«Τελικά, έκανα τηλεόραση και νομίζω μου έκανε πολύ καλό, δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, παρόλο που έκανα και δουλειές, που εν τέλει δεν μου άρεσαν καθόλου. Επειδή, δεν είχα αυτοπεποίθηση και μου πήρε χρόνο να συναντήσω τον εαυτό μου, τότε έβλεπα τον εαυτό μου πολύ άσχημο, τέρας. Θυμάμαι με είδα στα “Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά” και είπα “πρέπει να κάνω κάτι τώρα” ή να αφήσω αυτή τη δουλειά ή να αλλάξω ρότα και να δουλέψω.
Καταρχάς, έπρεπε να σταματήσω να είμαι ψευδή. Τέλειωσα την σχολή και δεν είχα καταφέρει να αποβάλω το ψεύδισμα. Το βλέπαμε όλοι ότι υπήρχε το πρόβλημα, που χειροτέρευε εξαιτίας του φόβου μου στην σχολή. Στις ασκήσεις με το σίγμα, ανέβαζα πίεση και κόντευε να εκραγεί ο εγκέφαλός μου, γιατί ο τρόπος που μιλάμε έχει να κάνει πολύ με το πώς αισθανόμαστε. Είναι ένα γενικότερο θέμα, νομίζω, όταν τοποθετείσαι γενικά στα πράγματα, τοποθετείται και η γλώσσα και ο τρόπος που θα μιλήσεις και το τι θα πεις», είπε αρχικά η Σμαράγδα Καρύδη.
«Αυτός λοιπόν που με βοήθησε και το έλυσα το πρόβλημα, ήταν ο Θωμάς Μοσχόπουλος. Κάναμε τη Βενετσιάνα, στον Τεχνοχώρο του Κακλέα, και τότε μου είπε ότι είχε το ίδιο πρόβλημα στην δραματική σχολή και έκανε το κόλπο το παλιό με τον φελλό.
Βάζεις τον φελλό στο στόμα και μαθαίνεις να τοποθετείς την γλώσσα σου πίσω από τα δόντια. Σώθηκα, γιατί στην κάμερα υπάρχει και το οπτικό εφέ, έβλεπες τη γλώσσα πάνω από τα δόντια και ήταν απαίσιο. Τώρα γελάμε, αλλά τότε δεν είχαμε εξοικείωση με την κάμερα. Σήμερα τα πεντάχρονα ξέρουν την καλή τους γωνία και τραβάνε βίντεο τον εαυτό τους. Γι’ αυτό και οι ηθοποιοί τώρα είναι εξοικειωμένοι από πολύ μικροί με την εικόνα τους», συνέχισε η Σμαράγδα Καρύδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου