Ο αφανής βασιλιάς του μεγάλου πανιού που έπαιξε στις περισσότερες ταινίες της εθνικής μας κινηματογραφίας!Από μάγκας και χωροφύλακας μέχρι στρατιωτικός και γιατρός, δεν ήταν και πολλοί οι ρόλοι που δεν ερμήνευσε ο μεγάλος καρατερίστας μας στο πανί, ρόλοι που τον καθιέρωσαν ως μια από τις πιο χαρακτηριστικότερες μορφές του ελληνικού κινηματογράφου!
Ποιος δεν τον θυμάται στο ανεπανάληπτο φιλμ «Της κακομοίρας» να κάνει τον μόρτη Μήτσο ή τον χωροφύλακα στον «Έναν βλάκα και μισό»; Ο κορυφαίος δευτεραγωνιστής Γιώργος Βελέντζας έγινε μια από τις εμβληματικότερες φυσιογνωμίες της χρυσής εποχής του εμπορικού μας σινεμά, αποτελώντας αναπόσπαστο «γρανάζι» της εγχώριας showbiz.
Πόσο αναπόσπαστο; Τόσο που οι 209 ταινίες του δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας! Οι ιστορικοί του ελληνικού σινεμά ερίζουν ακόμα για το αν ήταν ο Διανέλλος ή ο Βελέντζας ο απόλυτος ρέκορντμαν συμμετοχών, καθώς τα στοιχεία δεν συμφωνούν. Σύμφωνα πάντως με νεότερη καταμέτρηση, φαίνεται πως ο Βελέντζας των 209 φιλμ αφήνει πίσω του τον Λαυρέντη Διανέλλο των 195 ταινιών, δρέποντας δάφνες ως ρέκορντμαν της λεγόμενης Χρυσής Εποχής του ελληνικού πανιού!
Άλλος ένας αφανής βασιλιάς του ελληνικού σινεμά δηλαδή, που παρά τους δεύτερους ρόλους που ενσάρκωσε μονίμως, ο Βελέντζας άφησε κληρονομιά μικρές αλλά σημαντικές ερμηνείες σε εκατοντάδες ταινίες, ξεκινώντας από το 1948, ως εικοσάχρονος και φέρελπις νεαρός ηθοποιός.
Έκτοτε έκανε τα πάντα, έπαιξε τα πάντα σε σανίδι και πανί, συνεργάστηκε με τους πάντες και άφησε παρακαταθήκη μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του ελληνικού θεάματος. «Είμαι ο τελευταίος της γενιάς του Θανάση Βέγγου. Ξέρετε, εμένα κολλητοί μου ήταν ο Βέγγος και ο Χατζηχρήστος. Με αυτούς λαχταρούσα να παίξω, ρίχναμε πολύ γέλιο. Ταιριάζαμε. Δουλέψαμε πολύ μαζί. Με τον Θανάση πήγαμε περιοδεία έξι φορές στην Αυστραλία», συνήθιζε να λέει με το γνώριμο χαμόγελό του.
Η παραγωγικότατη καριέρα του έφτασε σε μας από τις καραβιές των κινηματογραφικών του παραγωγών, αν και στα χρόνια του ο Βελέντζας μάγευε και τα θέατρα, έχοντας κάπου 500 θεατρικά έργα να προσυπογράφουν τη σπουδαία σταδιοδρομία του! Αν και οι περιπέτειές του στην ελληνική showbiz δεν εξαντλούνται εδώ, καθώς ο ηθοποιός δάνεισε τη φωνή του σε επίσης πάμπολλες ταινίες και ραδιοφωνικές εκπομπές, αλλά και μεταγλωττισμένα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης (με χαρακτηριστικότερο όλων το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι»!).
Κουμπάρος της Βέμπο (τον πάντρεψε) και του Ξανθόπουλου (του βάφτισε τον μοναχογιό) και κολλητός του Βέγγου και του Χατζηχρήστου, ο παντοτινός δευτεραγωνιστής του κινηματογράφου και του θεάτρου μας στάθηκε επάξια δίπλα σε όλους τους μεγάλους πρωταγωνιστές και έγινε ένα από τα πιο οικεία και αγαπητά κινηματογραφικά πρόσωπα της χώρας μας…
Πρώτα χρόνια
Ο Γιώργος Βελέντζας γεννιέται στις 4 Δεκεμβρίου 1927 στην Αθήνα μέσα σε οικογένεια με καταγωγή από το Διχώρι Φωκίδας. Για τα παιδικά του χρόνια δεν είναι και πολλά γνωστά, ξέρουμε πάντως πως μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων και πως η Κατοχή τον ανάγκασε να σταματήσει το σχολείο για να βγει στη βιοπάλη.
Όπως αποκάλυψε ο γιος του Θανάσης, ο Βελέντζας επέστρεψε μεταπολεμικά στο σχολείο για να πάρει το απολυτήριο έχοντας πια μπόλικα χρονάκια δουλειάς στις πλάτες του (εργαζόταν σε αποθήκη της Ομόνοιας). Μια ωραία πρωία, ο νεαρός Γιώργος περνά έξω από την εταιρία παραγωγής Νόβακ Φιλμ και βλέπει την επιγραφή «Ζητείται μικρός». Περνώντας το κατώφλι, ήξερε ότι θα γινόταν ηθοποιός!
Κι έτσι θα βρεθεί στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου θα ανέβει στις μεγαλύτερες θεατρικές σκηνές όντας σπουδαστής ακόμα. Το ντεμπούτο του θα γίνει το 1948, στην παράσταση «Η απαγωγή της Σμαράγδως» που ανέβασε ο θίασος Β. Αργυρόπουλου…
Θεατρική και κινηματογραφική καριέρα
Το φιντάνι γίνεται δεκτό με ενθουσιασμό τόσο από το θεατρόφιλο κοινό όσο και τη θεατρική κοινότητα και ήδη από τα πρώτα χρόνια του στο σανίδι συνεργάζεται με τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου: από τον θίασο της Βέμπο, των Αυλωνίτη-Βασιλειάδου-Ρίζου και των Χορν-Λαμπέτη μέχρι τον Βουτσά, τον Χατζηχρήστο, τον Βέγγο και τόσους ακόμα.
Έχει βέβαια περιδιαβεί την Ελλάδα με τα θεατρικά μπουλούκια αποκτώντας μεγάλη εμπειρία στην επαφή με το κοινό. Κι έτσι όταν ο Μάνος Κατράκης ίδρυσε το Λαϊκό Θέατρό του, σπεύδει να τον εντάξει στον θίασό του, όπου θα παραμείνει για τέσσερα χρόνια. Μετά συνεργάστηκε με όλους και από το 1979-1992 ήταν μόνιμο μέλος του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ερμηνεύοντας νέους και εξίσου σημαντικούς ρόλους σε 26 παραστάσεις. «Αμέσως μου έκαναν προτάσεις ο ένας θίασος μετά τον άλλον. Έπαιξα με όλους. Μικρούς και μεγάλους ρόλους, όλους τους αγάπησα».
Παρά το γεγονός ότι έγινε ευρύτερα γνωστός από τον κινηματογράφο, ο Βελέντζας άφησε βαθιά το στίγμα του στα θεατρικά πράγματα της χώρας μας, παραμένοντας ενεργός και δραστήριος μέχρι τα τελευταία του χρόνια. Η στερνή του συμμετοχή ήταν το 2011, από το μετερίζι του Εθνικού Θεάτρου, όταν έπαιξε στον «Βασιλικό» του Μάτεσι, ολοκληρώνοντας έτσι μια πλούσια καριέρα στο σανίδι που απλώθηκε σε 60 χρόνια δράσης και 500 θεατρικά, φιλοτεχνώντας ένα απίστευτο ρεπερτόριο που θα ζήλευε κάθε ηθοποιός! «Τρομερή εμπειρία και απίστευτο χειροκρότημα. Μου έδωσε ζωή αυτή η τελευταία παράσταση», είπε χαρακτηριστικά για το πέσιμο της θεατρικής αυλαίας.
Το 1948, την ώρα που υπογράφει το συμβόλαιο για το πρώτο του θεατρικό, έρχεται και το κινηματογραφικό ντεμπούτο του. Ήταν το πολεμικό δράμα του παραγωγού και σκηνοθέτη Μαυρίκιου Νόβακ «Οχυρό 27» που του άνοιξε τις κινηματογραφικές πόρτες, για να μην ξανακλείσουν έκτοτε ποτέ!
«Παίξαμε σε εκατοντάδες ταινίες και δεν παίρναμε λεφτά. Ελάχιστα. Ψίχουλα. Γυρίζαμε τη μία μετά την άλλη. Όπου με καλούσαν, πήγαινα. Είχα οικογένεια και έπρεπε να τη ζήσω». Κι έτσι θα βρεθεί να παίζει σε περισσότερες από 200 ταινίες του παλιού καλού σινεμά, όντας ένας ηθοποιός που έκανε τους δεύτερους ρόλους να λάμπουν.
Πριν γίνει αστέρι του σινεμά, ο Βελέντζας ντούμπλαρε τις φωνές στις ταινίες που είχε καταστραφεί η μπάντα του ήχου ή είχαν γυριστεί βωβές, φτάνοντας ακόμα και να ντουμπλάρει όλες τις αντρικές πρόζες ενός φιλμ στις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970!
Ντουμπλάροντας τον Κατράκη, τον Αλεξανδράκη, τον Βέγγο και τους άλλους αστέρες της εποχής, εξασφαλίζει σιγά σιγά τις πρώτες του συμμετοχές στο σινεμά, γινόμενος σύντομα αναπόσπαστο μέλος του ελληνικού κινηματογράφου. Παρά τους μικρούς του ρόλους, μόνο απαρατήρητοι δεν περνούν. Κι έτσι γεννιέται ένας από τους «καλούς» δευτεραγωνιστές του πανιού, καθώς τον κακό δεν τον έπαιξε ποτέ.
Καλός χωροφύλακας, καλός δικαστής, καλός γιατρός, καλός παπάς, καλός στρατιωτικός, ο Βελέντζας έγινε αναγκαίος για το σινεμά μας, αφήνοντας τη χαρακτηριστική του σφραγίδα σε ταινίες-σταθμούς, όπως «Τι κάνει ο άνθρωπος για να ζήσει», «Ποιος Θανάσης», «Ταπεινός και καταφρονεμένος» και «Έξω οι κλέφτες»…
Άλλες αξιομνημόνευτες ερμηνείες του θα έρθουν σύντομα και αναφέρουμε ενδεικτικά τα φιλμ «Από πού πάνε για τη χαβούζα;», «Ο τσαρλατάνος», «Της κακομοίρας», «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα», «Μπουμπουλίνα», «Η Χιονάτη και τα εφτά γεροντοπαλίκαρα», «Χριστίνα», «Αλίμονο στους νέους», «Χαμένα όνειρα», «Μάνα γιατί με γέννησες;», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Η σωφερίνα», «Οι κληρονόμοι», «Κάτι να καίει», «Μοντέρνα Σταχτοπούτα», «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», «Ξεριζωμένη γενιά», «Η Μεσόγειος φλέγεται» και τόσα ακόμα. Η τελευταία του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη ήρθε το 2010, στην ταινία του Αγαθονικιάδη «Πικρό χιόνι».
Παίζοντας εξίσου καλά κωμωδία και δράμα, ο Βελέντζας ήταν ένας σωστός υποκριτικός χαμαιλέοντας και η δεξιότητά του στο πλάσιμο των χαρακτήρων αναγνωρίστηκε το 1993, όταν τιμήθηκε με το Βραβείου Β’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη «Ζωή χαρισάμενη». Το 1997 απέσπασε τιμητική διάκριση για τη συμμετοχή του στο φιλμ «Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων».
Εξίσου σημαντικό ήταν το πέρασμά του τόσο από τις συχνότητες του ραδιοφώνου όσο και από την τηλεόραση, όπου πλάι στις αμέτρητες μεταγλωττίσεις που έκανε (όπως στο κλασικό «Μικρό σπίτι στο λιβάδι»), έπαιξε και σε πάμπολλες σειρές.
Από τον θρυλικό «Άγνωστο Πόλεμο» (ΥΕΝΕΔ, 1971-1974), τον «Ονειροπαρμένο» (ΥΕΝΕΔ, 1971), την «Εκάτη» (ΕΡΤ, 1979) και τη «Βεντέτα» (ΕΡΤ2, 1986), μέχρι την «Αγάπη στο Αιγαίο» (ΕΤ2, 1992), το «Κωνσταντίνου και Ελένης» (ΑΝΤ1, 1998), τις «7 Θανάσιμες Πεθερές» (MEGA, 2005-2006) και τη «10η Εντολή» (2006-07)…
Προσωπική ζωή
Ήταν το 1964 όταν ο γνωστός πια κινηματογραφικός αστέρας γνώρισε την επίσης γνωστή μακιγιέζ του ελληνικού σινεμά Αρτάνα «Μπέλλα» Παπαπέτρου, η οποία σημείωσε αξιόλογη πορεία πίσω από τις κάμερες του κινηματογράφου μας. Ο έρωτας είναι κεραυνοβόλος!
Το ζευγάρι παντρεύεται την επόμενη χρονιά με κουμπάρα τη Σοφία Βέμπο, αφού όταν η Βέμπο και ο σύζυγός της Μίμης Τραϊφόρος άκουσαν τα μαντάτα, του δήλωσαν αμέσως: «Γιώργο ετοιμάσου, εμείς θα σε παντρέψουμε»! Κάτι που έγινε φυσικά και ο γάμος μετατράπηκε στο μεγάλο γεγονός της κοσμικής Αθήνας. «Ξέρετε τι έκανε η Σοφία; Μόλις ο παπάς της έδωσε το δισκοπότηρο για να μεταλάβει, όπως γίνεται στους γάμους, ήπιε όλο το δισκοπότηρο! Και ο πάπας την κοίταζε σαστισμένος», θυμόταν ο Βελέντζας.
Το 1966 θα έρθει στη ζωή ο μονάκριβος γιος του, Θανάσης, τον οποίο θα βαφτίσει ο συνάδελφος και καλός φίλος του Βελέντζα, Νίκος Ξανθόπουλος. Ο Γιώργος και η Μπέλλα πέρασαν όλη τους τη ζωή μαζί, καθώς μόνο ο θάνατός της το 2005 στάθηκε ικανός να τους χωρίσει.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο μεγάλος μας καρατερίστας τα πέρασε δίνοντας τη μάχη με την αρρώστια. Πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και με την αρχοντική του αξιοπρέπεια, πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής του καθηλωμένος σε κρεβάτι του νοσοκομείου «Σωτηρία».
Ο Γιώργος Βελέντζας άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Ιουλίου 2015 και ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο Ζωγράφου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου