Τα φτωχικά φαγητά που έσωσαν εκατομμύρια Έλληνες τη διάρκεια της Κατοχής

Θρεπτικά και φθηνά

Μία από τις πιο μαύρες περιόδους στην ελληνική ιστορία, είναι η Κατοχή των

ελληνικών εδαφών από τα στρατεύματα των Ναζί. Οι Γερμανοί στρατιώτες άδειαζαν αποθήκες και μαγαζιά για να τρώει ο στρατός τους, και οι Έλληνες αφέθηκαν στο έλεος της πείνας.

Η γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα (1941-1944) ήταν μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους στην ιστορία της χώρας. Εκτός από τον κατακτητή, οι Έλληνες έπρεπε να αντιμετωπίσουν την εκμετάλλευση και την καταλήστευση πόρων, καθώς οι Γερμανοί στρατιώτες λεηλατούσαν αποθήκες και καταστήματα για να συντηρούν τα στρατεύματά τους.

Η πείνα εξαπλώθηκε ραγδαία, και οι πόλεις υπέφεραν ιδιαίτερα, μιας και τα αποθέματα τροφίμων εξαντλήθηκαν γρήγορα και η τροφοδοσία γινόταν εξαιρετικά δύσκολη. Στην ύπαιθρο υπήρχε περισσότερη δυνατότητα για καλλιέργεια και συλλογή τροφής, όμως οι κάτοικοι αναγκάζονταν συχνά να κρύβουν τα αγαθά τους για να αποφύγουν τις κατασχέσεις.

Οι μαυραγορίτες της εποχής εκμεταλλεύονταν την κατάσταση, ανεβάζοντας τις τιμές των βασικών αγαθών σε εξωφρενικά επίπεδα.

Οι Έλληνες, αντιμέτωποι με αυτή την εξαθλίωση, χρειάστηκε να προσαρμοστούν δραστικά.

Τρόφιμα όπως κρέας και κανονικό αλεύρι έγιναν είδος πολυτελείας, και οι άνθρωποι αναζήτησαν τροφή όπου μπορούσαν να βρουν, ακόμα και σε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα σκέφτονταν καν να καταναλώσουν.

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν θρεπτικά τρόφιμα που ήταν πιο εύκολα διαθέσιμα ή πιο δύσκολο να κατασχεθούν.

Η σταφίδα ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα: οι Γερμανοί την σνόμπαραν, όμως οι Έλληνες εκτίμησαν την υψηλή θερμιδική αξία της, καθώς τους προσέφερε τις αναγκαίες θερμίδες για την επιβίωση. Τα σαλιγκάρια ήταν επίσης ένα από τα σωτήρια τρόφιμα εκείνης της περιόδου, καθώς οι βροχερές μέρες της Κατοχής διευκόλυναν τη συλλογή τους.

Ουσιαστικά αντικαθιστούσαν το κρέας και προσέφεραν τις απαραίτητες πρωτεΐνες.

Παράλληλα, σούπες από φλούδες κρεμμυδιών και πατατών, καθώς και καλαμποκάλευρο με νερό, αποτέλεσαν βασικά φαγητά επιβίωσης.

Τα άγρια χόρτα, όπως η μολόχα, τα βλήτα και η γλιστρίδα, ήταν επίσης θεμέλια της επιβίωσης. Οι Έλληνες, αναγκασμένοι να επιβιώσουν με ό,τι είχε απομείνει, δημιούργησαν μια μοναδική «κουζίνα επιβίωσης» που ήταν τόσο προϊόν ανάγκης όσο και απόδειξη της αντοχής και της ευρηματικότητας του λαού τους.