ΚΑΛΥΜΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΚΑΛΥΠΤΟ

-Δικό σου είναι το σπιτάκι αυτό;
-Ναι. Το έχω από τον πατέρα μου.
-Πολύ ωραία! Δώσ'το σε μας και στο κάνουμε ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ!Φοβερό;
-Δηλαδή θα το γκρεμίσετε;

-Θα είσαι ψηλά!Κυριολεκτικά και μεταφορικά!Με θέα στην πόλη!Φοβερό;
-...
-Κοίτα...θα πάρεις και το κατιτίς σου φυσικά!
-Τι δηλαδή;
-Να λεφτά ας πούμε.Νοικιάζεις και ένα από τα δυο διαμερίσματα που θα πάρεις και
θα έχεις κάθε μήνα λεφτά χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα!φοβερό;
-Ε...δεν ξέρω...είναι το πατρικό μου και...
-Ξέρω είσαι δεμένος συναισθηματικά σωστά;
-Σωστά.
-Τα παιδιά σου τα σκέφτηκες όμως;Θα ήθελες να κάνουν τη ζωή που κάνεις ή καλύτερη;
-Καλύτερη φυσικά.
-Τι καλύτερο από 2 διαμερισματάκια για προίκα!Φοβερό;
-Καλό ακούγεται...
-Και είναι!Λοιπόν υπέγραψε εδώ...Πολύ ωραία!Μόλις εξασφάλισες το μέλλον των παιδιών σου!Φοβερό!Είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας σου θα ήταν περήφανος για σένα!

Και χωρίς να το καταλάβει ο κυρ Γιώργης μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έμπλεξε με κοινόχρηστα, πάρκινγκ, πυλωτές, ασανσέρ, λέβητες, πετρέλαια, υγρασίες, ακάλυπτους, αποθήκες, μεσίτες, ενοικιαστές, συμβόλαια, δικηγόρους, μηχανικούς, καθαρίστριες, συνελεύσεις, ταράτσες, κεραίες, φοιτητές, τζιβιτζιλούδες, κλέφτες, φασαριόζους, καβγατζήδες, τρελούς, περίεργους και κουτσομπόληδες.Δεν είχε χρόνο να δει ότι η απέναντι πολυκατοικία του έκοψε ξαφνικά τη θέα...

Τα χρόνια πέρασαν,τα παιδιά μεγάλωσαν.Ο κυρ Γιώργης δεν ζει πια. Τα παιδιά του αφού ταλαιπωρήθηκαν για κάποια χρόνια πήραν την απόφαση και "την έκαναν" για το χωριό. Εκεί έχουν ένα σπίτι σαν εκείνο το πατρικό του κυρ Γιώργη, με αυλή, γρασίδι, δέντρα και μπαξέ. Αναπνέουν καθαρό αέρα,έχουν ησυχία και είναι ευτυχισμένοι με τις οικογένειές τους. Τα Σαββατοκύριακα μαζεύονται στην αυλή και τρώνε όλοι μαζί παρέα με φίλους. Και είναι σίγουροι ότι ο κυρ Γιώργης θα ήταν περήφανος για αυτούς.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ