Η Disco ανακοίνωνε διαγωνισμό χορού. Προσκαλούσε τους θαμώνες της μια συγκεκριμένη βραδιά. Δημιουργούσε ειδική επιτροπή από επώνυμους της εποχής.
Προκήρυσσε μεγάλα δώρα. Η πίστα – και όχι μόνο – γέμιζε κόσμο και η βραδιά ξεκινούσε γεμάτη υποσχέσεις. Ώρες πάλευαν να διακριθούν οι χορευτές και, πάντα, στο τέλος κάποιο ζευγάρι κέρδιζε.
Το δώρο όμως δεν το εισέπραττε ποτέ. Βίντεο – το απόλυτο δώρο της εποχής – τηλεοράσεις, ταξίδια και όχι μόνο, παρέμεναν υποσχέσεις στα χαρτιά. Οι νικητές προσπαθούσαν μέσω τηλεφώνου, απευθύνονταν στους πορτιέρηδες, που τους παρέπεμπαν στους μετρ, και αυτοί με την σειρά τους στους ιδιοκτήτες, που παρέμεναν άφαντοι. Φυσικά οι διαγωνισμοί συνεχίζονταν μέχρι το κόλπο βγει στις εφημερίδες.
Τα μέλη των κριτικών επιτροπών δεν είχαν ιδέα. Εξάλλου το κίνητρό τους ήταν η δημοσιότητα. «Δώρα ακούμε αλλά δώρα δε βλέπουμε», καταγγέλλουν στην εφημερίδα Ακρόπολις, οι νέοι της εποχής και για το θέμα ξεκινά μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα.
Ο τίτλος «μεγάλη απάτη» και «ο ιδρώτας των νέων στις τσέπες των κοσμικών ποντικών», μπορεί να δείχνει υπερβολικός, αλλά καταγράφει και μια πραγματικότητα.
Προφανώς πρόκειται για μικρή κομπίνα, αλλά αναμφισβήτητα οι νέοι στις ντισκοτέκ έχυναν πολύ ιδρώτα. Φυσικά για διασκέδαση και όχι για το μεροκάματο. Το όφελος ήταν όλο του επιχειρηματία.
Περισσότερα χρήματα στην είσοδο για τη συμμετοχή των νέων στο διαγωνισμό, περισσότερη κατανάλωση ποτών και περισσότερη προβολή της ντισκοτέκ που τελικά δεν έδινε τα δώρα, όσα ταλέντα κι αν ξεδίπλωναν οι επίδοξοι χορευτές. Σήμερα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια τέτοια απάτη δεν θα άντεχε ούτε 24 ώρες πριν ξεσκεπαστεί.
mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου