουν το αντίθετο και τα δύο χρόνια που ήμουν εδώ στην Αθήνα και γι’ αυτό πήγαινα συνέχεια. Είπαμε πάρα πολλά στο τέλος και ήταν ωραία. Στο τέλος μάλιστα, δεν ήθελε να δει κόσμο, είχε άρνηση», είπε η Ελίζα Πάλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου