ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΟΥΝ ΟΙ ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΜΕΡΙΜΝΕΣ, (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Θεολόγου- συγγραφέως

Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Εν Κυθήροις τη 14η Δεκεμβρίου 2025

    Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η 11η Κυριακή του

Λουκά, είναι η Κυριακή των Προπατόρων και το μεν αποστολικό ανάγνωσμα είναι μια περικοπή από την προς Κολλασαείς επιστολή του αποστόλου Παύλου, το δε ευαγγελικό μια περικοπή από το 14ο κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου. Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας διηγείται τη γνωστή σε όλους μας παραβολή του μεγάλου δείπνου, την οποία αναγινώσκει η Εκκλησία μας την περίοδο αυτή, δύο Κυριακές πρίν από τα Χριστούγεννα. 

    Όπως διηγείται ο ευαγγελιστής: «Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα καὶ εκάλεσε πολλούς». Κάποιος άνθρωπος διοργάνωσε ένα μεγάλο δείπνο, δηλαδή πλούσιο, επίσημο, τιμητικό. Ο άνθρωπος αυτός που κάνει αυτό το δείπνο, σύμφωνα με την ερμηνεία των αγίων Πατέρων μας, είναι ο ίδιος ο Θεός. Στο δείπνο αυτό εκάλεσε πολλούς, που σημαίνει ότι εκάλεσε όλους. Όλοι οι άνθρωποι είναι προσκαλεσμένοι σ’ αυτό το μεγαλοπρεπές δείπνο. Κανένα δὲν άφησε ο Θεός απρόσκλητο. 

    Το μεγαλοπρεπές αυτό δείπνο με τα πλούσια φαγητά και πιοτά, για το οποίο εδώ γίνεται λόγος, συμβολίζει την βασιλεία των ουρανών, τον παράδεισο. Συμβολίζει τα πλούσια πνευματικά αγαθά, τα οποία έχει ετοιμάσει στην ουράνια Βασιλεία του. Την απερίγραπτη ευφροσύνη, τον πνευματικό χορτασμό που θα αισθάνονται οι συνδαιτυμόνες του δείπνου αυτού σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του ιερού ευαγγελιστή Ιωάννη στην Αποκάλυψη:  «Μακάριοι οι εις το δείπνον του γάμου του αρνίου κεκλημένοι», (Αποκ. 19,9). Δηλαδή μακάριοι είναι οι προσκεκλημένοι στο δείπνο του γάμου του Αρνίου, οι οποίοι θα μετάσχουν στην άρρητη χαρά του Ουρανού. Είναι μέγα το δείπνο αυτό και διότι είναι Μέγας Εκείνος που το παραθέτει. Δεν το προσφέρει κάποιος επίγειος άρχοντας ή βασιλιάς, αλλά ο «Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων», (Θεία Λειτουργία Μ. Σαββάτου), ο Κύριος των ουρανίων και των επιγείων, των Αγγέλων και των ανθρώπων, ο παντοκράτορας Θεός. Μας προσφέρει δε σε αυτό κάτι όντως μεγάλο: τον ίδιο τον Εαυτό του. Πρόγευσις εκείνου του δείπνου είναι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο μεταλαμβάνουμε το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Στο επουράνιο δείπνο θα είναι παρόντες όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι Προφήτες, οι άγιοι Απόστολοι, οι ένδοξοι Μάρτυρες, οι όσιοι Ασκητές, οι θεοφόροι Πατέρες, οι ομολογητές. Στὸ δείπνο αυτό έχει καλέσει και τον καθένα από μας. Το δείπνο αυτό θα είναι μεγάλο και σε διάρκεια. Όχι απλώς μεγάλο, αλλά αιώνιο θα είναι. Ένα δείπνο που δεν θα τελειώσει ποτέ! Θα είναι η αιώνια ευφροσύνη της ενώσεώς μας με τον Κύριο.

    Ποια όμως ήταν η ανταπόκριση των προσκεκλημένων στο βασιλικό δείπνο; Σύμφωνα με τη διήγηση: «Ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες». Κάνει ασφαλώς εντύπωση στην παραβολή η αδιαφορία των καλεσμένων να μετάσχουν στο μέγα δείπνο. Όλοι δηλαδή, σαν να ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους, αρνήθηκαν το θεϊκό κάλεσμα, προφασιζόμενοι διάφορες υποχρεώσεις τους, εργασιακές, ή οικογενειακές. Ο πρώτος προφασίσθηκε ότι αγόρασε κάποιο χωράφι και έχει ανάγκη να πάει να το δει. Ο δεύτερος ότι αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και πηγαίνει να τα δοκιμάσει. Και ο τρίτος ότι παντρεύτηκε και λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων δεν μπορεί να έρθει. 

    Έχει σημασία εδώ να τονίσουμε ότι σ’ όλες αυτές τις παραπάνω περιπτώσεις δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιους ανθρώπους αθέους και απίστους, από ανθρώπους που παρασύρθηκαν από μεγάλες αμαρτίες, από ανθρώπους που βούλιαξαν μέσα στην ασωτεία και τώρα δεν έχουν συναίσθηση. Όχι. Όλοι αυτοί που παραιτούνται, παρουσιάζονται έντιμοι και εργατικοί άνθρωποι, τίμιοι οικογενειάρχες, αφοσιωμένοι στην οικογένειά τους και στις δουλειές τους. Τι κακό κάνει, για παράδειγμα, αυτός που αγόρασε χωράφι, ή αυτός που παντρεύτηκε και φυσικό είναι να έχει οικογενειακές υποχρεώσεις; Και όμως όλοι αυτοί, οι κατά τα άλλα τίμιοι και εργατικοί, δεν ανταποκρίνονται στην πρόσκληση και χάνουν τελικά το μεγάλο δείπνο, που σημαίνει ότι χάνουν τη βασιλεία των ουρανών. Βέβαια, θα λέγαμε, όπως έχει καταντήσει σήμερα η κοινωνία, μακάρι όλοι οι άνθρωποι, που τρέχουν από δω και από κει στην ασωτεία, να παντρευτούν και να νοικοκυρευτούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η εργατικότητα και η νοικοκυροσύνη μας δίνει το εισιτήριο για τον παράδεισο.

    Όλα αυτά τι σημαίνουν για μας; Σημαίνουν ότι δεν θα επιτύχουμε τη σωτηρία μας απλώς με το να είμαστε τίμιοι και εργατικοί, αφοσιωμένοι στην οικογένειά μας,  αν δεν βάλουμε σε πρώτη φροντίδα και μέριμνα τη φροντίδα για την πνευματική τροφοδοσία της ψυχής μας, αν δεν αγωνιστούμε να φυλάξουμε τις εντολές του Ευαγγελίου. Ας το προσέξουμε αυτό, διότι πολλοί χριστιανοί σήμερα αρκούνται σε ορισμένα τυπικά θρησκευτικά καθήκοντα και ζουν με την ψευδαίσθηση ότι οι σχέσεις τους με τον Θεόν είναι άριστες, ενώ η καρδιά τους είναι προσκολλημένη σε ποικίλες βιοτικές μέριμνες, στις ηδονές και στην ματαιότητα του κόσμου. Δεν ζουν με τη λαχτάρα, πότε θα έρθει η ώρα να φύγουν από αυτόν τον κόσμο για να αξιωθούν να απολαύσουν τα αιώνια αγαθά της βασιλείας του Θεού.  

    Προσοχή λοιπόν, αδελφοί μου, μήπως μας απορροφήσουν οι βιοτικές μέριμνες και φροντίδες και αμελήσουμε όλα όσα αφορούν τη σωτηρία μας. Καλό είναι και το χωράφι και εν όσω ζει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο και χωράφι θα έχει και ζώα θα έχει και οικογένεια θα δημιουργήσει, αλλά πάνω από όλα είναι ο Θεός, πάνω από όλα είναι η βασιλεία του Θεού και όλα όσα γίνονται πρέπει να μας οδηγούν και όχι να μας εμποδίζουν από τη βασιλεία του Θεού. Οι δουλειές μας και οι οικογενειακές μας υποχρεώσεις ούτε να καταργηθούν μπορούν, ούτε θα τελειώσουν ποτέ, μπορούν όμως να αναβληθούν για μια άλλη ώρα, όταν πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στα πνευματικά μας καθήκοντα και στην ωφέλεια της ψυχής μας. Αυτή την προτεραιότητα τονίζει ο Κύριος όταν μας λέγει: «Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». 

    Επίσης έχει σημασία εδώ να τονίσουμε ότι όλοι αυτοί που αρνούνται, δεν έχουν άγνοια του πράγματος. Έχουν πληροφορηθεί για το δείπνο και έχουν προσκληθεί σ’ αυτό. Όπως και εμείς, που υποτίθεται ότι είμαστε καλοί χριστιανοί, δεν μπορούμε  να προφασισθούμε ότι δεν ξέρουμε τίποτε, ότι αγνοούμε το Ευαγγέλιο, ότι δεν ακούσαμε τίποτε για τη βασιλεία του Θεού. Η ενοχή μας την ημέρα της κρίσεως θα είναι το ότι ενώ γνωρίζαμε, δεν ανταποκριθήκαμε, διότι αφήσαμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί και να απορροφηθεί από τις βιοτικές μέριμνες και δεν λάβαμε υπ’ όψη μας τον λόγο του Κυρίου: «Προσέχετε μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν  κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιοτικές και αιφνίδιος εφ’ υμάς επιστεί η ημέρα εκείνη», (Λουκ.21,34). Δηλαδή προσέχετε μήπως παρασυρθείτε από άσωτα φαγοπότια, από μέθη και βιοτικές μέριμνες και έρθει σε σας ξαφνικά η ώρα του θανάτου. Αυτό τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχουμε όλοι μας παρουσιάζει ο Κύριος και με άλλο παράδειγμα, με το παράδειγμα των ανθρώπων που ζούσαν στην εποχή του Νώε. Τι έκαναν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης; Έτρωγαν, έπιναν, παντρεύονταν, αγόραζαν, φύτευαν, πωλούσαν, οικοδομούσαν. Η καρδιά τους ήταν κολλημένη στα πράγματα του κόσμου αυτού. Δεν πρόσεξαν τη φωνή του Θεού, δια μέσου του Νώε, που τους καλούσε σε μετάνοια και αλλαγή ζωής μέχρις ότου ήρθε ο κατακλυσμός και τους έπνιξε όλους. 

    Σε λίγες ημέρες πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, όπου θα δούμε τον ενανθρωπίσαντα Θεόν Λόγον  να γεννιέται σ’ ένα φτωχικό σπήλαιο. Δεν θα στείλει κάποιο δούλο να μας καλέσει στο μέγα δείπνο της Βασιλείας του. Ο ίδιος ο ουράνιος Οικοδεσπότης θα έλθει στη γη «μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2,  7). Θα γίνει άνθρωπος και θα έλθει να καλέσει προσωπικά τον καθένα μας. Ας μην αδιαφορήσουμε στο κάλεσμά του. Ας συγκλονιστούμε από την απερίγραπτη αγάπη του. Από το γεγονός δηλαδή ότι για να μας σώσει από τον αιώνιο θάνατο και να μας χαρίσει τη βασιλεία Του δεν δίστασε να γίνει όμοιος με μας άνθρωπος και να φορτωθεί πάνω του το βάρος των ιδικών μας αμαρτημάτων, να ανέβει πάνω στο σταυρό και με το αίμα της σταυρικής του θυσίας να μας ανοίξει το δρόμο για τον παράδεισο. Ας ετοιμάσουμε την ψυχή μας με την ιερά Εξομολόγηση. Ας νηστέψουμε κατά δύναμιν και σύμφωνα με τις οδηγίες του πνευματικού μας. Ας επιμεληθούμε την ελεημοσύνη και την έμπρακτη αγάπη προς τους πτωχούς αδελφούς μας. Ας μάθουμε να μην παραλείπουμε ποτέ τον εκκλησιασμό μας τις Κυριακές και μεγάλες εορτές. Ας μάθουμε να προσευχόμαστε και μάλιστα με τη νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Ας μη παραλείπουμε τη μελέτη πνευματικών βιβλίων και ιδίως τους βίους των αγίων.  Ας ανταποκριθούμε στην τιμητική πρόσκληση του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος Θεού, ώστε να μας κατατάξει μαζί με τους εκλεκτούς του και να μας αξιώσει να απολαύσουμε το μέγα δείπνο που μας έχει ετοιμάσει, τα αιώνια αγαθά της Βασιλείας του. Πράγμα το οποίο ευχόμεθα από καρδίας με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και όλων των αγίων, αμήν.