Έκπληκτοι οι αρχαιολόγοι με τεράστιο χρυσό δαχτυλίδι που ανακάλυψαν – Το σύμβολο της αιώνιας αγάπης που παρέμεινε άθικτο για 1.800 χρόνια

Αρχαιολόγοι που εργάζονται στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας

Βονωνίας στο Βιδίνιο της Βουλγαρίας πραγματοποίησαν μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη που προσφέρει νέα στοιχεία για τα ρωμαϊκά γαμήλια έθιμα. Ένα ογκώδες χρυσό δαχτυλίδι βάρους 23,63 γραμμαρίων ανακαλύφθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2025, την τελευταία ημέρα των ανασκαφών αυτής της περιόδου.

Το εύρημα, που χρονολογείται στα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., εντοπίστηκε σχεδόν έξι μέτρα κάτω από την επιφάνεια, απόδειξη του βάθους της ιστορίας που είναι θαμμένη κάτω από τη σύγχρονη πόλη του Δούναβη.

 

Αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αρχαία Μπονόνια στη Βίντιν της Βουλγαρίας, όπου ανακαλύφθηκε ένα ρωμαϊκό χρυσό γαμήλιο δαχτυλίδι του 2ου-3ου αιώνα μ.Χ. Στιγμιότυπο από τις ειδήσεις του BTA

Σύμβολα συζυγικής πίστης

Η διακόσμηση του δαχτυλιδιού αποκαλύπτει πολλά για τον σκοπό του στη ρωμαϊκή κοινωνία. Σύμφωνα με τον διευθυντή ανασκαφών Ζντράβκο Ντιμιτρόφ, το αντικείμενο λειτουργούσε ως σύμβολο συζυγικής πίστης που αντάλλασσαν οι νεόνυμφοι στην ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μια οβάλ πλάκα που απεικονίζει ένα παντρεμένο ζευγάρι έχει συγκολληθεί επιδέξια στη βάση του δαχτυλιδιού, δημιουργώντας ένα οικείο πορτρέτο παγωμένο σε πολύτιμο μέταλλο. Και οι δύο πλευρές των δαχτυλιδιών διαθέτουν διακοσμητικές αυλακωτές εγκοπές— παράλληλες γραμμές που αντανακλούν το φως και προσδίδουν όγκο στο αντικείμενο, σύμφωνα με το ΒΤΑ

Η δεξιοτεχνία υποδηλώνει τοπική παραγωγή, πιθανότατα από ένα από τα φημισμένα εργαστήρια χρυσοχόων στην κοντινή Ρατιάρια, μια σημαντική ρωμαϊκή πόλη στην επαρχία της Άνω Μοισίας. Το σημαντικό βάρος του δαχτυλιδιού δείχνει ότι ανήκε σε άτομο με οικονομική επιφάνεια, καθώς ο χρυσός παρέμεινε ένα υλικό πολυτελείας που προοριζόταν για τους πλούσιους ακόμη και σε ακμάζοντες ρωμαϊκούς οικισμούς κατά μήκος των συνόρων του Δούναβη.

Ένα συνοριακό οχυρό

Η ανακάλυψη έλαβε χώρα στην Αρχαία Βονωνία, ένα σημαντικό ρωμαϊκό οχυρό που αποτελούσε μέρος του αμυντικού συστήματος των συνόρων της αυτοκρατορίας στον Δούναβη. Οι καταβολές της πόλης εκτείνονται στον 3ο αιώνα π.Χ., όταν Κέλτες άποικοι ίδρυσαν έναν οικισμό που ονομαζόταν Dunonia, που σημαίνει «οχυρωμένος λόφος». Υπό ρωμαϊκό έλεγχο από το 46 μ.Χ., η τοποθεσία έγινε σημαντικό στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο στην Άνω Μοισία, ελέγχοντας εμπορικές οδούς και υπερασπιζόμενη τα σύνορα από απειλές προερχόμενες από την απέναντι όχθη του Δούναβη.

Μεγάλο μέρος της σύγχρονης πόλης του Βιδινίου, βρίσκεται πάνω στα ερείπια αυτού του αρχαίου οχυρού, καθιστώντας το αρχαιολογικό έργο ταυτόχρονα δύσκολο και ενδιαφέρον. Η ανασκαφική περίοδος του 2025 έχει πλέον ολοκληρωθεί, με εργασίες συντήρησης σε εξέλιξη για την προστασία του χώρου κατά τους χειμερινούς μήνες. Ο αναπληρωτής δήμαρχος της Βίντιν, Μάρτιν Ντόντσεφ, επιβεβαίωσε ότι η χρηματοδότηση θα συνεχιστεί για μελλοντικές αρχαιολογικές εργασίες τόσο στην Αρχαία Βονωνία όσο και στην κοντινή τάφρο του φρουρίου Μπάμπα Βίντα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του BTA.

Παράθυρο στη ρωμαϊκή ζωή

Η χρονική στιγμή αυτής της ανακάλυψης έχει ιδιαίτερη σημασία. Το δαχτυλίδι, που βρέθηκε την τελευταία ημέρα της ανασκαφικής περιόδου του 2025, αναδύθηκε από βάθη που απαίτησαν προσεκτική εκσκαφή μέσα από πολλαπλά ιστορικά στρώματα. Σχεδόν έξι μέτρα κάτω από τη σύγχρονη επιφάνεια, το αντικείμενο είχε παραμείνει άθικτο για περίπου 1.800 χρόνια, προστατευμένο από τα συσσωρευμένα ιζήματα των αιώνων.

Το αρχαιολογικό τοπίο της Βουλγαρίας έχει αποδώσει πολυάριθμους ρωμαϊκούς θησαυρούς τις τελευταίες δεκαετίες, από τον χρυσό της Βάρνας μέχρι σπάνια μετάλλια του αυτοκράτορα Καρακάλλα. Ωστόσο, κάθε ανακάλυψη προσθέτει μοναδικές λεπτομέρειες στην κατανόησή μας για την καθημερινή ζωή στις ρωμαϊκές επαρχίες. Αυτό το γαμήλιο δαχτυλίδι, με την απεικόνιση ενός παντρεμένου ζευγαριού, παρέχει απτή απόδειξη των προσωπικών σχέσεων και των κοινωνικών εθίμων στα όρια της αυτοκρατορίας.

Τα εργαστήρια της Ρατιάρια, όπου πιθανότατα κατασκευάστηκε αυτό το δαχτυλίδι, ήταν φημισμένα σε όλη την περιοχή για την παραγωγή εκλεκτών κοσμημάτων και μεταλλικών έργων. Σε απόσταση περίπου 30 χιλιομέτρων νότια της Βίντιν, η Ρατιάρια χρησίμευε ως πρωτεύουσα της Άνω Μοισίας και διέθετε μια ακμάζουσα οικονομία που υποστηριζόταν από τις εμπορικές οδούς του Δούναβη. Οι χρυσοχόοι της πόλης θα εξυπηρετούσαν πλούσιους στρατιωτικούς αξιωματικούς, εμπόρους και την τοπική αριστοκρατία που επιδίωκαν να επιδείξουν την κοινωνική τους θέση μέσω περίτεχνων προσωπικών κοσμημάτων.