Εν Αθήναις...μέσα και έξω από τις άσπρες τις αυλές

Μπορούσες και έβλεπες την αυλή του διπλανού σπιτιού του απέναντι...
Συνηθισμένες εικόνες που οι νεώτεροι τις βλέπουν μέσα από τις ασπρόμαυρες
Ελληνικές ταινίες και πολλές φορές τους φαίνονται υπερβολικές... στημένες.
Ας τις θυμηθούμε....
Οι γυναίκες να πλένουν τα άπλυτα στις σκάφες και τους διαλόγους
"...σου περισσεύει λουλάκι;..."..
"...μου δίνεις λίγο τρινάλ;..."
και στη συνέχεια με τα μπουγαδόνερα
να ποτίζουν τις γλάστρες με τα γεράνια...τα βασιλικά αλλά και έξω στο πεζοδρόμιο τα δέντρα.
Οι μουριές ήταν τα αγαπημένα των παιδιών...σκαρφάλωμα και έτρωγαν όσα μπορούσαν.
Παντού ασπρισμένα...μάντρες...ρείθρα πεζοδρομίων...παρτέρια στα μικρά κηπάκια των αυλών....οι είσοδοι στις κάμαρες εκεί που έμπαινε το κομμάτι της κουρελούς για να σκουπίζεις τα πόδια σου.
Τα πρωϊνά άνοιγαν οι αυλόπορτες με τα κουδουνάκια να ειδοποιούν ....
βιαστικοί για την στάση για να πάνε στις δουλειές τους....τα παιδιά στο σχολείο.
Συνηθισμένες εικόνες....ρουτίνα θα έλεγα για να έρθει η Κυριακή και να φέρει
το γιορταστικό...το ξεχωριστό....

Με τις καλές φορεσιές τις Κυριακάτικες για την εκκλησία αφού πρώτα
θα έκαναν μια στάση στον φούρνο οι νοικοκυρές για να αφήσουν το ταψί ....
κρέας με πατάτες...με κριθαράκι ....
Οι πατάτες θα είχαν μεγαλύτερες απώλειες από τις επιθέσεις....του φούρναρη.
Μια φορά θυμάμαι που ο απερίγραπτος επαγγελματίας μου έκανε συστάσεις
όταν πήγα να πάρω το ταψί για το πολύ λεμόνι που έβαζε η μάνα η οποία εξοργίστηκε και είδαμε και πάθαμε να την συγκρατήσουμε.
Την ώρα του μεσημεριανού φαγητού με συγκεντρωμένη την οικογένεια λόγω
της σχόλης και το ραδιόφωνο ανεβασμένο για να ακούγεται η εκπομπή της
Columbia με τις μεγάλες επιτυχίες της εποχής.
Από το απόγευμα και μετά υπήρχε η μελαγχολία της Τσαγκαροδευτέρας
που ερχότανε.

πίσω στα παλιά