Το ισπανικό χωριό όπου όλοι κέρδισαν το ΛΟΤΤΟ εκτός από έναν... Έλληνα

Η επιτυχία δεν ήταν αποτέλεσμα μεμονωμένων λαχνών, αλλά συλλογικής προσπάθειας

Τον Δεκέμβριο του 2011, ένα μικρό χωριό της βόρειας Ισπανίας έγινε θέμα σε εφημερίδες και διεθνή μέσα, χάρη σε ένα σπάνιο λοταριακό θαύμα. Το Σοντέτο στην επαρχία Ουέσκα, με περίπου 250 κατοίκους, κέρδισε το El Gordo, την τεράστια χριστουγεννιάτικη λοταρία της Ισπανίας, και σχεδόν όλοι οι κάτοικοί του μοιράστηκαν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό.

Η επιτυχία δεν ήταν αποτέλεσμα μεμονωμένων λαχνών, αλλά συλλογικής προσπάθειας: η τοπική ένωση νοικοκυρών αγόρασε έναν βασικό αριθμό λαχνών με το ίδιο νούμερο και πούλησε participations, δηλαδή μερίδια, πόρτα-πόρτα στους υπόλοιπους κατοίκους. Οι περισσότεροι υπέθεσαν ότι οποιαδήποτε «ποσοστιαία» συμμετοχή που αποκτούσαν θα μπορούσε να τους φέρει ένα μερίδιο από τα κέρδη του El Gordo, και έτσι κι έγινε.

Όλοι, δηλαδή, εκτός από έναν. Ο Έλληνας κινηματογραφιστής Κωστής Μητσοτάκης έμενε έξω από το βασικό μονοπάτι πωλήσεων, καθώς το σπίτι του βρισκόταν στα όρια του χωριού και οι πωλητές… απλώς δεν χτύπησαν την πόρτα του. Χωρίς να αγοράσει κάποιο μερίδιο, αυτός ήταν ο μόνος από τους κατοίκους που δεν κέρδισε απευθείας από το μεγάλο τζακ-ποτ.

 Αντί όμως να θρηνεί, ο Μητσοτάκης στράφηκε στην κάμερα. Κατέγραψε το ξέφρενο πανηγύρι και τη χαρά των κατοίκων, με σαμπάνιες, χορούς και πανηγυρισμούς, και τελικά αποφάσισε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για αυτό το μοναδικό γεγονός. Η νίκη είχε πρακτικές επιπτώσεις στην κοινότητα: πολλοί εξόφλησαν χρέη, αγόρασαν καινούργια τρακτέρ ή βελτίωσαν υποδομές σε μια αγροτική περιοχή που αντιμετώπιζε ξηρασία και οικονομικές δυσκολίες, χωρίς να οδηγηθεί σε υπερβολές στην καθημερινή ζωή.

Η ιστορία του Σοντέτο είναι ένα σπάνιο παράδειγμα συλλογικής τύχης και κοινωνικής συνοχής: μια μικρή κοινότητα που, μέσα στην οικονομική κρίση, μοιράστηκε ένα τεράστιο ποσό με τρόπο που της έδωσε ανάσα και προοπτική χωρίς να αλλάξει τη βασική της ταυτότητα. Και για τον μοναδικό κάτοικο που έμεινε έξω, η ιστορία αποδείχθηκε τελικά πηγή δημιουργίας, όχι απλώς λόγω της απώλειας, αλλά λόγω της αφήγησης που γεννήθηκε από αυτήν.