«Ρωμαίος και η Ιουλιέτα του Σαράγεβο»: Είπαν ότι «μόνο μια σφαίρα θα τους χώριζε» κι έτσι έγινε

 

Όταν η αγάπη νικά τον πόλεμο

Στις 18 Μαΐου 1993, μέσα στο χάος

του πολέμου στη Βοσνία, μια ιστορία αγάπης έκλεισε με τον πιο τραγικό τρόπο. Η γέφυρα Βρμπάνια του Σαράγεβο έγινε το σημείο όπου ο Μπόσκο Μπρκιτς και η Αντμίρα Ισμίτς, δυο νέοι που τόλμησαν να αγαπηθούν πέρα από θρησκείες και σύνορα, έσμιξαν για πάντα, στο θάνατο.

Εκείνος ήταν ορθόδοξος Σέρβος της Βοσνίας. Εκείνη, μουσουλμάνα Βόσνια. Ερωτεύτηκαν έφηβοι και έζησαν οκτώ χρόνια μαζί, ονειρευόμενοι έναν γάμο, ένα σπίτι, μια ζωή πέρα από τον πόλεμο που διέλυε τα πάντα γύρω τους. Όταν οι μάχες έφτασαν στο Σαράγεβο, υποσχέθηκαν να μη χωριστούν ποτέ. «Μόνο μια σφαίρα μπορεί να μας χωρίσει», είχε πει η Αντμίρα. Και έτσι έγινε.

Εκείνη τη μέρα, οι δυο τους προσπάθησαν να διαφύγουν από την πολιορκημένη πόλη προς τη σερβική πλευρά, διασχίζοντας τη γέφυρα. Όμως οι σφαίρες από ελεύθερους σκοπευτές τους βρήκαν στο μέσο της διαδρομής. Ο Μπόσκο σκοτώθηκε ακαριαία. Η Αντμίρα, βαριά τραυματισμένη, σύρθηκε προς το σώμα του, τον αγκάλιασε και ξεψύχησε στην αγκαλιά του.


Οι φωτογραφίες των σωμάτων τους, που έμειναν πάνω στη γέφυρα για οκτώ ημέρες, έκαναν τον γύρο του κόσμου χάρη στον δημοσιογράφο Κερτ Σορκ του Reuters. Έγιναν σύμβολο μιας αγάπης που αρνήθηκε να υποταχθεί στο μίσος, μιας ανθρώπινης ιστορίας που ξεπέρασε τον πόλεμο. Ο διεθνής Τύπος τούς βάφτισε “Ρωμαίο και Ιουλιέτα του Σαράγεβο”, και οι εικόνες τους παραμένουν μέχρι σήμερα μια σπαρακτική υπενθύμιση του τι μπορεί να κάνει ο πόλεμος στην αγάπη.

Η μητέρα του Μπόσκο θυμόταν: «Ανέθρεψα τα παιδιά μου χωρίς να τους μιλήσω ποτέ για εθνικότητες. Δεν είδα ποτέ την Αντμίρα ως μουσουλμάνα, την είδα ως το κορίτσι που αγαπούσε τον γιο μου και που αγαπούσα κι εγώ». Η Αντμίρα, με το ίδιο πείσμα, είχε αρνηθεί να φύγει χωρίς τον Μπόσκο. Μαζί έμειναν στο Σαράγεβο, μαζί προσπάθησαν να σωθούν, μαζί έφυγαν από τη ζωή.

Οι οικογένειές τους μετέφεραν αργότερα τα λείψανά τους στο κοιμητήριο Λαβ του Σαράγεβο, για να αναπαυθούν πλάι πλάι. Κανένα μνημείο δεν στέκει σήμερα στη γέφυρα Βρμπάνια, όμως η ιστορία τους εξακολουθεί να ψιθυρίζεται σαν προσευχή για όσους πιστεύουν πως η αγάπη μπορεί, έστω και για μια στιγμή, να νικήσει τον πόλεμο.