Το Ποτάμι γέμισε με πολιτικούς φελλούς

Σχεδόν ένας μήνας πέρασε από τις εκλογές κι αν ήταν αυτό που μας ευχαρίστησε περισσότερο ήταν ότι… εξαφανίστηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης.

 Το Ποτάμι του έγινε ξαφνικά ρυάκι, στέρεψε και σα να μην είχε πολλά να πει χάθηκε από τις οθόνες. Και τι καλά, όλοι οι σοβαροί άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο χαμογέλασαν που δεν έβλεπαν στις οθόνες τον νέο… μεσσία της Ελλάδας. Είχαν βαρεθεί το ίδιο μοτίβο που πουλάει ο Θεοδωράκης. Ψευτοάνεση, ψευτοκουλτούρα,

καταγγελτικός λόγος χωρίς καμιά σοβαρή πρόταση, άδειο σακίδιο και πολύ υφάκι. Μ’ όλα αυτά πήρε ένα 6% στις ευρωεκλογές και ηρέμησε, αν και οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν να έχει μέχρι και 15%. Ισως γι’ αυτό και το Ποτάμι έπαψε να μας απασχολεί και είχαμε ηρεμήσει.

Φευ. Τα θαύματα στην Ελλάδα κρατάνε λίγο. Μόλις το ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού πλησίαζε έκανε νέες εμφανίσεις ο… Σπορτ Μπίλυ της πολιτικής. Ξανά ο ίδιος ξύλινος λόγος, ξανά η αγραμματοσύνη, η κενότητα, η αναίδεια, το ύφος του «πάρτα όλα». Ακόμη και η επιλογή του Λαυρίου χρησιμοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να γεμίσει τα κενά της πολιτικής… κενότητας της κίνησης αυτής που βρίσκεται στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Λ-αύριο, για να μας δείξει ο Θεοδωράκης πώς οραματίζεται το αύριο. Όμως, καλά κάνει ο δημοσιογράφος και πουλάει τρέλα. Αφού υπάρχουν αυτοί που τον στηρίζουν και τον ψηφίζουν, ας τον λουστούμε όλοι μας.

Το συνέδριο είχε απ’ όλα. Δημοψηφίσματα στον τοίχο για θέσεις του κόμματος με τη μορφή διαγωνίσματος πολλαπλών απαντήσεων. «Θέλεις να παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι;» - Ναι, μάλλον ναι, συμφωνώ, δεν συμφωνώ.

Είχε επίσης, εισιτήριο, ακόμη και για τους δημοσιογράφους. Θέλεις κύριε να πας να ακούσεις και να δεις το Ποτάμι; Θα πληρώσεις 5 ευρώ αλλιώς κάτσε σπίτι σου. Διότι, πίσω από το κόμμα δεν… υπάρχει κανείς. Το Ποτάμι και ο Θεοδωράκης προήλθαν από παρθενογένεση.

Είχε και τον δημοσιογράφο να μιλάει και να χρειάζονται… μεταφραστές. Διότι χωρίς μοντάζ είναι δύσκολο να σε καταλάβει ο κόσμος. Αφού έλεγε συχνά «τον επικεφαλή» είπε επίσης: «Νιώθω μια θετική αμηχανία για όλο αυτό που έχουμε στήσει. Δηλαδή η διάθεσή μας είναι πάρα πολύ θετική και για τα πρόσωπα που βλέπω, αλλά και για τα πρόσωπα που ακούω δηλαδή γι’ αυτές τις τοποθετήσεις που άκουσα στους τρεις τομείς που πέρασα και η αμηχανία έγκειται στο ότι… δεν ξέρω, μερικές φορές δεν χρησιμοποιώ πάντα τις σωστές λέξεις, η αμηχανία είναι ότι νιώθεις ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη ευθύνη και θα θέλω αυτή την ευθύνη να σας πω ότι δεν μπορώ να νιώθω ότι την παίρνω μόνος μου. Αυτή την ευθύνη την παίρνουμε όλοι μαζί.»

Καταλάβατε τίποτε;

Αλλά εκεί που το Συνέδριο έδωσε τα ρέστα του ήταν στις παρουσίες και στους σκοπούς των παρευρισκομένων. Διότι, ναι να πας στο ιδρυτικό συνέδριο ενός κόμματος, αυτό είναι ευγένεια και πολιτικός πολιτισμός. Αλλά να τον ικετεύεις να συνεργαστεί μαζί σου, είναι η επιβεβαίωση ότι τα άλλα κόμματα κοιμούνται με τα τσαρούχια όταν οι Θεοδωράκηδες όλου του κόσμου προελαύνουν προς την εξουσία.

Και ποιοι δεν… βούτηξαν στο Ποτάμι. Ο Μπουτάρης και ο Καμίνης. Ο Τατσόπουλος και ο Ψαριανός, η Εύα Καϊλή, διάφοροι Δημαρίτες και Πασόκοι που βλέπουν φως και μπαίνουν. Ο Καφετζόπουλος, ο Ξυδάκης, ο Αγγελος Δεληβοριάς. Και οι εκπρόσωποι των κομμάτων, ο Παπαμιμμίκος, ο Βίτσας, ο Ανδρουλάκης, ο Θεοχαρόπουλος. Ολοι τους έριξαν άδεια για να πιάσουν γεμάτα στα θολά νερά του Ποταμιού. Γιατί ποιος ξέρει πως θα τα φέρει η τύχη; Να στηρίζονται στις ψήφους των Ποταμίσιων και να μην έχουν κάνει προσπάθεια να τους προσεταιριστούν ακόμη και αν είναι από άλλον πλανήτη;

Το Συνέδριο του σακιδίου, της σαγιονάρας και της δηθενιάς είχε πρωταγωνιστή τον Θεοδωράκη, τον Αναγεννητή και αναμορφωτή της Ελλάδας ο οποίος ξέρει ότι τα πολιτικά κενά γεμίζονται γρήγορα, ακόμη και με… ποταμίσιες πέστροφες. Σιγά μην άφηνε η διαπλοκή κενό το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Εμείς οι κακόμοιροι τι φταίμε που πρέπει να ανεχόμαστε και πάλι τους πολιτικούς φελλούς και τα απομεινάρια του κεντροαριστερού εκσυγχρονισμού;


antinews