Οι Εμφύλιες Διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης Οι Εμφύλιες Διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α’ Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β’ Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης... Διαβάστε περισσότερα... Μικρός Σερίφης: To μακροβιότερο ελληνικό παιδικό περιοδικό Μικρός Σερίφης: To μακροβιότερο ελληνικό παιδικό περιοδικό Ελληνικό εβδομαδιαίο παιδικό περιοδικό, ιδιαίτερα δημοφιλές τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1962 κι εξέδωσε το τελευταίο του τεύχος τον Δεκέμβριο του 1991. Διαβάστε περισσότερα... Πάνος Κολοκοτρώνης: Ο πρωτότοκος γιος του Γέρου του Μοριά Πάνος Κολοκοτρώνης: Ο πρωτότοκος γιος του Γέρου του Μοριά Αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης, που δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Εμφυλίου Πολέμου από τους «Κυβερνητικούς». Διαβάστε περισσότερα... Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Εξέχουσα προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης, Μέγας Πατέρας της Εκκλησίας, Οικουμενικός Δάσκαλος κι ένας από τους Τρεις Ιεράρχες... Διαβάστε περισσότερα... Δημήτρης Ψαθάς: Ο δημιουργός της «Μαντάμ Σουσού» Δημήτρης Ψαθάς: Ο δημιουργός της «Μαντάμ Σουσού» Έλληνας δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας, που διακρίθηκε στο χώρο της σατιρικής ευθυμογραφίας. Διαβάστε περισσότερα... Οι Ματωμένες Κυριακές της Ιρλανδίας Οι Ματωμένες Κυριακές της Ιρλανδίας Με τον όρο «Ματωμένη Κυριακή» εννοούμε τέσσερα αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις. Διαβάστε περισσότερα... Αλεξάντερ Γκρότεντικ: Ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του 20ου αιώνα Αλεξάντερ Γκρότεντικ: Ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του 20ου αιώνα Γαλλογερμανός μαθηματικός, με σπουδαίο έργο στη σύγχρονη Άλγεβρα. Ο τρόπος σκέψης του έχει επηρεάσει γενιές μαθηματικών. Διαβάστε περισσότερα... Γιάννης Μαρής: Ο δημιουργός του αστυνόμου Μπέκα Γιάννης Μαρής: Ο δημιουργός του αστυνόμου Μπέκα Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. Υπήρξε ο θεμελιωτής του αστυνομικού μυθιστορήματος στη χώρα μας και αποκλήθηκε «ο Ζορζ Σιμενόν της Ελλάδας». Διαβάστε περισσότερα... Βιτόριο Ντε Σίκα: Ο «πατέρας» του ιταλικού νεορεαλισμού Βιτόριο Ντε Σίκα: Ο «πατέρας» του ιταλικού νεορεαλισμού Ιταλός σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός, ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του ιταλικού νεορεαλισμού στο χώρο του κινηματογράφου. Διαβάστε περισσότερα... Τίμι Τόμας: Η φωνή του αντιπολεμικού ύμνου «Why Can’t We Live Together» Τίμι Τόμας: Η φωνή του αντιπολεμικού ύμνου «Why Can’t We Live Together» Αμερικανός τραγουδιστής και οργανίστας του R&B και της σόουλ, που έγινε γνωστός από τη μοναδική επιτυχία του «Why Can’t We Live Together». Διαβάστε περισσότερα... Τζίμι Φοντάνα: Ο ερμηνευτής της μεγάλης επιτυχίας «Il Mondo» Τζίμι Φοντάνα: Ο ερμηνευτής της μεγάλης επιτυχίας «Il Mondo» Συνθέτης και τραγουδιστής της χρυσής εποχής του ιταλικού ελαφρού τραγουδιού, γνωστός για τις επιτυχίες του «Che sarà» και «Il Mondo». Διαβάστε περισσότερα... Έντουαρντ Τρελόνι: Ο φίλος του Λόρδου Βύρωνα που πολέμησε στο πλευρό των επαναστατημένων Ελλήνων

Ο Έντουαρντ Τρελόνι (Edward Trelawny) ήταν άγγλος συγγραφέας και άνθρωπος της περιπέτειας. Υπήρξε

στενός φίλος του Πέρσι Σέλεϊ και του Λόρδου Βύρωνα, τον οποίο συνόδευσε στο τελευταίο ταξίδι του στην Ελλάδα, όπου έλαβε ενεργό μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Στους Έλληνες ήταν γνωστός ως Εδουάρδος Τρελώνης.

Ο Έντουαρντ Τζον Τρελόνι γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 13 Νοεμβρίου 1792 και ανήκε σε παλαιά αριστοκρατική οικογένεια της Κορνουαλης. Άρχισε τις εγκύκλιες σπουδές του σε σχολείο του Μπρίστολ, το οποίο σύντομα εγκατέλειψε, και το 1805, σε ηλικία 13 ετών, κατετάγη στο Πολεμικό Ναυτικό, από το οποίο απολύθηκε το 1812. Αργότερα, σε μία μυθοπλαστικού τύπου αφήγηση των εμπειριών του αυτής της περιόδου με τίτλο «Περιπέτειες ενός νεώτερου γιου» («Adventures of a Younger Son», 1831), εμφανίζεται να λιποτακτεί από το Πολεμικό Ναυτικό και ν’ αναλαμβάνει κυβερνήτης ενός γαλλικού πειρατικού πλοίου.

Η γνωριμία του με τον Σέλεϊ και τον Βύρωνα στην Πίζα το 1822 υπήρξε καθοριστικός σταθμός στη ζωή του. Επηρεάστηκε βαθύτατα από τον Σέλεϊ και δεν συνήλθε ποτέ απολύτως από τον κλονισμό που του προκάλεσε ο θάνατός του από πνιγμό τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Έπειτα από το μοιραίο ναυάγιο, μερίμνησε για την περισυλλογή της σορού του και την καύση της στην ακτή. Επίσης, φρόντισε να εξασφαλίσει τα χρήματα για την επιστροφή της συζύγου του Μαίρης Σέλεϊ στην Αγγλία.

Το 1823 συνόδευσε στην Ελλάδα τον Βύρωνα, ο οποίος τον χρησιμοποίησε ως προσωπικό του απεσταλμένο σε διάφορες αποστολές. Ο Τρελόνι συγκρότησε μικρή ένοπλη ομάδα και πολέμησε στο πλευρό του Οδυσσέα Ανδρούτσου, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα. Συνδέθηκαν μάλιστα με συγγένεια μαζί του, καθώς νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη 13χρονη ετεροθαλή αδελφή του Ταρσίτσα.

Μετά τη δολοφονία του Ανδρούτσου (5 Ιουνίου 1825), έπεσε και ο ίδιος σε δυσμένεια των αντιπάλων του. Λίγες μέρες αργότερα κι ενώ βρισκόταν με την Ταρσίτσα στο κρησφύγετο του Ανδρούτσου στη Μαύρη Τρούπα του Παρνασσού, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από δύο σύμπατριώτες του, τον Φέντον και τον Γουΐτκομπ, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα σκοποβολής.

Τη στιγμή που πήγαινε να δει αν πέτυχε τον στόχο, ο Φέντον τον πυροβόλησε πισώπλατα, αλλά το όπλο του έπαθε αφλογιστία. Το όπλο όμως του Γουΐτκομπ εκπυρσοκρότησε και μία σφαίρα τον πλήγωσε σοβαρά. Πιστά παλληκάρια του Ανδρούτσου σκότωσαν τον Φέντον, ενώ ο Τρελόνι εμπόδισε να σκοτώσουν και τον Γουΐτκομπ, ο οποίος ομολόγησε ότι αυτός και ο Φέντον ήταν βαλτοί από τους αντιπάλους του Ανδρούτσου και ότι ο αγώνας σκοποβολής ήταν σκηνοθετημένος για να βρουν την ευκαιρία να τον σκοτώσουν.

Ο σοβαρά τραυματισμένος Τρελόνι μεταφέρθηκε για θεραπεία στην Κεφαλονιά τον Ιούλιο του 1825 και κατόπιν στη Ζάκυνθο, απ’ όπου το 1827 επέστρεψε στην Αγγλία. Προηγουμένως είχε πάρει διαζύγιο από την Ταρσίτσα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά (το ένα πέθανε στη γέννα).

Τα επόμενα χρόνια έκανε ένα ακόμη γάμο κι έγραψε ένα βιβλίο για τη φιλία του με τους δυο μεγάλους ποιητές με τίτλο «Αναμνήσεις από τις τελευταίες ημέρες του Σέλεϊ και του Μπάιρον» («Recollections of the Last Days of Shelley and Byron, 1858). Αργότερα επανεκδόθηκε με τίτλο «Μαρτυρίες από τον Σέλεϊ, τον Μπάιρον και τον συγγραφέα» («Records of Shelley, Byron and the Author», 1878).

Ο Τρελόνι ήταν άνθρωπος πολυτάλαντος, ο οποίος όμως δεν μπορούσε

ποτέ να αφοσιωθεί και να καλλιεργήσει συστηματικά κάποια από τις κλίσεις

του. Έτσι, δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει τις ελπιδοφόρες δυνατότητές του

ούτε ως συγγραφέας ούτε ως άνθρωπος της δράσης. Το ωραίο παρουσιαστικό του και η γοητευτική προσωπικότητά του είχαν κατακτήσει την κοινωνία του Λονδίνου.

Εκτός από τον δεσμό του με τον κύκλο του Σέλεϊ, υπήρξε στενός φίλος του ποιητή Γουόλτερ Σάβατζ Λάντορ, του ποιητή και συγγραφέα Τσαρλς Σουίνμπερν και δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της Αδελφότητας των Προραφαηλιτών, του ποιητή Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι και του ζωγράφου Τζον Μιλέ, ο οποίος τον απαθανάτισε στη μορφή του γερο-ναυτικού στον πίνακα «Το Βορειοδυτικό Πέρασμα» («The North-West Passage»).

Ο Έντουαρντ Τρελόνι πέθανε στις 13 Αυγούστου 1881 στο Σόμπντινγκ του Έσεξ, σε ηλικία 88 ετών. Η τέφρα του εναποτέθηκε στο προτεσταντικό κοιμητήριο της Ρώμης, σ’ έναν τάφο που είχε αγοράσει εξήντα χρόνια πριν από τον θάνατό του, δίπλα σ’ εκείνον του Σέλεϊ.