Εγκατέλειψε τον άνδρα της λίγο πριν μπει στο χειρουργείο – «Με απάτησε και δεν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες του»

Μία γυναίκα, εξηγεί ποιοι ήταν οι λόγοι που την οδήγησαν να εγκαταλείψει τον άνδρα της, παρόλο που αυτός έκανε ένα σοβαρό χειρουργείο και σκόπευε να είναι μαζί του σε όλη τη διάρκεια της ανάρρωσης.
 Δεν ήταν η απιστία ο λόγος που έφυγε, αλλά όσα ακολούθησαν την προδοσία. Έριξε σ’ εκείνη το φταίξιμο.

«Επέλεξε να με κατηγορεί»

Δεν τη σεβάστηκε, δεν ανέλαβε καμία ευθύνη του, παρόλο που είχε κάθε ευκαιρία. Εκείνη, τον στήριζε συναισθηματικά, οικονομικά, είχε οργανώσει ολόκληρη τη ζωή της για να τον βοηθήσει στην ανάρρωση. Και όμως, εκείνος επέλεξε να την κατηγορεί, να της φέρεται βάναυσα.

Τώρα αναρωτιέται αν η χρονική στιγμή, την κάνει να φαίνεται άκαρδη. Αλλά όταν κάποιος σου δείχνει – ξανά και ξανά – ότι ο πόνος σου δεν έχει σημασία, υπάρχει άραγε ποτέ μια “σωστή” στιγμή για να φύγεις;

Ο 37χρονος σύζυγό της, Ντέιβ, έπρεπε να υποβληθεί σε μία σοβαρή χειρουργική επέμβαση στη μέση εδώ και χρόνια. Είχαν έναν ολόκληρο χρόνο για να προετοιμαστούν για την επέμβαση.

Εκείνη την περίοδο, εκείνη εργαζόταν μακριά από το σπίτι και είχε μια πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά, ενώ ο Ντέιβ ήταν άνεργος.

«Πλήρωνα όλα μας τα έξοδα εκτός από το μισό ενοίκιο, και ταυτόχρονα αποταμίευα για να μπορέσω να πάρω άδεια όταν θα ανάρρωνε», εξηγεί.

Παρόλα αυτά, ο Ντέιβ άρχισε να εκφράζει απροσδόκητη δυσαρέσκεια απέναντί της, αν και αυτή έκανε τα πάντα για εκείνον. Περίμενε από εκείνη να είναι συνεχώς στο σπίτι, για να του κρατάει συντροφιά.

Τον Δεκέμβριο, ο Ντέιβ της αποκάλυψε ότι την είχε απατήσει ενώ εκείνη εργαζόταν — και το ομολόγησε απλώς επειδή ένιωθε τύψεις.

«Πάλευα μόνη μου και κατέληξε να με απατήσει»

«Έμεινα μόνη, και πένθησα για το μέλλον μου. Όλη μου η ζωή, και η εικόνα που είχα για εκείνον, εξαφανίστηκαν. Αλλά δεν είχα τελειώσει ακόμα», προσθέτει.

«Προσπάθησα πραγματικά να τα βρούμε. Στην πρώτη μας συνεδρία ζευγαριών, εκείνος μονοπώλησε τη συζήτηση. Με περιέγραψε με απόλυτη περιφρόνηση. Το άντεξα, γιατί ήθελα να δω πώς θα ήταν αν τα βρίσκαμε».

«Αποδείχθηκε όμως πως μετέθετε τις ευθύνες και αρνούνταν να αναγνωρίσει τη δική μου εμπειρία. Η δική μου οπτική δεν υπήρχε, γιατί δεν ταίριαζε με τη δική του. Έλεγα ‘δεν νιώθω σεβασμό, ή αγάπη.’ Κι εκείνος απαντούσε ‘Αυτό δεν είναι αλήθεια, σε αγαπώ απόλυτα και σε σέβομαι.’»

Τον ρώτησε αμέτρητες φορές πώς κατέληξε να την απατήσει, κι εκείνος την κατηγόρησε — είπε πως έφταιγε εκείνη. Του ζήτησε να ξεκινήσει ατομική θεραπεία, και τον προειδοποίησε ότι αν αρνηθεί, ήταν έτοιμη να τον εγκαταλείψει.

Πήγε μόνο σε μία συνεδρία, και γύρισε λέγοντας πως ο θεραπευτής του είπε ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσει. Τον ρώτησε πότε θα πήγαινε στη δεύτερη συνεδρία, κι εκείνος της απάντησε πως πλέον δεν ήταν προτεραιότητα για εκείνον.

«Λίγες μέρες μετά, έδωσα τέλος στη σχέση. Αμέσως ξέσπασε εναντίον μου, και η υπεροψία του άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια», συνεχίζει.

«Ο χωρισμός ήταν σκληρός. Με κατηγόρησε για όλα. Είπε, ‘Δεν σε εμπιστεύομαι. Είσαι τοξική και εκμεταλλεύεσαι. Σου φέρθηκα με ευγένεια. Αν κάνω ποτέ κάτι που σε ενοχλεί, μην τολμήσεις να μου το πεις. Δεν είσαι ικανή για αυτογνωσία ή εξέλιξη.’ Έφτασε στο σημείο να με απειλεί ότι θα πετάξει τα πράγματά μου στο γρασίδι. Κι όμως, του άφησα… τα πάντα, συν τα μισά από τα χρήματα που είχα μαζέψει για την επέμβασή του».

«Ακόμη με βασανίζει το γιατί»

«Αυτό που με βασανίζει είναι το γιατί. Η απόφαση να γίνει απόλυτα μοχθηρός και να συνεχίσει να μεταθέτει τις ευθύνες. Έκανα τόσα πολλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Απλώς… γιατί; Εκείνος πήρε τις αποφάσεις. Εκείνος επέλεξε να απατήσει. Εκείνος επέλεξε να αγνοήσει τα όρια που είχαν τεθεί ξεκάθαρα. Εκείνος αποφάσισε να είναι μόνος του στη χειρουργική επέμβαση και κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης. Υπήρχαν τόσες ευκαιρίες να γίνει καλύτερος. Θα μπορούσα να ξεπεράσω την απιστία, αλλά αυτό που δεν μπορούσα να αγνοήσω ήταν το ποιος έγινε μετά».