Όπως στα περισσότερα ισλανδικά χωριά έτσι και εδώ τα σπίτια έχουν χλοοτάπητα στη στέγη, μια πρακτική που αναπτύχθηκε στη Βόρεια Ευρώπη ήδη από την εποχή του Σιδήρου.
Για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τα ζώα τους από τις ακραίες καιρικές συνθήκες, οι κάτοικοι κατασκεύαζαν τα σπίτια τους κοντά σε δέντρα και χρησιμοποιούσαν τα κλαδιά για να καλύψουν την οροφή.
Στο τέλος του 18ου αιώνα, ένα νέο στυλ που αναπτύχθηκε, με τις άκρες της στέγης των ξύλινων κτηρίων να ακουμπούν σχεδόν στο έδαφος και ένας πράσινος χλοοτάπητας να αναπτύσσεται στην οροφή. Μερικά τέτοια κτήρια έχουν επιβιώσει στη σημερινή εποχή μεταξύ των οποίων και η εκκλησία Hofskirkja, που είναι αφιερωμένη στον άγιο Κλήμεντα. Χτίστηκε το 1884 και ήταν η τελευταία του είδους της σε αυτό το αρχιτεκτονικό στυλ. Η οροφή είναι κατασκευασμένη από πέτρινες πλάκες και καλύπτεται στο χλοοτάπητα και είναι η τελευταία εκκλησία που σώζεται σήμερα στη χώρα με αυτή την εμφάνιση.
Στο τέλος του 18ου αιώνα, ένα νέο στυλ που αναπτύχθηκε, με τις άκρες της στέγης των ξύλινων κτηρίων να ακουμπούν σχεδόν στο έδαφος και ένας πράσινος χλοοτάπητας να αναπτύσσεται στην οροφή. Μερικά τέτοια κτήρια έχουν επιβιώσει στη σημερινή εποχή μεταξύ των οποίων και η εκκλησία Hofskirkja, που είναι αφιερωμένη στον άγιο Κλήμεντα. Χτίστηκε το 1884 και ήταν η τελευταία του είδους της σε αυτό το αρχιτεκτονικό στυλ. Η οροφή είναι κατασκευασμένη από πέτρινες πλάκες και καλύπτεται στο χλοοτάπητα και είναι η τελευταία εκκλησία που σώζεται σήμερα στη χώρα με αυτή την εμφάνιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου