Η πόλη είναι μια ξεχωριστή οντότητα, αρκετά μηχανοποιημένη, νοηματοδότησε την μετάβαση του ανθρώπου απ’ το στάδιο του “βάρβαρου” στον πολιτισμό. Στην μεταμοντέρνα εποχή, ο άνθρωπος είναι ... απλά ένα γρανάζι στον μηχανισμό της πόλης, σε έναν μηχανισμό που ο ίδιος κατασκεύασε. Η πόλη είναι το καταφύγιο του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Η Φύση κατά το παρελθόν αποτέλεσε την
πηγή των φόβων και των δοξασιών, των ιστοριών και της παράδοσης, ίσως γιατί στις μη αστικές κοινωνίες ο άνθρωπος ήταν πιο αυθόρμητος. Στην σύγχρονη ζωή που οι πόλεις μοιάζουν με απέραντες μυρμηγκοφωλιές, υπάρχει μια ανάγκη για την δημιουργία νέας “μυθολογίας”, καινούριων παράδοξων ιστοριών. Αυτές οι ιστορίες είναι οι αστικοί θρύλοι, παράδοξες αφηγήσεις που αν και πολλές φορές ακροβατούν μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, πάντα προέρχονται απ’ την έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να μετατρέψει το συνηθισμένο και ανούσιο σε μαγικό. Από την αυγή της ύπαρξής του, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μύθους. Είναι η φαντασία το χαρακτηριστικό που τον κάνει να διαφέρει από τα υπόλοιπα ζωντανά πλάσματα. Ο μύθος είναι μια σύνθετη έκφραση της αλήθειας, που προσφέρει νόημα σε καθημερινές πρακτικές και αποσκοπεί στην ενεργοποίηση εσωτερικών δυνάμεων. Ειδικά σε μια κυνική κοινωνία οι μύθοι φαίνονται να είναι απαραίτητοι για να μπολιάσουν με κάποιο τρόπο το συναίσθημα ή την αίσθηση του απρόβλεπτου. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον μύθο ως φωνή του ασυνειδήτου. Οι αστικοί θρύλοι λοιπόν, φαίνεται να επαναφέρουν κάποια αρχέτυπα. Συνήθως μεταδίδονται από στόμα σε στόμα μεταξύ φίλων, με περιεχόμενο άλλοτε εγκληματικό, διεστραμένο, υπερφυσικό κι άλλοτε με το στοιχείο της γοητείας που ασκεί ο τρόμος, η συντριβή της ρουτίνας. Παρακάτω θα δούμε συνοπτικά μερικούς αστικούς θρύλους ή ιστορίες απ’ το urban gothic, που έχουν πολύ ενδιαφέρον. --> Μothman Αν έχετε δει την ταινία “Ο χρησμός της πεταλούδας” σίγουρα γνωρίζετε το περίεργο αυτό πλάσμα που λέγεται ότι εμφανιζόταν στην μικρή πολιτεία Point Pleasant. Το μυστήριο ξεκίνησε το 1966, όταν δύο ζευγάρια που οδηγούσαν στην περιοχή της κωμώπολης κοντά σε ένα συγκρότημα μεγάλων αποθηκών, παρατήρησαν στις σκιές των κτιρίων δύο μεγάλους κόκκινους κύκλους σαν μάτια να παρακολουθούν το αυτοκίνητό τους. Η φιγούρα κινήθηκε και οι νεαροί αντιλήφθηκαν πως το πλάσμα αν κι έμοιαζε με άνθρωπο, είχε φτερά σαν νυχτερίδας, το κεφάλι του δεν φαινόταν, ενώ τα μάτια του ήταν στο ύψος του στήθους! Το πλάσμα πέταξε ξαφνικά και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο, ενώ ο οδηγός του πανικόβλητος άρχισε να τρέχει. Η φιγούρα τους ακολουθούσε με ανοιχτά φτερά, βγάζοντας κραυγές σαν του ποντικού. Σύντομα όμως χάθηκε και τα δύο ζευγάρια κατέθεσαν έντρομοι την εμπειρία τους στην αστυνομία. Λίγες μέρες αργότερα, οι ίδιοι άνθρωποι δέχτηκαν επίσκεψη από παράξενους μαυροντυμένους ανθρώπους που τους ζήτησαν να μείνουν σιωπηλοί σχετικά με όσα βίωσαν εκείνη την νύχτα. Η φήμη του ιπτάμενου πλάσματος δεν άργησε να εξαπλωθεί σε όλη την πόλη. Κάθε βράδυ πολλά αυτοκίνητα πήγαιναν στο σημείο εκείνο μήπως και δουν το πλάσμα, το οποίο είχαν ήδη βαφτίσει Mothman. Πολλοί ανέφεραν πως το είδαν, ή το συνάντησαν, ενώ παράλληλα αυξήθηκαν οι επισκέψεις από μαυροντυμένους άντρες και ανεξήγητους ακρωτηριασμούς ζώων. Η πόλη είχε οδηγηθεί σε μαζική υστερία και όλα σταμάτησαν όταν το 1967 η μεγάλη γέφυρα που ένωνε την πόλη κατέρρευσε χωρίς εμφανή λόγο και σκοτώθηκαν 46 άτομα. Κατά καιρούς πολλοί κάτοικοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν την ιπτάμενη σκιά και πως δέχονται αλλόκοτα τηλεφωνήματα από φωνές που μιλούν σε ακατανόητη γλώσσα. Η έρευνα ακόμη συνεχίζεται… Το στοιχειωμένο φόρεμα Ένα κορίτσι ετοιμάζεται μια καλοκαιρινή βραδιά στο διαμέρισμά της για έξοδό. Ανοίγει το κουτί που της παρέδωσαν το απόγευμα, από τον άντρα που θα την συνόδευε για χορό. Περιέχει ένα λευκό φόρεμα, το βγάζει και το αφήνει να γλιστρίσει στο σώμα της. Κοιτάει τον εαυτό της στον καθρέφτη και χαμογελάει. Όταν φτάνει με τον συνοδό της στον χώρο της δεξίωσης νιώθει άρρωστη, ενώ φαίνεται χλωμή. Δεν δίνει σημασία και θέλει να χορέψει και να διασκεδάσει. Δεν έδωσε σημασία ούτε όταν άρχισε να αισθάνεται δυσφορία και κάψιμο σε όλο της το δέρμα. Συνέχισε να χορεύει πιστεύοντας ότι ο πόνος θα υποχωρήσει, μα έκανε λάθος. Ξύνοντας το δέρμα στο στομάχι της ο πόνος έγινε ανείπωτος, τόσο που έριξε το ποτήρι της στο πάτωμα. Σε δευτερόλεπτα άρχισε να τραβάει το φόρεμα πανικόβλητη. Οι γύρω άνθρωποι την κοιτούσαν εμβρόντητοι. Με τα νύχια της κουρέλιασε το φορέμα και έγδαρε άγρια το δέρμα της. Ξεχύθηκε στον δρόμο με κραυγές και μετά από λίγο κατέρρευσε. Ο συνοδός της που την ακολούθησε με φρίκη διαπίστωσε πως πέθανε. Αίτιο θανάτου; Το φόρεμα. Η έρευνα αποκάλυψε πως είχε χρησιμοποιηθεί ως νεκρικό ένδυμα για μια νεαρή κοπέλα που πριν την ταφή επεστράφη στο μαγαζί. Όμως η φορμαλδεύδη που απορρόφησε το φόρεμα από το πτώμα εισχώρησε στους πόρους του δέρματος της άτυχης γυναίκας. Θυμίζει πολύ την ιστορία με τον δηλητηριασμένο χιτώνα που πρόσφερε ο κένταυρος Νέσος στον Ηρακλή, δεν νομίζετε;
Ένας θρύλος αναφέρει πως στην δεκαετία του ’50 όταν ένα κωνικό χτένισμα ήταν στην μόδα, ένα κορίτσι λέγεται πως όταν μπήκε στην τάξη του σχολείου της, οι συμμαθητές της παρατήρησαν πως έτρεχε αίμα απ’ το κεφάλι της κι έφτανε ως τον λαιμό της. Η μικρή οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου της ξέμπλεξαν τα μαλλιά και οι γιατροί βρήκαν αράχνες να έχουν φωλιάσει ανάμεσα!
Άλλος θρύλος λέει πως στο Κιλκίς σε ένα καφενείο ένας γέροντας που απολάμβανε μόνος το τσίπουρό του, κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε με το στόμα ανοιχτό. Μια χρυσόμυγα μπήκε μέσα του κι εγκαταστάθηκε σε ένα δόντι του. Μάλιστα γέννησε και τα αυγά της! Λίγες μέρες μετά ο γεράκος είχε πονόδοντο που επεκτάθηκε σε όλο το σαγόνι. Πηγαίνοντας για εξέταση, ανακαλύφθηκε πως οι νύμφες είχαν μετατρέψει το δόντι σε φωλιά…
Ωτοστόπ-φάντασμα
Κάποτε λένε ότι ένας άντρας που οδηγούσε μια βροχερή νύχτα, πήρε απ’ τον δρόμο μια νεαρή κοπέλα που ήταν έρμαιο του κρύου. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο παρέμεινε σιωπηλή, απλά απάντησε σε ερώτηση σχετικά με το αν θέλει να την πάει σπίτι της. Εκείνη είπε ότι “Μου έχει λείψει, με ανάγκασαν να φύγω” με μια δόση θλίψης. Ο άντρας κατάλαβε πως θα αντιμετώπιζε μάλλον οικογενειακά προβλήματα. Δεν συνέχισε την συζήτηση από ευγένεια και όταν έφτασαν στην γειτονιά της, της ζήτησε να του δείξει το σπίτι της. Εκείνη δειλά του έδειξε με το δάχτυλό της ένα παλαιό μεγάλο σπίτι. Όταν γύρισε το βλέμμα του στην κοπέλα, είδε πως το κάθισμα ήταν άδειο! Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν να κατέβηκε τόσο γρήγορα που να μην την δει. Βγήκε απ’ το αυτοκίνητο και κατευθύνθιηκε προς το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε μια γηραιά κυρία που κρατούσε την φωτογραφία της κοπέλας που μόλις είχε φέρει! “Είναι η μεγάλη κόρη μου, την χάσαμε πριν 8 χρόνια, σκοτώθηκε σε τροχαίο” του είπε, “ευχαριστούμε που την έφερες”…Η πόρτα έκλεισε κι ο άντρας έμεινε παγωμένος να κοιτάει την δρύινη πόρτα…
Όπως καταλαβαίνετε, αν και υπάρχουν εκατοντάδες αστικοί θρύλοι, δεν μπορούν να αναφερθούν πολλοί στα πλαίσια ενός αφιερώματος. Η διήγηση συνεχίζεται… Ποιος μπορεί με σιγουριά να πει που αρχίζει το ψέμα και τελειώνει η αλήθεια; Τα μισοφωτισμένα σοκάκια της πόλης ίσως γνωρίζουν την απάντηση…Μείνετε γύρω απ’ την φωτιά γιατί έχουμε κι άλλες ιστορίες να μοιραστούμε…
Στο λυκόφως της πόλης, οι σκιές μοιάζουν να παίζουν τα τελευταία τους φύλα, στο τραπέζι των πιθανοτήτων. “Που θα πάει θα σας πείσουμε ότι δεν υπάρχουμε” ψιθυρίζουν. Η πόλη μας αφομοίωσε, γίναμε εξόριστοι από την φύση και δεσμεύσαμε τις ανασφάλειές μας σε διαμερίσματα που νομίζουμε πως το παράλογο ή το μυστήριο θα μείνουν μακριά. Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως μένει ώρα για ακόμη μια ιστορία…
Καρφίτσες-δολοφόνοι
Από το 1995 άρχισαν να κυκλοφορούν μέσω διαδικτύου, φήμες για μολυσμένες καρφίτσες από τον ιό του Aids, ή από μεταδιδόμενα νοσήματα που τις άφηναν άγνωστοι σε δημόσια μέρη όπως σε θυρίδες επιστροφής κερμάτων, σε καρέκλες θεάτρου ή σε λεωφορεία! Το 2000 μάλιστα υπήρχε μια ακόμη νοσηρή ιστορία σχετικά με μολυσμένες σύριγγες που τοποθετούνταν κάτω από χερούλια αντλιών γκαζιού και μάλιστα έγραφαν πάνω τους: “Τώρα έχεις Aids”. Ενώ υπάρχουν και καταγραφές που υποστηρίζουν περιστατικά με πλήκτρα τηλεφώνων που είχαν καλυφθεί με ένα μείγμα στρυχνίνης και LSD. Οι επιθέσεις αυτές λέγεται ότι είχαν σχέση με μια συμμορία που είχε σκοπό να διαφθείρει και να τραβήξει αθώα θύματα στον σκοτεινό της κόσμο.
Snuff Movies
Οι snuff movies είναι φιλμς πορνογραφικού ή πολύ βίαιου περιεχομένου που παρουσιάζουν πραγματικούς ανθρώπους να υποφέρουν, για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Η κινηματογράφηση είναι αληθινή, όπως και τα περιστατικά που αποτυπώνει. Μία χαρακτηριστική τέτοιου είδους ταινία ξεκινά με την απαγωγή μιας κοπέλας σε ένα πάρκο από κάποιον άντρα ντυμένο σαμουράι. Ο άντρας την ναρκώνει, την μεταφέρει σε ένα δωμάτιο με αιματοβαμένους τοίχους και την δένει σε ένα βρώμικο κρεβάτι, αρχίζοντας να την διαμελίζει όσο αυτή βρίσκεται σε κατάσταση ημιαναισθησίας, ενώ στο τέλος την αποκεφαλίζει. Βγαίνοντας απ’ το δωμάτιο, η κάμερα μας δείχνει πως είναι γεμάτο με βάζα που περιέχουν ανθρώπινα μέλη. Αυτή η “ταινία” είναι ένα παράδειγμα του περιεχομένου των snuff movies. Πολλές φορές έχουν ανακαλυφτεί από την αστυνομία κασέτες με τέτοια συμβάντα, ενώ υπάρχουν και περίπτωση στην Ρωσία, που οι αρχές ανακάλυψαν και κατάσχεσαν 3000 (!) ταινίες που προορίζονταν για εξαγωγή σε διάφορες χώρες με σκοπό το κέρδος. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν και για κακοποιήσεις και βιασμούς παιδιών. Τελικά τα ανθρωπόμορφα τέρατα δεν έχουν ανάγκη μύθων.
Γυναίκες-Αράχνες
Μία χαρακτηριστική περίπτωση έχει να κάνει με όμορφη γυναίκα που αποπλανεί άντρα σε bar, πηγαίνουν σε ξενοδοχείο και μετά από γενναία κατανάλωση αλκοόλ κάνουν σεξ. Συνηθισμένη ιστορία ως τώρα ε; Η…έκπληξη αρχίζει το επόμενο πρωινό, όταν ο άντρας ξυπνάει ζαλισμένος από την προηγούμενη βραδιά στο δωμάτιο και διαπιστώνει ότι η γυναίκα που πέρασαν μαζί την νύχτα έχει φύγει. Σηκώνεται για να πάει στο μπάνιο να ένα κρύο ντουζ όταν και βλέπει στον καθρέφτη γραμμένο με κραγιόν το μήνυμα: Καλωσήρθες στον κόσμο του Aids. H ψυχρολουσία τον αναγκάζει να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία που τον βεβαιώνει ότι πρόκειται για μια γυναίκα που όντως παρασέρνει άντρες για να τους μολύνει! Τέτοιου είδους ιστορίες εξαπλώνονται αστραπιαία στα περιβάλλοντα των πόλεων. Προιόν αρρωστημένης επιφυλακτικότητας ή εκδίκηση της γυναίκας για την αδικία που της συνέβη;
Μια παρόμοια ιστορία είναι πάλι για έναν άντρα που παρασύρεται από μια γυναίκα άγνωστη, να περάσουν μαζί την νύχτα. Το πρωί ξυπνάει σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο και ένα σημείωμα να μην κουνηθεί αλλά να πάρει τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Ο άντρας καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά και τελικά διαπιστώνει σύμφωνα και με αυτά που του λένε οι γιατροί ότι του έχουν κλέψει ένα νεφρό. Θύμα εμπορίου οργάνων…
Εστιατόρια-φαρμάκι
Ένας θρύλος που μεταδίδεται με το σύστημα “ραδιο-αρβύλα” και κυρίως αναφέρεται σε υπαλλήλους εστιατορίων που εκδικούνται τα αφεντικά τους. Μερικά παραδείγματα: Μια ελληνική αφήγηση κινείται γύρω από την αλυσίδα γνωστού fast food όταν ένας υπάλληλος τρώγοντας το burger του, του σφηνώνει κάτι σκληρό ανάμεσα στα δόντια του. Μη μπορώντας να το βγάλει με οδοντογλυφίδα, οδοντικό νήμα κτλ πηγαίνει την άλλη μέρα στον οδοντίατρο που εκεί ανακαλύπτει όταν του το βγάζει ότι είναι…νύχι ποντικιού! Άλλη ιστορία αναφέρει περιστατικό πίσω στο 1977, όταν γνωστή αλυσίδα εστιατορίων στην Αμερική κατηγορήθηκε πως έριχνε στο φαγητό των πελατών αυγά αράχνης, σκουλήκια και ανάλογα καλούδια, επειδή ο ιδιοκτήτης της ήταν μέλος της εκκλησίας του Σατανά! Βέβαια αυτά τα έλεγαν -μαντέψτε- οι ανταγωνιστές του…
Ο στρατός των κατσαρίδων
Μια παράξενη ιστορία έχει να κάνει με μαγαζί γρήγορου φαγητού στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Μητροπόλεως, όπου ένας άμοιρος είχε νοικιάσει επειδή ήταν σε στρατηγικό σημείο και είχε και υπόγειο για αποθηκευτικό χώρο. Κατάφερε να το νοικιάσει σε χαμηλή τιμή, μαθαίνοντας απ’ τον ιδιοκτήτη ότι ο προηγούμενος ενοικιαστής έφυγε βιαστικά. Η πρώτη μέρα στην δουλειά του πήγε πολύ καλά και κόσμος περνούσε για να πάρει τον γύρο του ή το σάντουιτς. Την επόμενη μέρα πηγαίνοντας στην δουλειά ο ήρωάς μας, άνοιξε το ψυγείο για να προετοιμάσει τα κρέατα όμως πίσω από την πόρτα του ψυγείου έχασκε το κενό! Τα σουβλάκια, ο κιμάς, τα μπιφτέκια, όλα είχαν χαθεί! Άνοιξε να δει και τα λαχανικά, ντομάτες, κρεμμύδια κτλ. Έλειπαν κι αυτά! Χωρίς ίχνος μάλιστα! Και οι σακούλες που τα περιείχαν ήταν εκεί άθικτες! Ξεπερνώντας το αρχικό του σοκ, άναψε ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει. Στην άκρη του πάγκου είδε μια κατσαρίδα να περπατάει. Έσβησε το τσιγάρο πάνω της κι έκανε ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο. Σημάδια παραβίασης δεν υπήρχαν πουθενά. Ξαφνικά είδε άλλες 8 κατσαρίδες να τον κοιτούν από την άκρη της πόρτας του υπογείου σαν να τον ειρωνεύονταν. Εκνευρισμένος κατευθύνθηκε προς το μέρος τους για να τις πατήσει. Εκείνες πρόλαβαν και κρύφτηκαν κάτω από την χαραμάδα της πόρτας. Ο πρωταγωνιστής την άνοιξε αλλά γλίστρησε ξεχνώντας πως υπάρχουν σκαλοπάτια και έπεσε μέσα στο υπόγειο. Μες στο σκοτάδι άναψε τον αναπτήρα του είδε έναν ανθρώπινο σκελετό. Πανικόβλητος οπισθοχώρησε και ακούμπησε στον τοίχο πίσω του. Στιγμιαία ένιωσε κάτι να περπατάει στον λαιμό του. Γύρισε απότομα και είδε τον τοίχο να κινείται. Ήταν η τελευταία εικόνα πριν την καρδιακή προσβολή…
Τελικά δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια μυστική ροή ιδεών που ναι μεν περιέχει ψέματα και διαστρεβλωμένες επινοήσεις, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως οι θρύλοι αυτοί έχουν μια πολυεπίπεδη δομή, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις παραδόσειςτου 20ου και 21ου αιώνα. Οι αστικοί θρύλοι φαίνεται να συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ανέκδοτα και οι φήμες. Μήπως πρόκειται για αφηγήσεις που φορούν το προσωπείο της φαντασίας για να μην χρειάζονται επαλήθευση; Το τρομακτικό με τους αστικούς θρύλους είναι πως μπορεί κανείς να τους αντιγράψει. Ξεκινούν ως φανταστικά κατασκευάσματα, όμως δημιουργούν ιδέες που κάποιοι σπεύδουν να τις αναπαράγουν. Ένας αστικός θρύλος μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για πίνακες και νουβέλες, για ταινίες, για δημοσιογραφικές έρευνες, για κοινωνιολογικές αναλύσεις και να μελετηθούν ακόμη και από τις αστυνομικές αρχές. Μ’ αυτό τον τρόπο οι αφηγήσεις αυτές τρυπώνουν στην πραγματικότητα και στο τέλος δεν ξέρουμε αν τους δημιουργήσαμε εμείς ή τα γεγονότα.
Το αφιέρωμα θα συνεχιστεί με ένα μικρό διάλειμμα ενδιάμεσα…
Η γοητεία των αστικών θρύλων έγκειται στο γεγονός ότι μοιάζουν να περιγράφουν την ιστορία μιας μυστικής πόλης που είναι αόρατη σ’ εμάς. Αποκτούν τέτοια έκταση και δίνουν λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τους απορρίψεις παντελώς. Υπάρχουν και ιστορίες που συρρικνώνονται και τελικά εξαφανίζονται, όμως οι πραγματικοί (αδόκιμο κάπως) αστικοί θρύλοι ποτέ δεν χάνονται απ’ τις αφηγήσεις μας, αντιθέτως μετατρέπονται σε μια νεο-μυθολογία. Οι αστικοί θρύλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες, πόλεις και δημιουργούν “διανοητικές αποικίες” μέσα στον νου των ανθρώπων. Βέβαια στον δυτικό κόσμο ο τρόπος ζωής είναι παρόμοιος γι’ αυτό δεν συναντάμε αποκλίσεις. Σκεφτείτε ένας αστικός θρύλος που μπορεί να αναφέρεται:σε ασανσέρ, σε εστιατόρια, σε αυτοκίνητα, σε διαμερίσματα κτλ δηλαδή σε πράγματα που βρίσκονται στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως λειτουργούν ως συμβουλές για τον άνθρωπο των πόλεων;
Εκκολάπτοντας το αυγό του φιδιού
Μια κυρία είχε αγοράσει μια γλάστρα με ένα τροπικό φυτό που είχε εισαχθεί στην χώρα μας. Στο χώμα της γλάστρας όμως υπήρχαν τα μικροσκοπικά αυγά ενός δηλητηριώδους φιδιού που βρέθηκαν εκεί κατά τύχη. Τα αυγά επωάστηκαν από την ζέστη του καλοριφέρ και του διαμερίσματος και σιγά-σιγά μικρά φιδάκια άρχισαν να κάνουν βόλτες μέσα στο διαμέρισμα αρχικά κάτω απ’ τα έπιπλα και όταν εξοικειώθηκαν απ’ το νέο τους περιβάλλον έγιναν επιθετικά. Δάγκωσαν την άτυχη κυρία όταν αυτή έκανε κινήσεις στο κρεβάτι κατά την διάρκεια του ύπνου της κι εκείνα που είχαν βρει καταφύγιο κάτω απ’ τα σεντόνια την δάγκωσαν. Την επόμενη μέρα την βρήκαν νεκρή στο διαμέρισμά της.
Επίσκεψη από…αλλού
Ένας νεαρός φοιτητής μια νύχτα μέσα στην πόλη (έχει σημασία σε ποια;) γνωρίζει μια χλομή μελαχρινή κοπέλα, ευαίσθητη και λιγομίλητη, αθώα και φτωχή. Αναλαμβάνει να την συνοδεύσει στο σπίτι της για να μην γυρίσει μονάχη μες στο βράδυ και ανακαλύπτει ότι ζει σε μια παλιά μονοκατοικία μαζί με την γιαγιά της. Στον δρόμο καθώς επιστρέφουν, επειδή κάνει κρύο αρκετό και βρέχει, ο νεαρός σκεπάζει τους ώμους της με το μπουφάν του. Στο σπίτι τον υποδέχεται η γιαγιά ευχαριστεί τον νεαρό που συνόδευσε την εγγονή της και τελικά ο νεαρός φεύγει εντυπωσιασμένος απ’ την κοπέλα που του δημιούργησε προστατευτικές τάσεις, ίσως να την έχει ερωτευτεί κιόλας. Ξαφνικά θυμάται πως ξέχασε να πάρει το σακάκι του και σκέφτεται πως θα είναι καλή δικαιολογία για να επισκεφτεί την κοπέλα την επόμενη μέρα.
Όντως την επόμενη πηγαίνει σπίτι, χτυπάει την πόρτα για αρκετή ώρα, μέχρι που μια γειτόνισσα του λέει πως το σπίτι είναι εγκαταλειμμένο για πολλά χρόνια. Εκείνος της εξηγεί τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ κι η γειτόνισσα έκπληκτη του λέει πως πριν χρόνια ζούσε πράγματι μια γιαγιά με την εγγονή της, αλλά η κοπέλα ήταν άρρωστη και πέθανε και μετά λίγο καιρό πέθανε κι η φτωχή γιαγιά. Μάλιστα επιδή ο νεαρός είναι δύσπιστος τον οδηγούν στο νεκροταφείο για να δει τους τάφους των δύο γυναικών. Όταν φτάνει εκεί σαστισμένος όχι μόνο ανακαλύπτει τον τάφο της νεαρής, αλλά βλέπει πάνω στην ταφόπλακα κρεμασμένο το σακάκι του…
Το σπίτι της μάγισσας
Στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Βελισαρίου, υπάρχει η ερειπωμένη εβραική σχολή Ταλμούδ-Τορά. Σήμερα είναι ένα εγκαταλειμένο περίτεχνο κτίριο που δεν έχει αναπαλαιωθεί (για ποιο λόγο άραγε;). Ο θρύλος λέει πως το σπίτι φιλοξενούσε μαγικές δραστηριότητες των Εβραίων Καβαλιστών της πόλης κι αργότερα τα νυχτερινά όργια μεταξύ επίδοξων ηθοποιών (στο ενδιάμεσο είχε μετατραπεί σε Δραματική Σχολή της Θεσσαλονίκης) και ότι σήμερα πλέον φιλοξενεί μια γριά μάγισσα ρακοσυλλέκτρια, που τις νύχτες εμφανίζεται μαυροντυμένη στα παράθυρά του υπό το φως ενός κεριού. Όσοι μπήκαν από περιέργεια το βράδυ για να το εξερευνήσουν, βρήκαν ένα σωρό παράξενα αντικείμενα και ίχνη (;) δαιμονικής γριάς, ενώ οι περισσότεροι αρρώστησαν ή και πέθαναν λίγες μέρες μετά την εξερεύνησή τους στο σπίτι…
Ο καφενές με τα μυστικά
Ένας θρύλος που συναντιέται στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρέπει να μπεις σε ένα (ποιο να είναι όμως) καφενείο και να πεις το συνθηματικό “Ξέρω το μυστικό που κρύβει η καρδιά, και το ξέρω ότι το ξέρεις, κι έχω ένα δώρο για τον Άγιο” παραγγέλνοντας ένα ελληνικό καφέ. Τότε υποτίθεται πως ο καφετζής σε παίρνει παράμερα και σε οδηγεί σε μια καταπακτή που οδηγεί με την σειρά της σε μια στοά κι από εκεί σε μία κρύπτη όπου βρίσκεται διατηρημένο το σώμα ενός Αγίου που αν του αφήσεις ένα νόμισμα και προσευχηθείς τότε σου πραγματοποιεί όποια επιθυμία ζητήσεις. Ο καφετζής σε προειδοποιεί όμως ότι δεν πρέπει να αποκαλύψεις σε κανέναν το σύνθημα ή την τοποθεσία γιατί διαφορετικά η ευχή σου θα μετατραπεί απ’ τον Άγιο σε κατάρα.
Ο περιπλανώμενος που ντύνεται στα μαύρα
Στην Αθήνα, στα σοκάκια της Πλάκας μετά τα μεσάνυχτα, κυκλοφορεί ένας μαυροντυμένος μεσήλικας με μαύρο παλτό και καπέλο. Είναι αρκετά άσχημος και κρύβει την ασχήμια του κάτω απ’ τα βαριά ρούχα. Αν βρεθείς στον δρόμο του, σε πλησιάζει σε καλεί με το όνομά σου ευγενικά, σου χαμογελά και λέει πως σε γνωρίζει. Πριν συνέλθεις απ’ το σοκ βγάζει απ’ την τσέπη του μερικές φωτογραφίες σου και σου ζητά να τις αγοράσεις. Οι φωτογραφίες σε δείχνουν σε στιγμές από τις τελευταίες μέρες, όταν βγαίνεις απ’ το σπίτι, όταν μπαίνεις σε κάποιο μαγαζί κτλ. Ακόμη κι αν τον κατηγορήσεις ή του επιτεθείς, αυτός απομακρύνεται και λέει πως θα σου τηλεφωνήσει κάποια στιγμή όταν είσαι πιο ψύχραιμος για να μιλήσετε.
Μετά από λίγη ώρα όταν έχει απομακρυνθεί και πριν προλάβεις να συνέλθεις, ο άγνωστος σου τηλεφωνεί στο κινητό για να σε ρωτήσει αν το ξανασκέφτηκες. Ένας αστικός μπαμπούλας λοιπόν. Το παράδοξο είναι πως η αστυνομία έχει δεχθεί πολλές κλήσεις γι’ αυτή την περίπτωση και μάλιστα διεξάγει έρευνες, σταματώντας πολλές φορές στον δρόμο άτομα που ταιριάζουν στην περιγραφή όσων τον είδαν.
Αλήθεια ή ψέματα; Θα έπρεπε να μας νοιάζει; Ανεξάρτητα απ’ ότι πιστεύουμε όταν τα βράδια κοιμόμαστε, σε διάφορα στενά, στις ταράτσες, σε υπόγεια πάρκινκ και πάρκα γράφεται μια ιστορία που ποτέ δεν θ ‘αναγνωριστεί και ίσως ποτέ να μην διηγηθεί κανείς…
Συνεχίζεται…
Άλλος θρύλος λέει πως στο Κιλκίς σε ένα καφενείο ένας γέροντας που απολάμβανε μόνος το τσίπουρό του, κάποια στιγμή αποκοιμήθηκε με το στόμα ανοιχτό. Μια χρυσόμυγα μπήκε μέσα του κι εγκαταστάθηκε σε ένα δόντι του. Μάλιστα γέννησε και τα αυγά της! Λίγες μέρες μετά ο γεράκος είχε πονόδοντο που επεκτάθηκε σε όλο το σαγόνι. Πηγαίνοντας για εξέταση, ανακαλύφθηκε πως οι νύμφες είχαν μετατρέψει το δόντι σε φωλιά…
Ωτοστόπ-φάντασμα
Κάποτε λένε ότι ένας άντρας που οδηγούσε μια βροχερή νύχτα, πήρε απ’ τον δρόμο μια νεαρή κοπέλα που ήταν έρμαιο του κρύου. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο παρέμεινε σιωπηλή, απλά απάντησε σε ερώτηση σχετικά με το αν θέλει να την πάει σπίτι της. Εκείνη είπε ότι “Μου έχει λείψει, με ανάγκασαν να φύγω” με μια δόση θλίψης. Ο άντρας κατάλαβε πως θα αντιμετώπιζε μάλλον οικογενειακά προβλήματα. Δεν συνέχισε την συζήτηση από ευγένεια και όταν έφτασαν στην γειτονιά της, της ζήτησε να του δείξει το σπίτι της. Εκείνη δειλά του έδειξε με το δάχτυλό της ένα παλαιό μεγάλο σπίτι. Όταν γύρισε το βλέμμα του στην κοπέλα, είδε πως το κάθισμα ήταν άδειο! Δεν μπορούσε να καταλάβει πως είναι δυνατόν να κατέβηκε τόσο γρήγορα που να μην την δει. Βγήκε απ’ το αυτοκίνητο και κατευθύνθιηκε προς το σπίτι. Χτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε μια γηραιά κυρία που κρατούσε την φωτογραφία της κοπέλας που μόλις είχε φέρει! “Είναι η μεγάλη κόρη μου, την χάσαμε πριν 8 χρόνια, σκοτώθηκε σε τροχαίο” του είπε, “ευχαριστούμε που την έφερες”…Η πόρτα έκλεισε κι ο άντρας έμεινε παγωμένος να κοιτάει την δρύινη πόρτα…
Όπως καταλαβαίνετε, αν και υπάρχουν εκατοντάδες αστικοί θρύλοι, δεν μπορούν να αναφερθούν πολλοί στα πλαίσια ενός αφιερώματος. Η διήγηση συνεχίζεται… Ποιος μπορεί με σιγουριά να πει που αρχίζει το ψέμα και τελειώνει η αλήθεια; Τα μισοφωτισμένα σοκάκια της πόλης ίσως γνωρίζουν την απάντηση…Μείνετε γύρω απ’ την φωτιά γιατί έχουμε κι άλλες ιστορίες να μοιραστούμε…
Στο λυκόφως της πόλης, οι σκιές μοιάζουν να παίζουν τα τελευταία τους φύλα, στο τραπέζι των πιθανοτήτων. “Που θα πάει θα σας πείσουμε ότι δεν υπάρχουμε” ψιθυρίζουν. Η πόλη μας αφομοίωσε, γίναμε εξόριστοι από την φύση και δεσμεύσαμε τις ανασφάλειές μας σε διαμερίσματα που νομίζουμε πως το παράλογο ή το μυστήριο θα μείνουν μακριά. Το ρολόι δείχνει περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως μένει ώρα για ακόμη μια ιστορία…
Καρφίτσες-δολοφόνοι
Από το 1995 άρχισαν να κυκλοφορούν μέσω διαδικτύου, φήμες για μολυσμένες καρφίτσες από τον ιό του Aids, ή από μεταδιδόμενα νοσήματα που τις άφηναν άγνωστοι σε δημόσια μέρη όπως σε θυρίδες επιστροφής κερμάτων, σε καρέκλες θεάτρου ή σε λεωφορεία! Το 2000 μάλιστα υπήρχε μια ακόμη νοσηρή ιστορία σχετικά με μολυσμένες σύριγγες που τοποθετούνταν κάτω από χερούλια αντλιών γκαζιού και μάλιστα έγραφαν πάνω τους: “Τώρα έχεις Aids”. Ενώ υπάρχουν και καταγραφές που υποστηρίζουν περιστατικά με πλήκτρα τηλεφώνων που είχαν καλυφθεί με ένα μείγμα στρυχνίνης και LSD. Οι επιθέσεις αυτές λέγεται ότι είχαν σχέση με μια συμμορία που είχε σκοπό να διαφθείρει και να τραβήξει αθώα θύματα στον σκοτεινό της κόσμο.
Snuff Movies
Οι snuff movies είναι φιλμς πορνογραφικού ή πολύ βίαιου περιεχομένου που παρουσιάζουν πραγματικούς ανθρώπους να υποφέρουν, για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Η κινηματογράφηση είναι αληθινή, όπως και τα περιστατικά που αποτυπώνει. Μία χαρακτηριστική τέτοιου είδους ταινία ξεκινά με την απαγωγή μιας κοπέλας σε ένα πάρκο από κάποιον άντρα ντυμένο σαμουράι. Ο άντρας την ναρκώνει, την μεταφέρει σε ένα δωμάτιο με αιματοβαμένους τοίχους και την δένει σε ένα βρώμικο κρεβάτι, αρχίζοντας να την διαμελίζει όσο αυτή βρίσκεται σε κατάσταση ημιαναισθησίας, ενώ στο τέλος την αποκεφαλίζει. Βγαίνοντας απ’ το δωμάτιο, η κάμερα μας δείχνει πως είναι γεμάτο με βάζα που περιέχουν ανθρώπινα μέλη. Αυτή η “ταινία” είναι ένα παράδειγμα του περιεχομένου των snuff movies. Πολλές φορές έχουν ανακαλυφτεί από την αστυνομία κασέτες με τέτοια συμβάντα, ενώ υπάρχουν και περίπτωση στην Ρωσία, που οι αρχές ανακάλυψαν και κατάσχεσαν 3000 (!) ταινίες που προορίζονταν για εξαγωγή σε διάφορες χώρες με σκοπό το κέρδος. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν και για κακοποιήσεις και βιασμούς παιδιών. Τελικά τα ανθρωπόμορφα τέρατα δεν έχουν ανάγκη μύθων.
Γυναίκες-Αράχνες
Μία χαρακτηριστική περίπτωση έχει να κάνει με όμορφη γυναίκα που αποπλανεί άντρα σε bar, πηγαίνουν σε ξενοδοχείο και μετά από γενναία κατανάλωση αλκοόλ κάνουν σεξ. Συνηθισμένη ιστορία ως τώρα ε; Η…έκπληξη αρχίζει το επόμενο πρωινό, όταν ο άντρας ξυπνάει ζαλισμένος από την προηγούμενη βραδιά στο δωμάτιο και διαπιστώνει ότι η γυναίκα που πέρασαν μαζί την νύχτα έχει φύγει. Σηκώνεται για να πάει στο μπάνιο να ένα κρύο ντουζ όταν και βλέπει στον καθρέφτη γραμμένο με κραγιόν το μήνυμα: Καλωσήρθες στον κόσμο του Aids. H ψυχρολουσία τον αναγκάζει να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία που τον βεβαιώνει ότι πρόκειται για μια γυναίκα που όντως παρασέρνει άντρες για να τους μολύνει! Τέτοιου είδους ιστορίες εξαπλώνονται αστραπιαία στα περιβάλλοντα των πόλεων. Προιόν αρρωστημένης επιφυλακτικότητας ή εκδίκηση της γυναίκας για την αδικία που της συνέβη;
Μια παρόμοια ιστορία είναι πάλι για έναν άντρα που παρασύρεται από μια γυναίκα άγνωστη, να περάσουν μαζί την νύχτα. Το πρωί ξυπνάει σε μια μπανιέρα γεμάτη με πάγο και ένα σημείωμα να μην κουνηθεί αλλά να πάρει τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Ο άντρας καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά και τελικά διαπιστώνει σύμφωνα και με αυτά που του λένε οι γιατροί ότι του έχουν κλέψει ένα νεφρό. Θύμα εμπορίου οργάνων…
Εστιατόρια-φαρμάκι
Ένας θρύλος που μεταδίδεται με το σύστημα “ραδιο-αρβύλα” και κυρίως αναφέρεται σε υπαλλήλους εστιατορίων που εκδικούνται τα αφεντικά τους. Μερικά παραδείγματα: Μια ελληνική αφήγηση κινείται γύρω από την αλυσίδα γνωστού fast food όταν ένας υπάλληλος τρώγοντας το burger του, του σφηνώνει κάτι σκληρό ανάμεσα στα δόντια του. Μη μπορώντας να το βγάλει με οδοντογλυφίδα, οδοντικό νήμα κτλ πηγαίνει την άλλη μέρα στον οδοντίατρο που εκεί ανακαλύπτει όταν του το βγάζει ότι είναι…νύχι ποντικιού! Άλλη ιστορία αναφέρει περιστατικό πίσω στο 1977, όταν γνωστή αλυσίδα εστιατορίων στην Αμερική κατηγορήθηκε πως έριχνε στο φαγητό των πελατών αυγά αράχνης, σκουλήκια και ανάλογα καλούδια, επειδή ο ιδιοκτήτης της ήταν μέλος της εκκλησίας του Σατανά! Βέβαια αυτά τα έλεγαν -μαντέψτε- οι ανταγωνιστές του…
Ο στρατός των κατσαρίδων
Μια παράξενη ιστορία έχει να κάνει με μαγαζί γρήγορου φαγητού στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Μητροπόλεως, όπου ένας άμοιρος είχε νοικιάσει επειδή ήταν σε στρατηγικό σημείο και είχε και υπόγειο για αποθηκευτικό χώρο. Κατάφερε να το νοικιάσει σε χαμηλή τιμή, μαθαίνοντας απ’ τον ιδιοκτήτη ότι ο προηγούμενος ενοικιαστής έφυγε βιαστικά. Η πρώτη μέρα στην δουλειά του πήγε πολύ καλά και κόσμος περνούσε για να πάρει τον γύρο του ή το σάντουιτς. Την επόμενη μέρα πηγαίνοντας στην δουλειά ο ήρωάς μας, άνοιξε το ψυγείο για να προετοιμάσει τα κρέατα όμως πίσω από την πόρτα του ψυγείου έχασκε το κενό! Τα σουβλάκια, ο κιμάς, τα μπιφτέκια, όλα είχαν χαθεί! Άνοιξε να δει και τα λαχανικά, ντομάτες, κρεμμύδια κτλ. Έλειπαν κι αυτά! Χωρίς ίχνος μάλιστα! Και οι σακούλες που τα περιείχαν ήταν εκεί άθικτες! Ξεπερνώντας το αρχικό του σοκ, άναψε ένα τσιγάρο για να ηρεμήσει. Στην άκρη του πάγκου είδε μια κατσαρίδα να περπατάει. Έσβησε το τσιγάρο πάνω της κι έκανε ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο. Σημάδια παραβίασης δεν υπήρχαν πουθενά. Ξαφνικά είδε άλλες 8 κατσαρίδες να τον κοιτούν από την άκρη της πόρτας του υπογείου σαν να τον ειρωνεύονταν. Εκνευρισμένος κατευθύνθηκε προς το μέρος τους για να τις πατήσει. Εκείνες πρόλαβαν και κρύφτηκαν κάτω από την χαραμάδα της πόρτας. Ο πρωταγωνιστής την άνοιξε αλλά γλίστρησε ξεχνώντας πως υπάρχουν σκαλοπάτια και έπεσε μέσα στο υπόγειο. Μες στο σκοτάδι άναψε τον αναπτήρα του είδε έναν ανθρώπινο σκελετό. Πανικόβλητος οπισθοχώρησε και ακούμπησε στον τοίχο πίσω του. Στιγμιαία ένιωσε κάτι να περπατάει στον λαιμό του. Γύρισε απότομα και είδε τον τοίχο να κινείται. Ήταν η τελευταία εικόνα πριν την καρδιακή προσβολή…
Τελικά δεν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι όχι. Φαίνεται να υπάρχει μια μυστική ροή ιδεών που ναι μεν περιέχει ψέματα και διαστρεβλωμένες επινοήσεις, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πως οι θρύλοι αυτοί έχουν μια πολυεπίπεδη δομή, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις παραδόσειςτου 20ου και 21ου αιώνα. Οι αστικοί θρύλοι φαίνεται να συγκεντρώνουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως τα ανέκδοτα και οι φήμες. Μήπως πρόκειται για αφηγήσεις που φορούν το προσωπείο της φαντασίας για να μην χρειάζονται επαλήθευση; Το τρομακτικό με τους αστικούς θρύλους είναι πως μπορεί κανείς να τους αντιγράψει. Ξεκινούν ως φανταστικά κατασκευάσματα, όμως δημιουργούν ιδέες που κάποιοι σπεύδουν να τις αναπαράγουν. Ένας αστικός θρύλος μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για πίνακες και νουβέλες, για ταινίες, για δημοσιογραφικές έρευνες, για κοινωνιολογικές αναλύσεις και να μελετηθούν ακόμη και από τις αστυνομικές αρχές. Μ’ αυτό τον τρόπο οι αφηγήσεις αυτές τρυπώνουν στην πραγματικότητα και στο τέλος δεν ξέρουμε αν τους δημιουργήσαμε εμείς ή τα γεγονότα.
Το αφιέρωμα θα συνεχιστεί με ένα μικρό διάλειμμα ενδιάμεσα…
Η γοητεία των αστικών θρύλων έγκειται στο γεγονός ότι μοιάζουν να περιγράφουν την ιστορία μιας μυστικής πόλης που είναι αόρατη σ’ εμάς. Αποκτούν τέτοια έκταση και δίνουν λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορείς να τους απορρίψεις παντελώς. Υπάρχουν και ιστορίες που συρρικνώνονται και τελικά εξαφανίζονται, όμως οι πραγματικοί (αδόκιμο κάπως) αστικοί θρύλοι ποτέ δεν χάνονται απ’ τις αφηγήσεις μας, αντιθέτως μετατρέπονται σε μια νεο-μυθολογία. Οι αστικοί θρύλοι ταξιδεύουν σε διαφορετικές χώρες, πόλεις και δημιουργούν “διανοητικές αποικίες” μέσα στον νου των ανθρώπων. Βέβαια στον δυτικό κόσμο ο τρόπος ζωής είναι παρόμοιος γι’ αυτό δεν συναντάμε αποκλίσεις. Σκεφτείτε ένας αστικός θρύλος που μπορεί να αναφέρεται:σε ασανσέρ, σε εστιατόρια, σε αυτοκίνητα, σε διαμερίσματα κτλ δηλαδή σε πράγματα που βρίσκονται στην καθημερινή πραγματικότητα. Μήπως λειτουργούν ως συμβουλές για τον άνθρωπο των πόλεων;
Εκκολάπτοντας το αυγό του φιδιού
Μια κυρία είχε αγοράσει μια γλάστρα με ένα τροπικό φυτό που είχε εισαχθεί στην χώρα μας. Στο χώμα της γλάστρας όμως υπήρχαν τα μικροσκοπικά αυγά ενός δηλητηριώδους φιδιού που βρέθηκαν εκεί κατά τύχη. Τα αυγά επωάστηκαν από την ζέστη του καλοριφέρ και του διαμερίσματος και σιγά-σιγά μικρά φιδάκια άρχισαν να κάνουν βόλτες μέσα στο διαμέρισμα αρχικά κάτω απ’ τα έπιπλα και όταν εξοικειώθηκαν απ’ το νέο τους περιβάλλον έγιναν επιθετικά. Δάγκωσαν την άτυχη κυρία όταν αυτή έκανε κινήσεις στο κρεβάτι κατά την διάρκεια του ύπνου της κι εκείνα που είχαν βρει καταφύγιο κάτω απ’ τα σεντόνια την δάγκωσαν. Την επόμενη μέρα την βρήκαν νεκρή στο διαμέρισμά της.
Επίσκεψη από…αλλού
Ένας νεαρός φοιτητής μια νύχτα μέσα στην πόλη (έχει σημασία σε ποια;) γνωρίζει μια χλομή μελαχρινή κοπέλα, ευαίσθητη και λιγομίλητη, αθώα και φτωχή. Αναλαμβάνει να την συνοδεύσει στο σπίτι της για να μην γυρίσει μονάχη μες στο βράδυ και ανακαλύπτει ότι ζει σε μια παλιά μονοκατοικία μαζί με την γιαγιά της. Στον δρόμο καθώς επιστρέφουν, επειδή κάνει κρύο αρκετό και βρέχει, ο νεαρός σκεπάζει τους ώμους της με το μπουφάν του. Στο σπίτι τον υποδέχεται η γιαγιά ευχαριστεί τον νεαρό που συνόδευσε την εγγονή της και τελικά ο νεαρός φεύγει εντυπωσιασμένος απ’ την κοπέλα που του δημιούργησε προστατευτικές τάσεις, ίσως να την έχει ερωτευτεί κιόλας. Ξαφνικά θυμάται πως ξέχασε να πάρει το σακάκι του και σκέφτεται πως θα είναι καλή δικαιολογία για να επισκεφτεί την κοπέλα την επόμενη μέρα.
Όντως την επόμενη πηγαίνει σπίτι, χτυπάει την πόρτα για αρκετή ώρα, μέχρι που μια γειτόνισσα του λέει πως το σπίτι είναι εγκαταλειμμένο για πολλά χρόνια. Εκείνος της εξηγεί τι είχε συμβεί το προηγούμενο βράδυ κι η γειτόνισσα έκπληκτη του λέει πως πριν χρόνια ζούσε πράγματι μια γιαγιά με την εγγονή της, αλλά η κοπέλα ήταν άρρωστη και πέθανε και μετά λίγο καιρό πέθανε κι η φτωχή γιαγιά. Μάλιστα επιδή ο νεαρός είναι δύσπιστος τον οδηγούν στο νεκροταφείο για να δει τους τάφους των δύο γυναικών. Όταν φτάνει εκεί σαστισμένος όχι μόνο ανακαλύπτει τον τάφο της νεαρής, αλλά βλέπει πάνω στην ταφόπλακα κρεμασμένο το σακάκι του…
Το σπίτι της μάγισσας
Στην Θεσσαλονίκη, στην οδό Βελισαρίου, υπάρχει η ερειπωμένη εβραική σχολή Ταλμούδ-Τορά. Σήμερα είναι ένα εγκαταλειμένο περίτεχνο κτίριο που δεν έχει αναπαλαιωθεί (για ποιο λόγο άραγε;). Ο θρύλος λέει πως το σπίτι φιλοξενούσε μαγικές δραστηριότητες των Εβραίων Καβαλιστών της πόλης κι αργότερα τα νυχτερινά όργια μεταξύ επίδοξων ηθοποιών (στο ενδιάμεσο είχε μετατραπεί σε Δραματική Σχολή της Θεσσαλονίκης) και ότι σήμερα πλέον φιλοξενεί μια γριά μάγισσα ρακοσυλλέκτρια, που τις νύχτες εμφανίζεται μαυροντυμένη στα παράθυρά του υπό το φως ενός κεριού. Όσοι μπήκαν από περιέργεια το βράδυ για να το εξερευνήσουν, βρήκαν ένα σωρό παράξενα αντικείμενα και ίχνη (;) δαιμονικής γριάς, ενώ οι περισσότεροι αρρώστησαν ή και πέθαναν λίγες μέρες μετά την εξερεύνησή τους στο σπίτι…
Ο καφενές με τα μυστικάΈνας θρύλος που συναντιέται στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρέπει να μπεις σε ένα (ποιο να είναι όμως) καφενείο και να πεις το συνθηματικό “Ξέρω το μυστικό που κρύβει η καρδιά, και το ξέρω ότι το ξέρεις, κι έχω ένα δώρο για τον Άγιο” παραγγέλνοντας ένα ελληνικό καφέ. Τότε υποτίθεται πως ο καφετζής σε παίρνει παράμερα και σε οδηγεί σε μια καταπακτή που οδηγεί με την σειρά της σε μια στοά κι από εκεί σε μία κρύπτη όπου βρίσκεται διατηρημένο το σώμα ενός Αγίου που αν του αφήσεις ένα νόμισμα και προσευχηθείς τότε σου πραγματοποιεί όποια επιθυμία ζητήσεις. Ο καφετζής σε προειδοποιεί όμως ότι δεν πρέπει να αποκαλύψεις σε κανέναν το σύνθημα ή την τοποθεσία γιατί διαφορετικά η ευχή σου θα μετατραπεί απ’ τον Άγιο σε κατάρα.
Ο περιπλανώμενος που ντύνεται στα μαύρα
Στην Αθήνα, στα σοκάκια της Πλάκας μετά τα μεσάνυχτα, κυκλοφορεί ένας μαυροντυμένος μεσήλικας με μαύρο παλτό και καπέλο. Είναι αρκετά άσχημος και κρύβει την ασχήμια του κάτω απ’ τα βαριά ρούχα. Αν βρεθείς στον δρόμο του, σε πλησιάζει σε καλεί με το όνομά σου ευγενικά, σου χαμογελά και λέει πως σε γνωρίζει. Πριν συνέλθεις απ’ το σοκ βγάζει απ’ την τσέπη του μερικές φωτογραφίες σου και σου ζητά να τις αγοράσεις. Οι φωτογραφίες σε δείχνουν σε στιγμές από τις τελευταίες μέρες, όταν βγαίνεις απ’ το σπίτι, όταν μπαίνεις σε κάποιο μαγαζί κτλ. Ακόμη κι αν τον κατηγορήσεις ή του επιτεθείς, αυτός απομακρύνεται και λέει πως θα σου τηλεφωνήσει κάποια στιγμή όταν είσαι πιο ψύχραιμος για να μιλήσετε.
Μετά από λίγη ώρα όταν έχει απομακρυνθεί και πριν προλάβεις να συνέλθεις, ο άγνωστος σου τηλεφωνεί στο κινητό για να σε ρωτήσει αν το ξανασκέφτηκες. Ένας αστικός μπαμπούλας λοιπόν. Το παράδοξο είναι πως η αστυνομία έχει δεχθεί πολλές κλήσεις γι’ αυτή την περίπτωση και μάλιστα διεξάγει έρευνες, σταματώντας πολλές φορές στον δρόμο άτομα που ταιριάζουν στην περιγραφή όσων τον είδαν.
Αλήθεια ή ψέματα; Θα έπρεπε να μας νοιάζει; Ανεξάρτητα απ’ ότι πιστεύουμε όταν τα βράδια κοιμόμαστε, σε διάφορα στενά, στις ταράτσες, σε υπόγεια πάρκινκ και πάρκα γράφεται μια ιστορία που ποτέ δεν θ ‘αναγνωριστεί και ίσως ποτέ να μην διηγηθεί κανείς…
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου