1935... Πυρετός στα παρασκήνια της επιθεώρησης Μόλις γιορτάσαμε τη παγκόσμια ημέρα θεάτρου και λέω να σας πάω σήμερα μια βόλτα στα παρασκήνια μιας επιθεωρήσεως της δεκαετίας του 30. Ο θίασος ετοιμάζεται για το ανέβασμα του νέου έργου και όπως καταλαβαίνετε οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις …
Την ξενάγηση θα μας κάνει ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας εκείνης της εποχής Δημήτρης Γιαννουκάκης:
« … Η δοκιμή είχε αρχίση και όλοι ευρίσκοντο εις πυρετώδη κίνησιν. Επάνω εις την σκηνή, εγυμνάζετο το «μπαλλέτο» υπό τας οδηγίας νεοφωτίστου μαίτρ-ντέ-μπαλλέ ή χορογράφου, όπως τον θέλουν τα προγράμματα των θεάτρων μας.
Δέκα νέες κοπέλλες ντυμένες μόνον με μαγιό, εκινούσαν ρυθμικά χέρια, πόδια και ότι άλλο είχαν.
Καθώς εκύτταζα τα σώματα τα οποία δεν ήσαν και πολύ άσχημα, μια φωνή δίπλα μου εψιθύρισε:
-Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον μπαλλέτω …
Όλοι τάχουν με κάποιον:
Ο σκηνογράφος διαμαρτύρεται προς τον θιασάρχην:
-Δεν μού έδωσαν ακόμη οδηγίες για σκηνικά.
Η μοδίστρα:
-Τα κοστούμια του μπαλλέτου δεν μου τα σχεδάσαν …
Ο περουκιέρης του θιάσου:
-Αν μου δώσετε τις περούκες την τελευταία στιγμή, πότε θα τις φτιάξω;
Ο μηχανικός:
-Θέλουμε «ξυλεία». Να πήτε στον θιασάρχη ν’ αγοράση τάβλες.
Ο φροντιστής:
-Την σημείωσι του φροντιστηρίου πότε θα την γράψετε …
Ο υποβολεύς στον θιασάρχη:
-Δεν του λέτε του συγγραφέα να τα κάνη πιο στρογγγυλά τα γράμματά του;
Η πρωταγωνίστρια στον συγγραφέα:
-Με πέντε νούμερα θα με αφήσης μόνο;
-Δεν φτάνουν;
-Όχι … Εις το Αίγιον έβγαλα μια ολόκληρη επιθεώρησι μόνη μου…
Η κυρία πρωταγωνίστρια έχει αξιώσεις! Εις το Αίγιον!... Ποιος ξέρει με τι μπουλούκι εγύριζε!...
Μια μπαλλαρίνα καταφθάνει:
-Δεν μου λέτε, εγώ «νούμερα» δεν θα κάνω;
-Όχι!...
-Γιατί; Με τον θίασον του Μπουρλή, στην Αμοργό, ήμουνα πρωταγωνίστρια…
-Στην Αμοργό, ναι!... Εδώ είσαι μπαλλαρίνα. Έτσι λέει και το συμβόλαιό σου. Δεν το διάβασες;
-Δεν ξέρω γράμματα!
Θλιβερά διαπίστωσις. Η κυρία πού θέλει να γίνη πρωταγωνίστρια δεν ξέρει γράμματα …
Εν τω μεταξύ επάνω στη σκηνή άναψε ένας καυγάς. Το μπαλλέτο είχεν αποσυρθή και άρχισαν να προβάρωνται νούμερα. Ο συγγραφεύς επήρε μπροστά του ένα χαρτί
–το νούμερο- και εκάλεσε δύο ηθοποιούς –ήτο ντουέττο:
-Κούλα… έλα Κούλα… και ο μπουρδούσης… ναι Γιάννη, εσύ.
Ο Γιάννης επλησίασε αλλά η Κούλα δεν εκινήθη.
-Κούλα… επέμεινε ο συγγραφεύς, δεν άκουσες;
-Άκουσα πολύ καλά, απαντά με δυσφορία η Κούλα και προσέρχεται δύσθυμος.
Ο μαέστρος είνε στο πιάνο του. Παίζει την εισαγωγή. Η Κούλα στραβομουτσουνιάζει. Παίρνει το χαρτί πού της δίνει ο συγγραφεύς…
-Ποιος αρχίζει;
-Ο Γιάννης…
-Γιατί αρχίζει εκείνος; Εγώ θαρχίσω…
-Μα δεν γίνεται Κούλα μου… έτσι είνε το νούμερο…
-Να τ’ αλλάξετε…
-Μα δεν γίνεται…
-Δεν το κάνω!...
-Κάτσε βρέ χριστιανή μου στην πρόβα σου…
-Αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει φεύγω. Οι θίασοι με παρακαλάνε…
-Βρέ Κούλα…
-Αυτό πού σας λέω.
Ο συγγραφεύς εξαγριούται. Μαζεύει τα χαρτιά, παίρνει το καπέλλο του και κινείται προς την έξοδον. Ειδοποιείται ο θιασάρχης όστις και καταπλέει:
-Τι τρέχει; Πού πάς Παναγιώτη;
-Βρέ αδελφέ. Σ’ αυτό το έργο ποιος θα διευθύνη; Εγώ πού το έγραψα ή η κυρία Κούλα;
-Τι συμβαίνει Κούλα; Πού είνε η Κούλα;
-Έφυγε…
Ο θιασάρχης είνε συμβιβαστικός.
-Καλά… κάνε άλλο νούμερο και τα κανονίζουμε αυτά.
Ο συγγραφεύς επανέρχεται. Καλεί την πρωταγωνίστρια:
-Έλα, Μαρίκα!...
-Εγώ;
-Ναι, Μαρίκα, εσύ…
Και η Μαρίκα ευρίσκει αμέσως αιτίαν καυγά.
-Δηλαδή εμένα με φωνάζετε τελευταία; Φωνάζετε πρώτα τις κορίστες πού σας παρατάνε;
Καταστροφή! Η Κούλα η οποία είχε αποσυρθή στο καμαρίνι της ακούει και φωνάζει:
-Κορίστα είσαι εσύ και το σόϊ σου.
Η πρωταγωνίστρια ανάβει. Απειλείται σύρραξις. Οι άλλοι ηθοποιοί αυτομάτως μοιράζονται εις δύο στρατόπεδα. Έλληνες είνε κι’ αυτοί.
-Σήμερα δεν έγινε τίποτε λέγει ο θιασάρχης στον συγγραφέα.
-Πώς δεν έγινεν; Τόσοι καυγάδες…
-Εμ’ τι να κάνης; Αυτά είνε τα συνηθισμένα. Από αύριο αρχίζομε πρόβες τακτικές…
Αυτές οι «τακτικές» πρόβες αρχίζουν όλο από αύριο!...».
(«Έθνος», 1935, Δ. Γιαννουκάκης)
Αυτά γινόντουσαν παλιά στα θέατρα της πόλης. Φαντάζομαι ότι σήμερα δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα! Εσείς τι λέτε;
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου