Από τον Φρανκλίνο Ρούσβελτ στον Χάρι Τρούμαν και από τον Τζον
Φιτζέραλντ Κένεντι, στους Ρόναλντ Ρίγκαν, Τζο Μπάιντεν και Ντόναλντ Τραμπ, η Μαφία πάντα ορίζει τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ -είτε το ξέρει, είτε όχι
«Αυτό που κάνει τον Ντόναλντ Τραμπ να διαφέρει από όλους τους άλλους προέδρους είναι ότι είναι ο μόνος που ήταν συγκλονιστικά ανοιχτός στο να μιλήσει για τις σχέσεις του με τα συνδικάτα του εγκλήματος» λέει στον The Guardian.
«Για αυτόν, είναι θέμα κύρους. Όλοι οι άλλοι τρέχουν να αποστασιοποιηθούν από το οργανωμένο έγκλημα. Ο Τραμπ, εμφανίζεται στο Λέτερμαν, και σου λέει ότι τους ξέρει. Και όχι μόνο το κοινό δεν τον τιμωρεί γι’ αυτό αλλά τον φέρνει στην εξουσία δύο φορές. Τα πάει καλά με αυτό. Και όμως, η ιδέα ότι κάποιος θα διεκδικούσε το αξίωμα ονοματίζοντας τις συνδέσεις του με τη μαφία ως μέρος του δικτύου του είναι πραγματικά κάτι που πρέπει να δεις για να το πιστέψεις» προσθέτει.
«Αυτό που κάνει τον Ντόναλντ Τραμπ να διαφέρει από άλλους προέδρους είναι ότι είναι ο μόνος που μίλησε με ειλικρίνεια και ανοιχτά για τις σχέσεις του με τα συνδικάτα του εγκλήματος»
Ο συγγραφέας αναφέρεται σε εμφάνιση του Ντόναλντ Τραμπ του 2013, όταν ο πολιτικός και επιχειρηματίας εμφανίστηκε στο Late Show.
Τότε, όταν ο οικοδεσπότης, Ντέιβιντ Λέτερμαν, ρώτησε αν «Είχατε ποτέ εν γνώσει σας συναλλαγές με το οργανωμένο έγκλημα;» ο Τραμπ απάντησε ότι «πραγματικά προσπάθησε να μείνει μακριά τους όσο το δυνατόν περισσότερο», αν και «μεγαλώνοντας στη Νέα Υόρκη και κάνοντας επιχειρήσεις στη Νέα Υόρκη, θα έλεγε ότι μπορεί να υπήρξε ένας από αυτούς τους τύπους στο δρόμο του».
«Έχω συναντήσει κατά καιρούς μερικούς από αυτούς. Τυχαίνει να είναι πολύ καλοί άνθρωποι» είπε με ειλικρίνεια στη συνέχεια.
«Ένα από τα πράγματα που κάνει ο Τραμπ να τρελαίνει τους αντιπάλους του είναι ότι κάθε φορά που τον κατηγορούν για κάτι αθέμιτο, λέει: ‘Αυτό με κάνει απλά έξυπνο’. Πρέπει, αν και απρόθυμα, να παραδεχτώ ότι μάλλον έχει δίκιο» λέει ο Dezenhall.
«Φανταστείτε έναν πύργο που κατασκευάζεται στο Μανχάταν. Για να κατασκευαστεί το κτήριο χρειάζεται χάλυβα. Ο χάλυβας δεν ελέγχεται κεντρικά, είναι μια διεθνής βιομηχανία. Το σκυρόδεμα ελέγχεται τοπικά. Και στη Νέα Υόρκη, την εποχή που έγινε η ανέγερση του Πύργου Τραμπ, μόνο δύο εταιρείες προμήθευαν αυτό το υλικό. Και οι δύο ανήκαν στις οικογένειες Genovese, Gambino και Colombo. Και τι έκανε λοιπόν ο Τραμπ; Υπέγραψε ένα καλό συμβόλαιο για τα συμφέροντα του» προσθέτει.
Ο Dezenhall μεγάλωσε στην απέναντι όχθη του ποταμού στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου ζούσαν αληθινά αφεντικά του υποκόσμου, όπως ο Νάκι Τζόνσον, και χαρακτήρες μυθοπλασίας με έμπνευση αυτούς, όπως ο Τόνι Σοπράνο.
Εκεί, στο Ατλάντικ Σίτι ο Τραμπ έχτισε (και έχασε) ένα καζίνο. Το Trump Plaza Hotel and Casino κατεδαφίστηκε το Φεβρουάριο του 2021, ύστερα από σχεδόν 40 χρόνια ιστορίας στην ακτή της πολιτείας.
Το πρώτο βιβλίο που θυμάται να αγόρασε ο Dezenhall, σε ηλικία 10 ετών, αφορούσε τους Αμερικανούς προέδρους. Μετά από μια καριέρα μέσα και γύρω από την πολιτική που ξεκίνησε όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν στο Λευκό Οίκο, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος εκτέθηκε σε δύο θεματικές. Την πολιτική και το έγκλημα.
«Κάποτε ρώτησα ένα θείο, πρέπει να ήταν πριν από 30 με 40 χρόνια, τι τρέχει με τον Τραμπ και τη μαφία στο Ατλάντικ Σίτι. Το άκουγα να το αναφέρουν συνέχεια, αλλά ήθελα να μου εξηγήσει τι ακριβώς σήμαινε αυτή η σχέση. Και ο θείος μου απάντησε το πολύ απλό. ‘Πληρώνει πολλά για ακίνητα, έχει την υποστήριξη των συνδικάτων. Αυτό είναι στο βιβλίο» λέει.
«Και όμως, 45 χρόνια μετά, κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για κάτι, δεν μπορούν να αποδείξουν τίποτα. Κι έτσι όταν λέει ‘Αυτό με κάνει έξυπνο’, ας το αποδεχθούμε, μπορεί να έχει δίκιο» εξηγεί.
Στο κεφάλαιο του βιβλίου για τις σχέσεις του Ντόναλντ Τραμπ με το οργανωμένο έγκλημα, ο Dezenhall αναφέρεται στην αγάπη του να ντύνεται και να συμπεριφέρεται σα μαφιόζος της Νέας Υόρκης και σε μια ακόμη φήμη. Ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είχε δεχτεί πρόταση να είναι πληροφοριοδότης του FBI.
Όμως ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ήταν ο πρόεδρος με τις στενότερες σχέσεις με τα συνδικάτα του εγκλήματος, διευκρινίζει το στέλεχος της Ουάσιγκτον και συγγραφέας.
«Ο πρόεδρος με τις πιο άμεσες συναλλαγές με τον κόσμο του υποκόσμου είναι ο Χάρι Τρούμαν. Αυτό θα εκπλήξει πολλούς», λέει ο Dezenhall.
«Είμαι θαυμαστής του Τρούμαν, έχω διαβάσει πολλές από τις βιογραφίες του και είναι πραγματικά εκπληκτικό ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στη μαφία, σχεδόν πουθενά. Και όμως αν δεν τον είχαν βοηθήσει τα αφεντικά, ο Τρούμαν δεν θα ήταν καν στην πολιτική. Οι μηχανισμοί που τον έφεραν στην εξουσία ήταν απόλυτα ελεγχόμενη από την Κόζα Νόστρα» λέει.
Στο βιβλίο του Wiseguys and the White House, αναδημοσιεύεται μια φωτογραφία που λέει πολλά.
Σε αυτή απαθανατίζεται η σωρός του γκάνγκστερ Τσαρλς Γκαργκότα μέσα σε μια λίμνη αίματος σε μια λέσχη των Δημοκρατικών στο Κάνσας Σίτι, κάτω από το πορτρέτο του Τρούμαν. Ο φόνος έγινε το 1950, όταν ο Τρούμαν ήταν πρόεδρος.
«Ο Τρούμαν είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα περίπτωση. Δεν μιλούσε ανοιχτά για τις σχέσεις του με τα αφεντικά του υποκόσμου και όταν το έκανε, εκδήλωνε εκνευρισμό. Ήταν κάπως ‘Κοίτα, δεν είμαι χαρούμενος, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω αυτή τη φάρα για να καταφέρω όσα πρέπει’. Και επίσης λέει πολλά ότι η μαφία επέλεξε να αναδείξει σε πρόεδρο των ΗΠΑ αυτόν που έριξε την ατομική βόμβα» λέει ο Dezenhall.
Στο βιβλίο αναφέρονται όλοι οι ένοικοι του Λευκού Οίκου, ανάμεσα τους βέβαια και ο αγαπημένος του Κάμελοτ, ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι που μοιραζόταν την ίδια γυναίκα με τον Σαμ Τζιανκάνα.
Ο Σαλβατόρε ‘Σαμ’ Τζιανκάνα ήταν Αμερικανός γκάνγκστερ σικελικής καταγωγής και σύμφωνα με κάποιες θεωρίες συνωμοσίας βασισμένες σε καταθέσεις της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ελέγχου για τις Δολοφονίες, ήταν και ο βασικός υποκινητής της δολοφονίας του Τζον Φ. Κένεντι στο Ντάλας.
Επίσης γίνεται αναφορά στις εντολές που φέρεται να έδωσε στη μαφία για να δολοφονήσει τον Φιντέλ Κάστρο. Αλλά για τον Dezenhall κάθε υπόθεση ότι τα συνδικάτα σκότωσαν τον Κένεντι είναι ανοησία.
Ωστόσο είναι πεπεισμένος ότι όσα λέγονται για τον 32ο πρόεδρο των ΗΠΑ Φρανκλίνο Ρούσβελτ και τις συμφωνίες του με μαφιόζους για να προστατέψουν τις αποβάθρες από σαμποτέρ των Ναζί και στη συνέχεια να βοηθήσουν στην προετοιμασία της εισβολής στη Σικελία, αληθεύουν.
Πολύ συχνά, συμπεραίνει ο Dezenhall, η προεδρική εγγύτητα με το οργανωμένο έγκλημα είναι απλώς αναπόφευκτη, λόγω της αλληλένδετης φύσης της πολιτικής, του υποκόσμου, των εργατικών συνδικάτων, των κομματικών μηχανισμών και άλλων ισχυρών συμφερόντων.
Τις περισσότερες φορές, οι πρόεδροι δεν γνωρίζουν την ακριβή φύση αυτών των σχέσεων και πολλοί, μεταξύ των οποίων ο Κένεντι και ο Ρίτσαρντ Νίξον, επιβλέπουν την καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος ενώ την ίδια στιγμή είναι δεμένοι στο άρμα του λέει.
Το βιβλίο του Dezenhall αφηγείτα άφθονες, συναρπαστικές ιστορίες. Από τον Λίντον Τζόνσον που όταν έδωσε εντολή στον διευθυντή του FBI Τζέι Έντγκαρ Χούβερ να κάνει οτιδήποτε απαραίτητο για να βρει τους δολοφόνους τριών ακτιβιστών για τα πολιτικά δικαιώματα στο Μισισιπή το 1964, ουσιαστικά όπλισε τον Γκρέγκορι Σκάρπα.
Ο Αμερικανός γκάνγκστερ, Κάπο (Caporegime) και κύριος εκτελεστής της Οικογένειας Κολόμπο στη Νέα Υόρκη, ήταν και συνεργάτης του FBI δολοφονώντας πολλούς.
Ο Ρόναλντ Ρίγκαν είχε σχέσεις με τον Σίντνεϊ Κόρσακ, τον δικηγόρο που είχε θέση στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας αλλά και της μαφίας του Σικάγο στο Λος Άντζελες, και χρωστούσε πολλά στον Λού Βάσερμαν, έναν ατζέντη του Χόλιγουντ που είχε επίσης δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα.
«Οι παλιοί φίλοι δεν μου μιλάνε», λέει ο Dezenhall γελώντας αναφερόμενος στο κεφάλαιο για τις σχέσεις του Ρίγκαν με τη μαφία. «Οι εισαγγελείς μου το επιβεβαιώνουν όμως και το γράφω στο βιβλίο, αν και ο Ρίγκαν κυνηγούσε σκληρά το οργανωμένο έγκλημα στη θητεία του, έδωσε εντολές να σταματήσουν οι έρευνες για τους Βάσερμαν και Κόρσχακ».
Στο τελευταίο του κεφάλαιο ο Dezenhall γράφει για τον Τζο Μπάιντεν, που δεν είναι στην «ανώτερη κλίμακα διάδρασης με τον υπόκοσμο» αλλά μια ιστορία, που συνέβη πριν από 50 χρόνια, αξίζει για τον ίδιο να ειπωθεί.
Αφορά στο πώς ο Μπάιντεν κατάφερε να διεκδικήσει υποψηφιότητα για τη Γερουσία των ΗΠΑ στα 29 του με τη βοήθεια ενός αξιωματούχου του συνδικάτου του εγκλήματος, του Φρανκ Σίραν, τον εκτελεστή των Teamsters που υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο The Irishman, σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε.
Ο Μπάιντεν «ήταν παιδί και διεκδικούσε μια θέση στη Γερουσία ενάντια σε ένα ισχυρό κατεστημένο», λέει ο Dezenhall. «Και οι αντίπαλοι του είχαν πληρώσει για κάποιες πραγματικά δυνατές καμπάνιες εναντίον της υποψηφιότητας τους στις εφημερίδες του Ντέλαγουεαρ».
Ο Σίραν, εν αγνοία του Μπάιντεν, έκανε μια απλή αλλά αποτελεσματική παρέμβαση εξηγεί ο Dezenhall.
«Φρόντισε να μην διανεμηθούν οι εφημερίδες. Αυτό είναι μια συνωμοσία που ίσως αληθεύει. Αυτό που σίγουρα δεν αληθεύει είναι ότι 300 εγκληματίες συνωμότησαν για να σκοτώσουν τον Κένεντι. Αυτό δεν συνέβη. Να φροντίσουν όμως για να μη διανεμηθούν εφημερίδες; Αυτό σίγουρα συνέβη».
Το βιβλίο Wiseguys and the White House κυκλοφορεί στις 14 Ιανουαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου