«ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΦΩΝΑΞΕΙ ΑΚΟΜΑ»
«Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», ρωτούσα ένα ένα τα παιδιά από το τσούρμο που είχε μαζευτεί γύρω από τη φωτογραφική μηχανή του Βασίλη Μαθιουδάκη. «Δασκάλα», μου απάντησε το ένα, «διευθυντής» το άλλο, «τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών» άλλο, «ζωγράφος», «μαμά», «τραγουδίστρια», «οδηγός»...
Απαντήσεις αυθόρμητες, με έντονη παιδική αθωότητα που διέκρινα ανάμεσα στις στριγγλιές και τη βαβούρα από τον ενθουσιασμό των παιδιών που θα βγουν φωτογραφία. «Από ποια εφημερίδα είστε;», ρωτούσαν οι μεγαλύτεροι. «Από την «Εποχή«», απαντήσαμε. «Τι CD δίνετε;», μας ξαναρώτησαν. «Δεν δίνουμε», τους είπαμε, για να μας αιφνιδιάσουν: «Εμείς θα πάρουμε την άλλη εφημερίδα, που δίνει τον Νταλάρα και θα έχει και φωτογραφίες μας». Η ζωή στον καταυλισμό του Νομισματοκοπείου στο Χαλάνδρι κυλάει με άλλους ρυθμούς. Σπίτια από κόντρα πλακέ, με αυτοσχέδιες αυλές και home cinema. Ένας καταυλισμός που μυρίζει καθαριότητα και ανεμελιά. Τη μέρα που πήγαμε, οι γυναίκες ετοίμαζαν σκαντζόχοιρους για το γλέντι το βράδυ. «Ο καλύτερος μεζές», μας είπαν, και συνεχίσαμε την περιήγηση. Θέλαμε να γνωρίσουμε όλα τα παιδιά, που είδαμε να γυρνάνε με ενθουσιασμό από το σχολείο βαστώντας τις πολύχρωμες τσάντες τους.
Πριν ένα χρόνο ξεκίνησε στο 4ο δημοτικό σχολείο Χαλανδρίου η υλοποίηση του προγράμματος «Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά», ένα πρόγραμμα που υλοποιείται από το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής (ΚΕΔΑ) του ΕΚΠΑ με συγχρηματοδότηση της ΕΕ και του ελληνικού δημοσίου, που στόχο έχει την αρμονική ένταξη των μαθητών με ρόμικη καταγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα, την εξάλειψη του σχολικού και κοινωνικού αποκλεισμού τους και την ενίσχυση της πρόσβασης των παιδιών στο σχολείο.
Κάνουν θαύματα
Το πρόγραμμα αυτό εφαρμόζεται και στο Χαλάνδρι από το 2010, στον καταυλισμό Ρομά στο Νομισματοκοπείο. Πέρυσι, 31 παιδιά Ρομά πήγαν στο 4ο δημοτικό σχολείο, από τα οποία τα 26 ολοκλήρωσαν τη χρονιά και με τα τεστ αξιολόγησης εντάχθηκαν φέτος στα σχολικά τμήματα.
«Είναι μεγάλη επιτυχία του προγράμματος ότι η πλειοψηφία των παιδιών ολοκλήρωσε την περυσινή χρονιά», μας λέει ο διευθυντής του σχολείου Γιάννης Μπέλεσης. «Τα παιδιά πέρυσι δεν ήξεραν ούτε το άλφα και φέτος εντάχθηκαν στην πρώτη, τη δευτέρα και την τρίτη δημοτικού. Ένα κορίτσι μάλιστα εντάχθηκε στην τετάρτη». «Τα παιδιά δεν είχαν επαφή με το γραπτό λόγο και σήμερα κάνουν θαύματα», μας λέει η δασκάλα τους, Άννα Αυγεροπούλου. «Άρχισαν να εντάσσουν το σχολείο στην καθημερινότητά τους και αυτό έγινε με πολύ κόπο και προσπάθεια», προσθέτει.
Ύστερα από την επιτυχημένη περυσινή χρονιά, το πρόγραμμα θα συνεχιστεί και φέτος. Αυτή τη φορά σε διπλανά σχολεία, στο 7ο και το 10ο. Η επιλογή, η δεύτερη φουρνιά παιδιών να πάει σε άλλο σχολείο, δεν είναι τυχαία. Γίνεται προκειμένου να αποφευχθεί η γκετοποίηση ενός σχολείου και για να μη χαθεί ο κυριότερος στόχος του προγράμματος, που είναι η παρέμβαση για ένταξη και ενσωμάτωση στη σχολική κοινότητα.
«Θέλω να πάω και εγώ σχολείο, όπως τα ξαδέρφια μου, αλλά δεν με έχουν φωνάξει ακόμα», μου είπε η 9χρονη Γιώτα. Και είναι αλήθεια. Το πρόγραμμα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει από την προηγούμενη Τρίτη και δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα αν θα ξεκινήσει την επόμενη βδομάδα ή τη μεθεπόμενη. Ο λόγος είναι οι έντονες αντιδράσεις των Συλλόγων Γονέων, οι οποίοι καταψήφισαν -παρά τον νόμο- την ένταξη των παιδιών Ρομά στα σχολεία (234 κατά, 4 υπέρ, 1 λευκό). «Το ερώτημα είχε καθοδηγούμενη απάντηση», μας λέει η ειδική παιδαγωγός του 7ου σχολείου Αγγελική Γιαννετοπούλου «Οι 234 γονείς δεν είναι ρατσιστές. Είναι γονείς που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους». Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με τους διευθυντές των σχολείων για να μάθουμε γιατί δεν έχουν γίνει οι εγγραφές των παιδιών και εκείνοι μας παρέπεμψαν στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Οι πρόεδροι των συλλόγων μάς παρέπεμψαν σε δελτίο Τύπου που έδωσαν στη δημοσιότητα και αρνήθηκαν να μας μιλήσουν.
Γονείς ρατσιστές;
Στο δελτίο Τύπου, λοιπόν, αναφέρεται ότι την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου οι γονείς κλήθηκαν να ψηφίσουν με ένα «ναι» ή ένα «όχι» στο ερώτημα: «Συμφωνείτε με την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να δημιουργήσει τάξη παιδιών Ρομά στα σχολεία μας χωρίς να ισχύουν οι προϋποθέσεις εγγραφής που ισχύουν για όλα τα υπόλοιπα παιδιά [εμβόλια, δημοτολόγιο, μόνιμη κατοικία, προηγούμενη φοίτηση σε τάξεις προσχολικής αγωγής ή προσαρμογής κ.λπ.];». Το ερώτημα, λοιπόν, είχε προδιαγεγραμμένη απάντηση. Ποιος γονιός θα συμφωνούσε σε δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Η λογική της απόφασης είναι αντιφατική: «Θα φοιτήσουν παιδιά χωρίς να έχουν εμβολιασθεί εγκαίρως και καταλλήλως, τα οποία δεν τηρούν κανένα στοιχειώδη κανόνα προσωπικής υγιεινής με άμεσο κίνδυνο μετάδοσης βαρύτατων ασθενειών στους ήδη μαθητές», αναφέρεται στο δελτίο Τύπου. Πώς, όμως, εκφράζεται τόση βεβαιότητα ότι τα παιδιά είναι φορείς μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών; Ειδικά όταν όλα τα παιδιά έχουν εμβολιαστεί, μέσω του προγράμματος, στο Αγία Όλγα, ενώ έχουν εξεταστεί στον καταυλισμό από υγειονομική επιτροπή;
«Θα φοιτήσουν παιδιά από 6 έως και 11 ετών με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, νοοτροπία και έκφραση από τους ήδη φοιτούντες μαθητές, σε όλα τα θέματα και ιδίως, βίαιης συμπεριφοράς, σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ελευθεριότητας από πολύ μικρή ηλικία, παραβατικής δράσης, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία από όμοιες πρωτοβουλίες του υπουργείου Παιδείας σε γειτονικά μας σχολεία». Ωστόσο, στο 4ο δεν έχει καταγραφεί κανένα ακραίο περιστατικό βίας, όπως μας επιβεβαίωσε ο διευθυντής του σχολείου.
Και καταλήγει η ανακοίνωση: «Οι γονείς των δύο συλλόγων γονέων δεν εναντιώνονται στη φοίτηση των παιδιών Ρομά στα σχολεία μας προκαλώντας δήθεν στέρηση της γνώσης σε αυτά, αντιθέτως ενδιαφερόμαστε για την πραγματική και ουσιαστική μόρφωσή τους σύμφωνα με την θέληση και την κουλτούρα των οικογενειών τους… Εναντιωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο στην προσπάθεια του υπουργείου να δείξει ευρωπαϊκό προφίλ μέσω του προγράμματος του ΕΣΠΑ χωρίς καμία προετοιμασία ή πρόληψη».
Κατόπιν της απόφασης αυτής έχουν πραγματοποιηθεί συναντήσεις των διευθυντών του σχολείου με το υπουργείο Παιδείας, καθώς και των γονέων με τους Ρομά και τους συντονιστές του προγράμματος. «Είμαι 52 χρονών με 5 παιδιά και 15 εγγόνια. Μένω στο Χαλάνδρι από το 1971. Πρώτη φορά άκουσα τόσο κακά πράγματα για τα τσιγγανάκια», μας λέει ο Στέλιος Καλαμιώτης, πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Ελπίδα» των Ρομά. «Ακούστηκε ότι τα τσιγγανάκια θα βιάσουν τα παιδάκια. Αυτά δεν είναι σωστά πράγματα να ακούγονται σε ένα δημοκρατικό χώρο, όπως το Χαλάνδρι. Εμείς είμαστε αγράμματοι, αλλά όλοι προσπαθούμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας, να τα στέλνουμε σχολείο και να τα βάζουμε να διαβάζουν».
«Δεν υπήρξε εξαρχής σωστή ενημέρωση των γονιών και σε αυτό ευθύνεται και η δημοτική αρχή», τονίζει ο δημοτικός σύμβουλος από την παράταξη Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου, Σίμος Ρούσος. «Ο δήμαρχος κατήγγειλε στο δημοτικό συμβούλιο τον διευθυντή του 4ου σχολείου επειδή με την επιστολή του συνέβαλε σημαντικά στην αναβολή του γκρεμίσματος του καταυλισμού.
Στόχος το «φιλέτο»
Η περιοχή που βρίσκεται ο καταυλισμός είναι φιλέτο. Τώρα βρέθηκαν και ιδιοκτήτες των οικοπέδων, οι οποίοι διεκδικούν το χώρο. Οι Ρομά δεν διαφωνούν στη μετεγκατάσταση, αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις. Και ο δήμος έχει εισπράξει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να οργανώσει τη μετεγκατάσταση, η οποία ποτέ δεν έγινε».
Ρωτώντας την αντιδήμαρχο παιδείας Αφροδίτη Χατζηγεωργίου, για τη φοίτηση των παιδιών των Ρομά, εκείνη μας απάντησε: «Η πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων των παιδιών όχι κάποιων παιδιών και ο δήμος δεν θα μπορούσε να είναι αρνητικός στην πρόσβαση των παιδιών των Ρομά στα σχολεία. Είμαστε υπέρ του προγράμματος και το καλοκαίρι το στηρίξαμε, όταν μας ζητήθηκε να παραχωρήσουμε χώρο για να γίνουν συναντήσεις ενημέρωσης. Ωστόσο, είναι εύλογη η αγωνία των γονιών».
Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του Νοέμβρη και η σχολική χρονιά δεν έχει ξεκινήσει για αυτά τα 12 παιδιά. Ταυτόχρονα, ο δήμος προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες, οι διευθυντές των σχολείων καθυστερούν τις εγγραφές με διάφορα προσχήματα, οι γονείς δείχνουν να είναι ανένδοτοι. Όμως, το πρόγραμμα θα συνεχιστεί όχι μόνο γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν πρόκειται για εθελοντικό πρόγραμμα αλλά για πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας, με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιάγραμμα. Δεν είναι, λοιπόν, στο χέρι όσων αντιδρούν να μην εφαρμοστεί. Τι, όμως, είναι καλύτερο; Να πηγαίνουν τα παιδιά σε ένα σχολείο που θα τους υποδέχεται εχθρικά ή σε ένα σχολείο που θα μπορεί να τα αγκαλιάσει, ώστε να τα ενθαρρύνει να μην εγκαταλείψουν; Και για να γίνει το δεύτερο είναι απαραίτητη η ενημέρωση των γονιών και η εξάλειψη των προκαταλήψεων. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι η μάχη που δίνουν οι υπεύθυνοι του προγράμματος γίνεται σε δύο μέτωπα. Από τη μια οι ανήσυχοι γονείς ελληνόπουλων και από την άλλη οι Ρομά γονείς που πρέπει να απορρίψουν το στερεότυπο ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται να πάνε σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου