Αν απαντήσατε όχι, πραγματικά δεν ξέρετε τι χάνετε. Πρόκειται για ένα
νόστιμο Χριστουγεννιάτικο μεζέ. Τον έφτιαχναν από παλιά στην Καστοριά, έως και σήμερα στο πλαίσιο της αξιοποίησης κάθε μέρους του χοίρου των Χριστουγέννων.Ως γνωστό ψυγεία δεν υπήρχαν… Από χοληστερίνες και γλυκερίδια, και να έπασχαν κάποιοι, δεν το γνώριζαν ώστε να χρειάζεται να προσέχουν… Η πολυτέλεια του να πεταχτεί μέρος του γουρουνιού που ανέτρεφαν όλο το χρόνο για να τον φάνε τα Χριστούγεννα, απλώς δεν ήταν επιλογή…
Κάπως έτσι προέκυψαν οι τσιγαρίδες, ο αγαπημένος μας Χριστουγεννιάτικος μεζές, ο οποίος φτιάχνεται από το λίπος του χοιρινού! Από αυτό το ωραίο άσπρο, σκληρό λίπος που βρίσκεται ανάμεσα στην πέτσα και το κρεατάκι. Καθώς ο χασάπης αφαιρεί τις λωρίδες του άσπρου λίπους από το σφάγιο αφήνει που και που λιγάκι κρέας πάνω του. Μετά οι λωρίδες αυτές κόβονται σε μικρότερα κομμάτια, παραλληλόγραμμα ή τετράγωνα.
1ο ΒΗΜΑ: Το βασικό συστατικό από τις τσιγαρίδες προέρχεται από το λίπος του γουρουνιού, οπότε το πρώτο βήμα είναι να βρούμε ένα καλοθρεμένο γουρουνάκι και να το οδηγήσουμε στη σφαγή.
Κόβουμε λοιπόν το γουρούνι και στη συνέχεια κόβουμε το λίπος σε μεγάλα κομμάτια (στο μέγεθος της παλάμης) και το τοποθετούμε σ’ ένα μεγάλο καζάνι.
2ο ΒΗΜΑ: Λιώνουμε αλάτι σ’ ένα ποτήρι με ζεστό νερό και μαζί με τέσσερα κρεμμύδια (κομμένα σαν τριαντάφυλλο) τα τοποθετούμε κι αυτά στο ίδιο καζάνι με τα κομμάτια με το λίπος.
Στη συνέχεια τοποθετούμε το καζάνι πάνω σε δυνατή φωτιά, την οποία έχουμε ανάψει αρκετή ώρα πριν (όχι με ότι και ότι ξύλα, αλλά μόνο με… κέδρα).
3ο ΒΗΜΑ: Το συστατικό για τις επιτυχημένες τσιγαρίδες είναι το καλό ανακάτεμα και από τη στιγμή που το καζάνι θα μπει στη φωτιά θέλει ασταμάτητο και καλό ανακάτεμα για να μην κολλήσει το λίπος στο καζάνι.
Καλό ανακάτεμα λοιπόν για αρκετή ώρα μέχρι το καζάνι να αρχίσει να αφρίζει.
4ο ΒΗΜΑ: Μόλις γεμίσει το καζάνι με αφρό αδειάζουμε ένα μέρος από τη λίγδα (το υγρό που βγαίνει από το βράσιμο του κρέατος) και το υπόλοιπο το αφήνουμε στο καζάνι μαζί με τις τσιγαρίδες.
Στη συνέχεια σβήνουμε τα κομμάτια μe κόκκινο κρασί και μετά από λίγα λεπτά οι τσιγαρίδες είναι έτοιμες για σερβίρισμα.
5ο ΒΗΜΑ: Τοποθετούμε τις τσιγαρίδες σ’ ένα μεγάλο ταψί, μαζεύονται όλοι οι… ινδιάνοι γύρω από το τραπέζι και μαζί με άφθονο κόκκινο κρασί γίνεται ένα γλέντι τρικούβερτο…
6ο ΒΗΜΑ: Φυσικά το λίπος που μένει δεν το πετάμε. Είναι απίστευτα χρήσιμο!
Στα παλιά νοικοκυριά τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Ούτε καν το υγρό λίπος που έχυναν κάθε τόσο από τα τσικάλια οι νοικοκυρές κατά την παρασκευή των τσιγαρίδων. Το λίπος αυτό το αποθήκευαν σε γυάλινα βάζα και όταν κρύωνε έμοιαζε με βούτυρο. Τα παιδιά το έτρωγαν αλείφοντας το πάνω σε ζεστό ψωμί. Ακόμα και σήμερα, τόσες δεκαετίες μετά θυμούνται τη νοστιμιά της… Επίσης, οι γυναίκες το πρόσθεταν σε σούπες και άλλα φαγητά αντί για βούτυρο. Εννοείται πως η γεύση του ήταν ανώτερη από αυτή του βουτύρου…
το ειδαμε εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου