Ποτέ ξανά στο πάντα

Πάντα πίστευα πως όταν οι σχέσεις είναι αληθινές γίνονται σχέσεις ζωής και πολύ σύντομα σχέσεις για πάντα. Σ' αυτό το "πάντα" που πίστευα τους ανθρώπους, ακόμη και τους πιο κακοπροαίρετους. Μου χαμογελούσαν και πίστευα πως το εννοούσαν. Μου έλεγαν τα προσωπικά τους κι έκανα το λάθος να τους εκμυστηρεύομαι τα δικά

 μου, για να μπορούν αργότερα να τα περιφέρουν δεξιά κι αριστερά γελώντας εις βάρος μου. Παράπονο απ' τη ζωή μου δεν έχω. Μόλις 30 και κάτι ψιλά είμαι ευγνώμων που έχω ζήσει κι έχω νιώσει τόσα πολλά, περισσότερο απ' όλα τη προδοσία.




Απ' τη ζωή μου δεν πέρασε άνθρωπος που να μην με εκμεταλλευτεί ή καλύτερα που δεν του το επέτρεψα. Έτσι νόμιζα πως δείχνουμε την αγάπη μας στους φίλους, πάρε με και κάνε με ό,τι θες. Πράγματι, όλοι τους κάτι πήραν. Συμπαράσταση, στήριξη, συγκατάβαση σε παράπονα που είχαν από άλλους ανθρώπους με τους οποίους σήμερα κάνουν παρέα σαν να μη συμβαίνει τίποτα ενώ σ' εμένα δεν μιλάνε καν, αγάπη, αποδοχή, κατανόηση. Δεν είμαι σε όλα σωστή, όχι. Όμως όσο δύσκολος χαρακτήρας κι αν είμαι, ποτέ δεν έγλειψα και ποτέ δεν χρειάστηκε να σε ξεκατινιάσω σε τρίτους για να σε αντιμετωπίσω. Άντεχες ή όχι, ήμουν πάντα εδώ εγώ και η αλήθεια μου χωρίς να παίρνω τίποτα πίσω.



Έχω καταλάβει πως οι άνθρωποι αγαπούν και αποδέχονται τα πιο ψεύτικα και γελοία άτομα. Οι άνθρωποι συναναστρέφονται με ευχαρίστηση μόνο εκείνους που χαζογελάνε χωρίς ουσία. Εκείνους που διηγούνται ανύπαρκτες βραδιές με ανύπαρκτους τηλεαστέρες για να "θαμπώσουν" τους γύρω τους, ταίζοντας το προσωπικό τους κόμπλεξ . Εκείνους που έχουν μια καλή θέση ή ένα καλό μέσον με αποτέλεσμα να μαζεύονται γύρω τους μιλιούνια. Που συμφωνούν σε όλα μαζί τους ακόμη κι αν το κάνουν για να τους αποφύγουν. Που λένε σε όλα "ναι" μόνο και μόνο για να μη χαλάσουν το κονέ που ανοίγει πόρτες στο τάδε μαγαζί. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους μύθους και πιο πολύ τους ντήλερ τους. Αρκεί να δοκιμάσεις να διαφωνήσεις μαζί τους ή να τους μιλήσεις στα ίσα για τα αισθήματά σου, για να δεις πόσο "κακός" μπορείς να βγεις από τη μια στιγμή στην άλλη.



Δεν το παίζω θύμα, ούτε είμαι ούτε αισθάνομαι έτσι. Νιώθω μόνο ότι επένδυσα πολλή ουσία και χρόνο σε πρόσωπα που δεν ήταν αυτό που νόμιζα και που στην πρώτη "αναποδιά" έδειξαν αυτό που δεν ήθελα ποτέ να φτάσω στο σημείο να νομίζω. Κατάλαβα με άγριο τρόπο πως οι σχέσεις του "πάντα" χρειάζονται πολλή ηθοποιία, πολλή κολακεία και πολύ δούλεμα για να ευδοκιμήσουν και κάπως έτσι αποφάσισα να τις βγάλω απ' τη ζωή μου και να προχωρήσω χωρίς αυτές. Τουλάχιστον τώρα που έχω πλήρη συνείδηση ότι είμαι μόνη μου έστω και στο ποτέ, αισθάνομαι καλύτερα από πρίν που πίστευα πως βάδιζα παρέα στο "για πάντα".



 από Μάγισσα Κίρκη