Ένας τόπος σε κίνδυνο από την άναρχη «πράσινη» ανάπτυξη
Κ. Παππάς
Η Αμφιλοχία, ένας τόπος με πλούσια φυσική κληρονομιά και πολιτιστική ιστορία, αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή απειλή που φέρει τον μανδύα της «πράσινης» ανάπτυξης. Το φιλόδοξο σχέδιο τοποθέτησης φωτοβολταϊκών σταθμών ενσωματωμένης αποθήκευσης και αιολικών σταθμών σε εκτεταμένες περιοχές της Αμφιλοχίας, όπως αποτυπώνεται στον χάρτη της ΡΑΑΕΥ, απειλεί να μετατρέψει τη μοναδική φυσιογνωμία της περιοχής σε μια θλιβερή βιομηχανική ζώνη.
Η έκταση που δεσμεύεται για τις εγκαταστάσεις αυτές ξεκινά από την ψηλότερη κορυφή νοτιοανατολικά της Αμφιλοχίας, διασχίζει τον αυχένα ανατολικά της πόλης, περνά από τις Αρχαίες Κρίνες και φτάνει μέχρι τη Μπούκα (αφήνει έξω μόνο Σφαγεία, Ένωση, Γήπεδο, ΚΕΦΙΑΠ). Στο κάδρο έρχεται να προστεθεί και το πλωτό φωτοβολταϊκό πάρκο που διεκδικεί έγκριση για χωροθέτηση από τα Παλιάμπελα μέχρι τη Μπούκα, καταστρέφοντας ουσιαστικά κάθε ισορροπία μεταξύ φύσης και ανθρώπινης δραστηριότητας.
Η περιβαλλοντική καταστροφή σε πλήρη εξέλιξη στην Αμφιλοχία
Η εγκατάσταση αυτών των έργων δεν έρχεται χωρίς κόστος. Η ήδη αυξημένη παρουσία ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών έχει αρχίσει να αλλάζει το μικροκλίμα της περιοχής το οποίο σύμφωνα με στοιχεία έχει αυξηθεί κατά 3C. Το καλοκαίρι που πέρασε, η Αμφιλοχία βρέθηκε στις πρώτες θέσεις των πιο θερμών πόλεων της Ελλάδας ξεπερνώντας Αγρίνιο και Λάρισα και μαντέψτε γιατί. Το φαινόμενο αυτό, που προκαλείται από τις αλλαγές στο τοπικό μικροκλίμα λόγω των εκτεταμένων επεμβάσεων, αποτελεί μόνο την αρχή.
Η περιοχή, που παραδοσιακά απολάμβανε δροσερά καλοκαίρια, χάνει σταδιακά αυτή την ευνοϊκή κλιματική συνθήκη. Και αν τώρα, με μόλις το 20% των προβλεπόμενων εγκαταστάσεων, η αλλαγή αυτή είναι αισθητή, μπορεί κανείς να φανταστεί τις επιπτώσεις όταν ολοκληρωθεί ένα τέτοιο έργο.
Η αγνόηση της τοπικής κοινωνίας
Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι ο τρόπος με τον οποίο εγκρίθηκαν αυτά τα έργα. Η τοπική κοινωνία δεν είχε καμία συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ερωτήματα εγείρονται για το πώς κατάφεραν οι επενδυτές να ξεπεράσουν εμπόδια που συνήθως παραμένουν ανυπέρβλητα για τους πολίτες, ζητήματα, που αφορούν δασικές εκτάσεις, αρχαιολογικούς χώρους, καθώς και τις αυστηρές διεθνείς συμβάσεις προστασίας, όπως οι συνθήκες Ραμσάρ και Νατούρα.
Την στιγμή που οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονται εγκλωβισμένοι στους δασικούς χάρτες, αδυνατώντας να αποδείξουν τα αυτονόητα για τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις που χρησιμοποιούν για δεκαετίες. Την ίδια στιγμή, μεγάλες εταιρείες καταφέρνουν να παρακάμψουν κάθε εμπόδιο, μετατρέποντας τη γη σε ένα πεδίο εμπορικών δραστηριοτήτων, εις βάρος του περιβάλλοντος και της τοπικής κοινωνίας.
Η ανάγκη για διαφάνεια και λογοδοσία
Πώς γίνεται ένα τέτοιο έργο να προχωρά χωρίς τη συναίνεση των πολιτών; Ποιος δίνει το δικαίωμα σε εταιρείες να καταστρέφουν δασικές και προστατευόμενες περιοχές με τόση ευκολία; Πού βρίσκεται η μέριμνα για τη διατήρηση της φυσικής κληρονομιάς της περιοχής τη βιώσιμη ανάπτυξη και το περιβάλλον;
Οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν για τη γη τους και το μέλλον τους. Οι φωνές τους πρέπει να ακούγονται και να λαμβάνονται υπόψη σε κάθε σχέδιο που αφορά τη ζωή τους. Η Αμφιλοχία δεν μπορεί να παραδοθεί σε έναν οικονομικό «εφιάλτη» που θα μετατρέψει τον τόπο σε ένα τεχνολογικό νεκροταφείο.
Πράσινη ανάπτυξη ή πράσινη καταστροφή;
Η ανάγκη για μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο, η ανάπτυξη αυτή πρέπει να γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες. Η άναρχη χωροθέτηση έργων ΑΠΕ σε προστατευόμενες περιοχές και εκτάσεις υψηλής περιβαλλοντικής και πολιτιστικής αξίας οδηγεί σε ένα μέλλον που όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο, αλλά καταστροφικό.
Η Αμφιλοχία είναι η γη, ο πολιτισμός και το μέλλον των κατοίκων της. Αν συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη, το τίμημα θα είναι βαρύ και μη αναστρέψιμο.
Ήρθε η ώρα οι πολίτες να πάρουν θέση απέναντι στον τον εφιάλτη της πολιτικής και να διεκδικήσουν το αυτονόητο: έναν τόπο όπου η ανάπτυξη συμβαδίζει με τη φύση και την ιστορία. Έναν τόπο που δεν θυσιάζεται στον βωμό του κέρδους. Έναν τόπο που θα ανήκει στις επόμενες γενιές.
Κλείστε λοιπόν τα μάτια και φανταστείτε βγαίνοντας στο μπαλκόνι σας, να αντικρίζετε ένα τοπίο σκεπασμένο με μαύρους υαλοπίνακες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου