Δέλτα του Έβρου: Ο επίγειος παράδεισος με τις «αλυσίδες θανάτων» άγριων ζώων – «Η μαζική δηλητηρίαση είναι ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο»

Η αφθονία των άγριων ζώων και ειδικότερα των μεγάλων θηλαστικών σε μια περιοχή όπως η Θράκη, συχνά έρχεται σε σύγκρουση με τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Τα τελευταία χρόνια η παράνομη χρήση των δηλητηριασμένων δολωμάτων, με σκοπό την εξόντωσή τους, αποτελεί σοβαρή απειλή για την πλούσια πανίδα. Τα περιστατικά αυξάνονται συνεχώς, με αποτέλεσμα, να μιλάμε πλέον για «αλυσίδες θανάτων» άγριας ζωής στον επίγειο παράδεισο του Δέλτα του Έβρου, με τελευταίο «κρίκο της φρίκης» την μαζική δηλητηρίαση 48 ζώων-αριθμό ρεκόρ για την χώρα μας.

Χρειάστηκαν συνολικά 6 ολόκληρες ημέρες περιπολιών σε ακτίνα περίπου 50 χιλιομέτρων, της Ειδικής Μονάδας Ανίχνευσης Δηλητηριασμένων Δολωμάτων της ΕΠΒΘ και της  Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Κεντρικής Μακεδονίας του ΟΦΥΠΕΚΑ, προκειμένου να εντοπιστούν και να συλλεχθούν τα δεκάδες ζώα που βρήκαν φρικτό θάνατο, από δηλητηριασμένα δολώματα.
 

Πρόκειται για 16 τσακάλια, 13 καλομόκιρκους, 16 γερακίνες, αλλά και για μία κουρούνα και δύο κοράκια. Μάλιστα, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως το περιστατικό σημειώθηκε σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων, από το περσινό που είχε καταγραφεί στην περιοχή των Φερών Έβρου, όπου είχαν εντοπιστεί 47 νεκρά άγρια ζώα.

Αυτή τη φορά, εκτιμάται, από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο πεδίο, πως το πιθανό δηλητηριασμένο δόλωμα ήταν ένα κτηνοτροφικό ζώο, ωστόσο οι έρευνες παραμένουν σε πλήρη εξέλιξη. «Μόνο τυχαίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το σημείο που εντοπίστηκαν τα ζώα νεκρά. Η χρήση των δηλητηριασμένων δολωμάτων δεν είναι ποτέ τυχαία και πάντα έχει έναν και μόνο στόχο: Να εξοντώσει το ζώο, είτε είναι άγριο, είτε είναι οικόσιτο» επισημαίνει στο enikos.gr η κα Ελισάβετ Κρετ, χειρίστρια της Ειδικής Μονάδας Ανίχνευσης Δηλητηριασμένων Δολωμάτων της Εταιρείας Προστασίας Βιοποικιλότητας της Θράκης.

Η ίδια προσθέτει πως δεν θεωρεί πως είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που χρησιμοποιούν φόλες, ωστόσο, αυτό που καταφέρνουν είναι να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά. Αναζητώντας το κίνητρο των δραστών, η κα Κρετ, αναφέρει πως «συνήθως πρόκειται για κτηνοτρόφους ή γεωργούς, οι οποίοι προβαίνουν σε αυτή την πράξη σε βάρος των άγριων ζώων, γιατί δημιουργούν πρόβλημα στην παραγωγή τους ή στα κτηνοτροφικά ζώα τους, που είναι τροφή για αυτά. Μπορεί να είναι ακόμη και κυνηγοί, οι οποίοι στοχεύουν κυρίως τις αλεπούδες, γιατί θέλουν την περιοχή “καθαρή” από αυτές».

Συνήθως οι φόλες, είναι μικρά κομματάκια κρέατος που τοποθετούνται κατά μήκος του δρόμου ή του δάσους, είτε είναι ένα κτηνοτροφικό ζώο, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση της μαζικής δηλητηρίασης. «Στο δεύτερο σενάριο, τα υπόλοιπα ζώα το τρώνε, οπότε δηλητηριάζονται και αυτά, με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμη μία αλυσίδα θανάτου. Το φαινόμενο αυτό υπήρχε ανέκαθεν, παρόλο που έχει απαγορευτεί από το 1993». Αυτό που τονίζει η κα Κρετ, είναι πως είναι πολύ δύσκολο ένα τέτοιο περιστατικό να γίνει γνωστό, καθώς δεν γίνεται καταγραφή, και μαθαίνεται κυρίως από πολίτες που προχωρούν σε καταγγελία. «Δεν υπάρχει ακριβής αριθμός των περιστατικών, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που γίνεται γνωστός. Το εργαλείο που μας βοηθάει τα τελευταία χρόνια, είναι οι πομποί που τοποθετούνται νόμιμα στα ζώα. Πρόκειται για μία συσκευή που βάζουμε στην πλάτη των αρπακτικών πουλιών, και μελετάμε τις κινήσεις τους, ενώ μας “λέει” εάν το πουλί είναι ζωντανό ή νεκρό. Για παράδειγμα, εάν παρατηρηθεί ότι δεν κουνιέται, μάλλον έχει πεθάνει. Φέτος, έχουμε ήδη 5 νεκρούς χρυσαετούς, και καταφέραμε να το μάθουμε από τους πομπούς».

Σύμφωνα με την κα Ελισάβετ Κρετ, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές στον Έβρο όπου καταγράφεται συχνά το φαινόμενο της παράνομης χρήσης των δηλητηριασμένων δολωμάτων. «Όπου υπάρχει άνθρωπος και δραστηριοποιείται, συμβαίνει. Όλη η περιοχή της Θράκης είναι πλούσια, αποτελεί έναν παράδεισο για τα αρπακτικά, για αυτό έχουμε και τόσα θύματα. Το βλέπουμε παντού, είναι ένα ανεξέλεγκτο φαινόμενο και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν πρόκειται για τους ίδιους δράστες».

Σε περιπτώσεις που κάποιο περιστατικό γίνεται γνωστό, ξεκινά άμεσα έρευνα από το Δασαρχείο της περιοχής, το οποίο ίσως μπορέσει να φτάσει στα ίχνη του δράστη ή των δραστών. «Σε αυτό το κομμάτι θέλουμε ακόμη αρκετή δουλειά, γιατί συνήθως δεν εντοπίζονται. Ωστόσο, όσον αφορά την έρευνα στο πεδίο βρισκόμαστε σε ένα πολύ καλό επίπεδο, γιατί συλλέγονται στοιχεία που βοηθούν στην ταυτοποίηση των ατόμων που προχωρούν σε αυτές τις πράξεις. Από την πλευρά μας, όταν σημειώνονται σοβαρά συμβάντα, όπως αυτό με τα 48 νεκρά ζώα, στέλνουμε επιστολή στις αρμόδιες Αρχές και στην Πολιτεία, όπου επισημαίνουμε κάποιες δράσεις και ενέργειες που θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει ανταπόκριση» καταλήγει η κα Ελισάβετ Κρετ.