Στο στρατό είναι η μόνη φορά που απολύεσαι και χαίρεσαι! Με αφορμή λοιπόν το πολυπόθητο χαρτί αλλά και μια πολύ συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων , θα σχοληθώ με ένα θέμα που ελπίζω να μη ζήσουμε για να το δούμε:Ανεργία μέχρι το Τέλος! Και δεν εννοώ το τέλος της εβδομάδος ή του μήνα ή το τέλος αυτής της πρότασης...
Όταν εισέρχεσαι σε μια κατάσταση αβεβαιότητας,συνδυασμένη με μπόλικη δόση άγχους, ο νους σου παίζει περίεργα παιχνίδια. Αυτό δεν το καταλαβαίνεις στην αρχή όσο το κρατάς μέσα σου.Όταν όμως αρχίζεις και εξωτερικεύεις σκέψεις του στυλ " Θα πουλήσω κόκα για κανα 2 χρόνια και μετά θα συνταξιοδοτηθώ" ή "Θα μου τη δώσει καμιά μέρα και θα φύγω στο Βλαδιβοστόκ να ανοίξω σουβλατζίδικο!" τότε φίλε μου μάλλον κάποια στροφή έχασες! Και αυτές οι σκέψεις είναι που θα σου επιβάλλουν με τον τρόπο τους την ανεργία μέχρι το Τέλος!
Δε λέω, καλό το γραφικό Βλαδιβοστόκ ,ακόμα καλύτερη για κάποιους η κόκα, αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια κρίση οικονομική αλλά με μια κρίση πνευματική.Μια κρίση ταυτότητας.Γιατί αν όντως θέλεις να είσαι ο Σουβλατζής του Βλαδιβοστόκ ή το βαποράκι της Ναυαρίνου και απλά τώρα το ανακάλυψες τότε πάω πάσο. Αν όμως έχεις φτάσει σε τέτοιο επίπεδο σύγχυσης που απλά δεν ξέρεις τι λες κάνε ένα κόπο και μέτρα μέχρι το 8581.Τόσα χιλιόμετρα περίπου απέχει το Βλαδιβοστόκ από την εδώ πραγματικότητα!
Φυσικά δεν πρόκειται όλοι να γίνουμε στελέχη σε επιχειρήσεις. Ούτε excecutive managers, ούτε sales representatives,ούτε φρου φρου και αρώματα στα ακριβά πατώματα!Φυσικά και αντιλαμβάνομαι τις βαριές συνέπειες (κοινωνικές,οικονομικές,ψυχολογικές) που επιφέρει μια παρατεταμένη περίοδος ανεργίας. Όμως δεν μπορώ με το φτωχό μου μυαλό να δεχθώ ότι κάποιος αρνείται μια δουλειά (που για δικούς του λόγους τον μειώνει) και ταυτόχρονα σκέφτεται έξω και πέρα από τα όρια της φαντασίας! (Για να είμαι δίκαιος θα πρέπει να αναφερθώ και στον παράγοντα "εργασιακό περιβάλλον". Παρ'όλα αυτά όμως ούτε ο παράγοντας αυτός είναι τελείως ανεξάρτητος από τη "νεοελληνική" νοοτροπία.)
Αληθινό παράδειγμα: " Σιγά μην πάω να δουλέψω εκεί! Καλύτερα να πλένω πιάτα σε εστιατόριο στη Γερμανία!" Έχουμε όμως και εμείς οι Έλληνες ένα θεματάκι με την προσφυγιά...Εδώ θα ήσουν απλά ένας "λαντζιέρης". Εκεί μετατρέπεσαι σε έναν "τίμιο οικονομικό μετανάστη που εργάζεται για να βγάλει τα προς το ζην".
Συνεπώς έχουμε και εμείς το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Θέλουμε να ζήσουμε μέσω της εργασίας και όχι να εργαστούμε για να ζήσουμε αυτά που θέλουμε. Η εργασία είναι το μέσον. Όχι ο προορισμός.Για αυτό σου λέω: Σύνελθε! "Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή".Όχι δουλειά "φαντεζί"!Αλλιώς με ' κείνα και με τ'άλλα θα καταλήξουμε κάπως έτσι:
"Επάγγελμα; Ποιο επάγγελμα; Τί επάγγελμα; Ληστής!"
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου