Το όνομα Αττίκ δεν λέει τίποτα σήμερα. Εκφράζει μια άλλη εποχή, μακρινή και ξεχασμένη, της προπολεμικής πρωτεύουσας, και μιας ζωής με καθημερινότητα άγνωστη στους ρυθμούς και τις αγωνίες του καιρού μας.
Συνθέτης Έλληνας ήταν ο Κλέων Τριανταφύλλου, γνωστός μόνον ως Αττίκ, αυτός ο μεγάλος μάστορας να σκαρώνει στο άρπα κόλλα ένα τραγούδι, να το γράφει και να το ντύνει μουσικά, κι αυτό να γίνεται σουξέ. Και από κάποιους να τραγουδιέται ακόμα.
“Μαραμένα τα γιούλια”, “Τα καϋμένα τα νειάτα”, “Της μιας δραχμής τα γιασεμιά”, τρία από τα 300 τραγούδια του Αττίκ του οποίου το όνομα και η μνήμη είναι συνυφασμένα με την περίφημη “Μάντρα”.
Η Μάντρα του Αττίκ. Ένα καφέ-σαντάν, ένα υπαίθριο βαριετέ, και μπουάτ, και επιθεώρηση με παρλάτες, καλαμπούρια, και τραγούδια, βέβαια με την μούσα του, την σπουδαία Δανάη Στρατηγοπούλου.
Μετά τον πόλεμο το πνεύμα της “Μάντρας” του Αττίκ γέννησε τα αναψυκτήρια με τους κονφερανσιέ. Γιώργος Οικονομόπουλος στο Πεδίον του Άρεως, Όμηρος Αθηναίος στο Γκρηκ Παρκ, Ζαχαρίας Τσίκλας στην Αίγλη Ζαππείου. Μία άλλη Αθήνα, “η παλιά Αθήνα”, η αθώα και γραφική, με τους εκλεπτυσμένους αστούς, την αφέλεια και το ρομαντισμό.
Αθηναίος ο Αττίκ, μεγάλωσε στην Αίγυπτο, έζησε στο Παρίσι και αυτοκτόνησε το 1944, σα σήμερα, στις 29 Αυγούστου, πριν τα 60 χρόνια του. Κατάθλιψη. Πήρε μια χούφτα χάπια και της έδωσε να καταλάβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου