Eν Αθήναις....στην αυλή

Έβλεπα στην Κρατική τηλεόραση μια παλιά εκπομπή αφιερωμένη σε μια υπέργηρηπου εξιστορούσε την ζωή της.
Μαζί με το παιδί της νέα τότε ανύπαντρη....
βρέθηκε να μένει
στην Ακαδημία Πλάτωνος.....σε ένα από τα δωματιάκια της αυλής
όπως είπε και με εγύρισε και εμένα σε αυτά και στην ίδια περιοχή.....
Δωματιάκια.....αυλή....γλάστρες....ασβεστωμένη μάντρα που έβλεπες
την διπλανή αυλή και τους άλλους γειτόνους.
Μύριζες τους κεφτέδες και δεν δίσταζες να καβαλήσεις
την μάντρα και να σταθείς μπροστά στο υπαίθριο με τάβλες κουζινάκι
με την γκαζιέρα και το τηγάνι με τους χορταστικούς κεφτέδες
από κατεψυγμένο κυμά και κάργα ψωμί....για να φτουράνε.
Και φυσικά θα σε κερνούσαν...
Όποια νοικοκυρά στην γειτονιά τηγάνιζε γνώριζε ότι υπάρχουν και οι διπλανές
οικογένειες με παιδιά.....όλοι για ένα και ένας για όλους.
Η αυλή ήταν και θα μείνει στην μνήμη μου όσο αυτή υπάρχει.....
Μπουγάδα στην λαμαρινιένα σκάφη η μάνα με τον ξύλινο τρίφτη
που τον κρατάω μαζί με την γκαζιέρα ως κειμήλια......
Λουλάκι στα σεντόνια για να ασπρίσουν και μετά την βοηθούσα
στο στίψιμο....
¨Πιάσε εσύ από εδώ και πρόσεχε κακομοίρη μου μη σου πέσει
κάτω και λερωθεί και πάει τζάμπα το λουλάκιασμα....."
Η αυλή.....
Την Κυριακή το πρωϊ πρίν από την εκκλησία το κρέας στον φούρνο
τον γωνιακό και όχι στον άλλο στο πίσω στενό γιατί οι πατάτες από το ψητό
γυρίζανε λιγότερες.
Άνοιξη και καλοκαίρι μεσημεριανό Κυριακής κάτω από την ελιά
με τους άλλους γείτονες της αυλής και το ΕRRES το ραδιόφωνο
(το έσωσα και αυτό)
δυνατά για να ακούμε τα τραγούδια της ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ.
Και μόνο που τα θυμήθηκα όλα αυτά έφιαξε η διάθεσή μου έστω για λίγο
με όλα αυτά που συμβαίνουν.
Δυστυχώς τέτοιες ημέρες μου θυμίζουν παραμονές Εμφυλίου....
Θα επανέλθω σε αυτές τις ημέρες γιατί η ιστορία διδάσκει.




Πίσω στα παλιά