Με λένε Κυριακή και έχω πολλά ελαττώματα. Ένα από αυτά είναι και το ετεροχρονισμένο ξέσπασμα, σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς της ζωής μου. Μπορεί δηλαδή να με ενοχλεί μια Χ συμπεριφορά, να την καταπίνω λέγοντας στον εαυτό μου "Έλα μωρέ υπερβάλλεις", η συμπεριφορά αυτή να συνεχίζει να μ' ενοχλεί ολοένα και περισσότερο, εγώ να συνεχίζω να λέω στον εαυτό μου "Μπα ιδέα σου είναι" μέχρι να ξυπνήσω ένα πρωί, δύο χρόνια μετά, κι αντί για καλημέρα να σου πω "Άντε μου στο διάολο"!
Με λένε Κυριακή και κάνω λάθη. Πολλές φορές γίνομαι οξύθυμη και μιλάω απότομα στους δικούς μου ανθρώπους. Κατά έναν μαγικό τρόπο σε 5 λεπτά το έχω τελείως ξεχάσει, αλλά σε εκείνους έχω φροντίσει να μείνει για πάντα αξέχαστο. Ίσως γι αυτό, όταν φέρονται άσχημα σε μένα, να το ξεχνώ γρήγορα παρόλο που κάτι τέτοιο δεν δικαιολογεί την συμπεριφορά μου.
Με λένε Κυριακή και αγχώνομαι σε υπερβολικό βαθμό για τις ζωές των άλλων. "Πω πω η Μάρθα έχει 3 χρόνια να κάνει σχέση ρε γαμώτο γιατί;" ή "Πω πω τί θα γίνει με την Κατερίνα, πότε θα βρεί έναν άνθρωπο να στεριώσει;" ακόμη και "Η Μαρία είναι τόσο καιρό χωρίς δουλειά, πότε επιτέλους θα βρει κάτι;". Φυσικά και δεν είμαι η μητέρα Τερέζα αφενός μεν γιατί την μητρότητα την έχω αποκλείσει αφετέρου διότι με τόσο βάρος χρειάζεσαι τόνους Αεροζόλ για να μ' εξοντώσεις. Προφανώς πρόκειται για έναν μηχανισμό που ασυνείδητα έχω φτιάξει για να μην σκέφτομαι τα δικά μου προβλήματα. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι η Μάρθα να κάνει σχέση, η Κατερίνα να παντρευτεί, η Μαρία να βρεί δουλειά κι εγώ να μένω πίσω με μια 5σέλιδη εξέταση της Βιοιατρικής που λέει πως στα 30 μου χρόνια απέκτησα χοληστερίνη 243!!
Με λένε Κυριακή και έχω λανθασμένα στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο στερεότυπο για το πώς "πρέπει" να είναι τα πράγματα. Αν τρέξω μέσα στην νύχτα να σου φέρω φάρμακα γιατί είσαι άρρωστος, δεν το κάνω για να μου το ανταποδώσεις αλλά γιατί έχω στο μυαλό μου πως έτσι "πρέπει" να είναι τα πράγματα. Φυσικά όταν είμαι εγώ άρρωστη και δεν πατάει στο κατώφλι μου ούτε κουνούπι με Aids, πικραίνομαι απίστευτα που τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως θα' "πρεπε", μέχρι να αρρωστήσει κάποιος άλλος και να τρέξω γιατί έτσι "πρέπει" να είναι τα πράγματα που όμως δεν "πρέπει" όταν αρρωσταίνω εγώ...μύλος!
Με λένε Κυριακή και βλέπω γύρω μου ανθρώπους με ανεπτυγμένο το αίσθημα του "εγώ" τους και τους "ζηλεύω"γιατί ποτέ δεν κατάφερα να φτάσω σ αυτό το επίπεδο....για την ακρίβεια δεν έχω καν εγωισμό. Μπορεί να μου φέρεσαι σκατά, μπορεί να με κάνεις παρέα όποτε σε εξυπηρετεί, μπορεί να με απομακρύνεις επίσης όποτε σε εξυπηρετεί, μετά απ' όλα αυτά μπορεί να με πάρεις τηλέφωνο κι εγώ να σου μιλήσω σαν να μην συμβαίνει τίποτα, μπορεί να με προσβάλλεις αλλά με ένα σου χαμόγελο να το ξεχάσω επί τόπου, να με ξεφτιλίζεις κι εγώ να επιμένω να είμαι εκεί για σένα, να μην απαντάς σε καμία μου κλήση κι εγώ να συνεχίζω να σε παίρνω τηλέφωνο γιατί πιστεύω ότι κάτι έπαθες και όχι ότι αυτό που έπαθες είναι ότι απλά με έχεις για τον π...τσο, κοινώς μπάτε φίλοι αλέστε! Άμα δεν εκτιμάς τον εαυτό σου, πώς περιμένεις να σε εκτιμήσουν οι άλλοι;
Με λένε Κυριακή και έχω παρατηρήσει πως οι άνθρωποι που δεν δίνουν δεκάρα για τα αισθήματά σου, είναι και αυτοί που έχουν την πρώτη προτεραιότητα στην ζωή σου. Με το που μπαίνω στο σπίτι, έρχεται η μάνα μου να παρλάρει τα νέα της ημέρας πάνω απ' το αυτί μου , οπότε αρχίζω να ωρύομαι ότι με έχει πρήξει. Ακριβώς τη στιγμή που της έχω κλείσει την πόρτα του δωματίου μου στα μούτρα, μπορεί να με πάρει κάποιος/κάποια που με έχει κλάσει για μήνες ωστόσο δεν θα προβάλλω καμία αντίσταση στο να παρλάρει εκείνος/η κυριολεκτικά μέσα στ' αυτί μου τουλάχιστον για ένα δίωρο! Το ίδιο έχω παρατηρήσει και στους άλλους. Μπορεί να αγαπάς έναν άνθρωπο που δεν σε σέβεται αν όμως εμφανιστεί στην ζωή του ο τάδε-κατά τ' άλλα κολλητός-που τον έχει γράψει προ πεντατίας, του μιλάει με το σας και με το σεις.
Με λένε Κυριακή και λέω την αλήθεια μου κατάμουτρα. Καλώς ή κακώς το τίμημα το έχω πληρώσει αδρά καθώς έχω αλλάξει καλοπληρωμένες δουλειές στις οποίες άνετα μπορούσα να κάνω το κορόιδο, όπως έχω απομακρύνει πολλούς ανθρώπους απ την ζωή μου. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να σε θάβω στο σύμπαν και μετά να σε καλώ αριστερά και δεξιά σαν καλή φιλενάδα μόνο και μόνο για να έχω παρέα στην έξοδο του Σαββατόβραδου. Άπαξ και δεν μου κάνεις δεν μου κάνεις, τελεία, παύλα και οκτώ θαυμαστικά! Το βρίσκω πιο έντιμο από το να σε αντιμετωπίζω σαν "φίλο" Γ' κατηγορίας. Αυτό δεν είναι απαραίτητα σωστό και ακόμη δεν μπορώ να πω αν είμαι χαμένη ή κερδισμένη. Απλά αυτή είναι η δική μου στάση απέναντι στα πράγματα (που κάπως έτσι "πρέπει" να είναι, μην ξεχνιόμαστε!) :p
Με λένε Κυριακή και δεν μισώ ούτε το ψέμα ούτε την υποκρισία, αντιθέτως λατρεύω να υπάρχουν για να μπορώ να φεύγω μια ώρα αρχύτερα. Την ώρα εκείνη που εσύ θα πιστεύεις ότι με έχεις πείσει κι εγώ από μέσα μου θα γελάω που στην πραγματικότητα δεν είμαι αυτό που νομίζεις (δηλαδή ηλίθια!).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου