Κάλεσαν τους αρχαιολόγους πριν ξεκινήσουν έργα για την κατασκευή υποδομών και αυτοί ανακάλυψαν κάτι εκπληκτικό – Βρήκαν 60 μυστηριώδεις δομές και περίεργους τάφου

Ένα πλούσιο κράμα ανθρώπινης δραστηριότητας, ήρθε στο φως όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα αποθηκευτικό σύστημα της Ύστερης Νεολιθικής Περιόδου, το οποίο απαρτιζόταν από μεγάλες σιταποθήκες (δομές και σιλό) μέσα στο πλούσιο σε ώχρα έδαφος.

Η ανακάλυψη έγινε σε περιοχή από την βορειοανατολική Γαλλία, (Αλσατία), ως τα σύνορα με τη Γερμανία, ένα σημείο με την ονομασία Pfulgriesheim. Η περιοχή έχει έκταση 55. 000 τ.μ. και τα ευρήματα ανάγονται σε χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν – από την Ύστερη Νεολιθική Περίοδο μέχρι τον Πρώιμο Μεσαίωνα.

Στο σημείο γίνονται εκτεταμένες ανασκαφές, πριν ξεκινήσει η προγραμματισμένη αστική ανάπτυξη της περιοχής με την κατασκευή νέων κτιρίων ή υποδομών, αποδεικνύοντας ότι υπήρξε έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα, στο παρελθόν.

 

Αυτά τα βαθιά σιλό, έφταναν σε ύψος τα 2 μέτρα. Είναι πολύ καλά διατηρημένα και αποτελούσαν αποθηκευτικό χώρο για τρόφιμα και άλλους ζωτικούς πόρους (Φωτογραφία: Yasmine Mechadi, Inrap).

Βαθιές σιταποθήκες: Ταφικοί σκοποί

Οι χώροι αποθήκευσης έχουν ύψος 2 μέτρα και είναι πολύ καλά διατηρημένοι.  Οργανωμένες σε διαφορετικές ομάδες, με απόσταση λίγων μέτρων ανάμεσά τους, οι σιταποθήκες συνεπάγονται έναν βαθμό μυστηρίου για τους ερευνητές: Πρόκειται για την έλλειψη ξεκάθαρων στοιχείων από κτίρια που να συνδέονται στη γύρω περιοχή.

Έτσι, η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων καμένου πηλού  μέσα σε κάποιες από τις σιταποθήκες, υποδεικνύουν την πιθανότητα, οι κοντινές κατασκευές, να ήταν άλλοτε τμήμα του οικισμού, σύμφωνα με το Institut National de Recherches Archéologiques Préventives (INRAP).

Στις σιταποθήκες αυτές, η τελετουργία συναντούσε την καθημερινή ζωή. Οι ταφές που ανακαλύφθηκαν μέσα στα σιλό, παραπέμπουν σε τμήμα του ταφικού τελετουργικού. Ίσως να ήταν μια κοινή ταφική πρακτική της περιόδου.

Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό της περιοχής, κατά τη διάρκεια της Νεολιθικής περιόδου, ήταν οι ταφές σε κυκλικούς λάκκους, γεγονός που ίσως να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τη σχέση ανάμεσα στη γη και τις Νεολιθικές κοινότητες.

Οι μυστηριώδεις δομές

Επίσης, ανακαλύφθηκαν περίπου 60 επιμήκεις, στενές δομές που ονομάζονται «ρωγμές». Σε σχήμα V, U, ή Υ, οι κατασκευές αυτές, όπως και η λειτουργία τους, δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές.  Σύμφωνα ωστόσο με την επικρατούσα θεωρία, μπορεί να ήταν παγίδες κυνηγιού ή σχετικές εγκαταστάσεις.

Η παραπάνω υπόθεση, στηρίζεται σε παρόμοια ευρήματα, από άλλα τμήματα της ανατολικής Γαλλίας, ωστόσο ο ακριβής σκοπός των ρωγμών, παραμένει αδιευκρίνιστος.

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα 14, θα καθορίσει και την ηλικία των δομών και θα συντελέσει στην αποκάλυψη του ρόλου που είχαν οι δομές αυτές στις ζωές των αρχαίων κατοίκων.

Η εξέλιξη στον χρόνο

Προχωρώντας λίγο στον χρόνο, το σημείο έχει αποκαλύψει ευρήματα δύο μικρών οικισμών από την Εποχή του Σιδήρου, ιδιαίτερα από την περίοδο του πολιτισμού Λα Τεν (480 – 280 π.Χ.), που περιλάμβανε πολλά σιλό, καθώς και ένα βυθισμένο κτίριο τετράγωνου σχεδιασμού, μια αρκετά συνηθισμένη δομή της περιόδου.

Ο δεύτερος οικισμός, από την ύστερη φάση του Λαν Τεν (150 -25 π.Χ.) είναι ακόμη πιο σημαντικός, καθώς περιέχει μερικά ευρήματα μιας περιφραγμένης περιοχής που κάποτε περικύκλωνε το σημείο. Ο αγροτικός οικισμός, πιθανώς να ήταν τμήμα ενός ευρύτερου δικτύου αγροκτημάτων, συμβάλλοντας σε ένα σύστημα γαιοκτησίας.

Ο Πρώιμος Μεσαίωνας, άφησε το αποτύπωμά του στο Pfulgriesheim, με την ανακάλυψη τριών κυκλικών, ταφικών περιφράξεων που ανάγοντα στον 7^ο αιώνα μ.Χ. Τα μνημεία αυτά που έχουν 15 μέτρα διάμετρο, απαρτίζονταν από ρηχές τάφρους, περιβαλλόμενες από τύμβους, διαφορετικών μεγεθών, αναφέρει το περιοδικό LBV.

Ένα από τα σιλό που ανακαλύφθηκαν στην Γαλλία (Πηγή: Simon Diemer / INRAP).

Δύο από τα περιφραγμένα σημεία συνδέονταν μεταξύ τους, σχηματίζοντας ένα ενιαίο ταφικό σύμπλεγμα. Κάθε ένα τους περιείχε έναν κεντρικό τάφο με λίθινες πλάκες, που δείχνουν την κοινωνική στάθμη του νεκρού. Σ’ έναν από τους τάφους, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον σκελετό ενός ανθρώπου που ήταν θαμμένος με ένα σπιρούνι στο αριστερό του πόδι, σηματοδοτώντας ενδεχομένως την κοινωνική του καταξίωση.

Η τρίτη περίφραξη, χωρίς ορατά ανθρώπινα ευρήματα, μάλλον περιείχε μια ταφή μέσα στον τύμβο. Ακόμη και η πιο πρόσφατη ιστορία του σημείου παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Έχει επίσης ανακαλυφθεί ένα  σύνολο από δομές που συνδέονται με την καλλιέργεια λυκίσκου και αμπελιού από τον 20^ο αιώνα, σύμφωνα με το περιοδικό Arkeonews. Τα ευρήματα, ενώ είναι πιο  οικεία, συμπληρώνουν τα κενά του πιο πρόσφατου παρελθόντος της περιοχής – ειδικά καθώς υπάρχουν κάποιες αναφορές σε γεωργικές πρακτικές που έχουν διαμορφώσει την περιοχή.

Εναέριες φωτογραφίες, αναμένεται να συμβάλλουν στην ακριβή χρονολόγηση των δομών αυτών, τοποθετώντας τες στον ευρύτερο χάρτη της αγροτικής ιστορίας της Αλσατίας.