Εν Αθήναις...χρόνια που έφυγαν χρόνια που ήρθαν

Χάζευα ένα παλιό διώροφο σε δρόμο παλιάς γειτονιάς της Αθήνας ....
Ακατοίκητο επίσημα αλλά κάποιοι πρέπει να μένουν τα βράδια όπως έδειχνε το σαραβαλιασμένο παράθυρο.
Είχε αρκετά η περιοχή εκείνα τα χρόνια και έμεναν ευκατάστατοι
άνθρωποι.
Οι πιτσιρικάδες από τις γύρω γειτονιές έβγαζαν χαρτζιλίκι με τα καλαθάκια
των νοικοκυρών.
Συνήθως τα απογεύματα που δεν είχαν σχολείο περνούσαν
από τις "πελάτισές" τους.
"Κυρά Κατίνα θέλεις τίποτα;"
Έβγαινε στο μπαλκόνι εκείνη και έριχνε το καλαθάκι που ήταν
δεμένο με σχοινί.
Είχε μέσα σημείωμα για τον μπακάλη και χρήματα μαζί με
το διχτάκι για να τα βάλουν μέσα.
Όταν γύριζαν φώναζαν και έβγαινε η κυρία Κατίνα
και έπαιρνε την παραγγελία της αφήνοντας το χαρτζιλικάκι
στον πιτσιρικά εισπράττοντας ένα μεγάλο χαμόγελο.
Άφησα το στοιχειωμένο διώροφο και προχώρησα
παρατηρώντας αυτή τη φορά τις πολυεθνικές πολυκατοικίες.
Από το πρωϊ στα γύρω στενά ημεδαπές και αλλοδαπές
για το"μεροκάματο".
Χρήστες παντού...
Δεν υπάρχουν αλάνες....
αυλές με γλάστρες.....παιδιά να παίζουν στους χωματόδρομους.
Δεν έχουν κοπελιές και αγόρια τα Σαββατόβραδα να κάθονται
στις γωνιές και να δίνουν υποσχέσεις.....δεν ακούς τα βράδυα
τραγούδια από τα ανοιχτά παράθυρα και τα τσουγκρίσματα
των γειτόνων......δεν βλέπεις τις Κυριακές στα ΕΒΓΑΤΖΙΔΙΚΑ
πιτσιρικάδες με τους γονείς να τρώνε ξεγυρισμένο
γαλακτομπούρεκο στο μαρμάρινο τραπεζάκι.....
δεν περνάει ο μανάβης με το γαϊδουράκι....ο γαλατάς....
ο ψαράς με τον ψάθινο ταβλά στο κεφάλι......ο παγοπώλης......
Και τι άλλο να θυμηθώ....
Μα προοδεύσαμε....περάσαμε σε άλλη χιλιετία.....έχουμε
ανέσεις....ευκολίες.....και εσύ πάς με τον αραμπά......
Βλέποντας την σημερινή κατάντια στις γειτονιές του Κέντρου της Αθήνας
.......γυρίζω πίσω την μηχανή του χρόνου
και αισθάνομαι καλύτερα.

Πίσω στα παλιά