Το παραμύθι...

Nikos Roussis
Δεν με πήρανε δα και τα χρόνια αλλά...
Ισως είμαι ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες στη ζωή δημοσιογράφους, που έχει μάθει απ’ έξω κι’ ανακατωτά, το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζει, από την Μεταπολιτευση και μετά, το εκάστοτε πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο της χώρας.
Σε κάθε δύσκολη και μεταβατική πολιτικά περίοδο, το εκάστοτε πολιτικό κατεστημένο «αγκαλιά» με τους «πρόθυμους» δημοσιογράφους, κατασκεύαζε κατά το δοκούν ειδήσεις και...γεγονότα, ικανά να τρομοκρατήσουν το από τότε αδαές πόπολο, προς την κατεύθυνση της αποδοχής των δικών τους στόχων.
Τα πρώτα πράγματα που έκανε ο «Εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής, μόλις ήλθε μετά την πτώση της Δικτατορίας, «φερτός» από το Παρίσι, για να σώσει την Ελλάδα και ν’ αποκαταστήσει την δημοκρατία, ήτανε να νομιμοποιήσει το ΚΚΕ (για να το βουλώσει), να βγεί από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ως πράξη ενός ψευδεπίγραφου τσαμπουκά, να χώσει τη χώρα άρον-άρον στην ΕΕ και να σηκώσει τον μπαμπούλα του «αριστεροχουντισμού», ως φόβητρο στους από τότε αυνανιζόμενους πολίτες αυτής της χώρας.
Εξομοίωσε, δηλαδή, τα «σταγονίδια», όπως τα ονόμασε των χουντικών, που οι απογόνοι τους ακόμη κονομάνε στον κυβερνητικό μηχανισμό, με τους αγωνιστές της άκρας αριστεράς, που είχανε πληρώσει με αίμα και ..ακροτηριασμένα από βασανιστήρια μέλη, την πραγματική αντίσταση τους κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Για την εμπέδωση αυτού του «αφηγήματος» ήταν αρκετό ένα «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ» του Γιώργου Τράγκα, στην Βραδυνη της εποχής, με τίτλο «Πού βρίσκονται και τι κάνουν τα μέλη των αριστερίστικων οργανώσεων στην Ελλάδα».
Αργότερα, με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, πολλοί, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, μίσθαρνοι κονδυλοφόροι, χαρακτήρισαν ως «προβοκάτορες» δεκάδες χιλιάδες νέους, που μπούκαραν στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και τάκαναν...κυλότα, κάποιους άλλους που κλείσθηκαν μέσα στο Πολυτεχνειο και χάλασαν την μανέστρα του Κουτσόγιωργα και ως ανθέλληνες κάποιους που πήγανε και κάνανε μανούρες στην Τουρκία, σε ένδειξη συμπαράστασης στους συλληφθέντες κρατούμενους της Ντε Βιόλ.
Τα πράγματα ξέφυγαν από τον έλεγχο όταν η ορίτζιναλ 17Ν άρχισε να εκτελεί, όπως η πάλαι ποτέ ΟΠΛΑ, αμερικάνους πρέσβεις στην Ελλάδα, όπως ο Γουέλς, βασανιστές της Χούντας όπως ο Μάλιος και ο Μπάμπαλης, βιομήχανους που είχανε πιεί το αίμα του κοσμάκη και είχανε βγάλει τα λεφτά τους έξω και ν’ ανατινάζει κλούβες των ΜΑΤ, δηλώνοντας πως «έχασε την ψυχραιμία της»
Από τότε, ένα κλιμάκιο πρακτόρων της CIA, κατσικώθηκε στα υπόγεια της αντιτρομοκρατικής στην Αθήνα και λειτουργουσε, σε αγαστή πάντα σύμπνοια, με τους εκάστοτε αρχηγούς της τότε ΚΥΠ και μετέπειτα της ΕΥΠ.
Κανείς δεν «ομολόγησε» την παρουσία τους, κανείς δεν «αποκάλυψε» τη δουλειά που είχαν αναλάβει διαχρονικά να κάνουν.
Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς τα πράγματα έσφιξαν περαιτέρω για την Ελλάδα που, από τότε ζούσε με δανεικά, εξαιτίας μιας αμερικάνικης νότας, που έβαζε στη χώρα στην λίστα των επικίνδυνων χωρών για τρομοκρατία.
Κάτι βδομάδες πριν-όπως έχω ξαναγράψει- η Απογευματινή της εποχής δημοσίευσε «επί του πιεστηρίου» μία ολιγόλογη είδηση, ότι αποκαλύφθηκε η «γιάφκα» της 17Ν και κατασχέθηκαν οι «σφραγίδες» της οργάνωσης. Το 45άρι που χρησιμοποιούσε στις εκτελέσεις και η γραφομηχανή με την οποία γράφονταν οι προκηρύξεις.
Η είδηση αυτή δεν υπήρχε την άλλη μέρα και καμία εφημερίδα δεν έκανε αναφορά σ’ αυτήν.
Και ω του θαύματος, επί Χρυσοχοίδη, ένας πεπειραμένος υποτίθεται τρομοκράτης, που τώρα σαπίζει, με 80% αναπηρία στις φυλακές, ο Σάββας Ξηρός, τα καταφέρνει να του σκάσει στα χέρια μία βόμβα που για κάπου την προόριζε.
Πλακώνουν οι «αποκαλύψεις» των μπατσοδημοσιογράφων, ότι εξαρθρώθηκε η 17Ν και παρουσιάζεται, ως αρχηγός στο πόπολο ένας γραφικός τύπος, ονοματι Γιωτόπουλος, τρόφιμος των καφέ των Παρισίων κι’ ένας Κουφοντίνας, ως εκτελεστής, που πήρε ταξί και παραδόθηκε μόνος του στην Ασφάλεια.
Οι υπόλοιποι, της τρομοκρατικής οργάνωσης που εξαρθρώθηκε ήταν μια παρεούλα από την Ικαριά....
Η Ελλάδα βγήκε από την λίστα των ΗΠΑ, οι Ολυμπιακοί έγιναν, κάποιοι –κυρίως αμερικάνικες εταιρίες- κονόμησαν χοντρά απ’ αυτή τη φιέστα και οι τρομοκράτες της 17Ν δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν.
Μέλη της, όμως, όπως ο Χριστόδουλος Ξηρός , διατηρηθήκανε στην «φορμόλη» και όποτε ήτανε αναγκαιο, να τρομοκρατηθούν τα ανυποψίαστα μπουλούκια του γλεντιού, βγαίνανε με άδεια και δεν γυρίζανε μέχρι που, όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν, τους συνελάμβαναν και τους περιέφεραν όπως οι γύφτοι τις αρκούδες τους με τον ...χαλκά, ως φόβητρο.
Το παραμύθι αυτό, όμως, έπαψε να έχει δράκο και σήμερα, μ’ αυτή τη γαμημένη κυβέρνηση των αριστεροχριστιανιστών, αφέθηκε μία καταζητουμενη επί δύο χρόνια, για ποινικά αδικήματα, ν’ αλωνίζει, για να εντοπισθεί, ω του θαύματος, τώρα που πρόκειται η χώρα να υποστεί εδαφικές απώλειες και η κυβέρνηση της να συμβάλλει σε μία ακόμη «απαλλοτρίωση» του κυπριακού.
Η Ρούπα και ο Μαζιώτης, είναι λοιπόν, σύμφωνα με τους μπατσοδημοσιογράφους, η απειλή κατά της δημοκρατίας στην Ελλάδα, αυτοί οι δύο είναι που κάνουν τους μικροαστούς να τρέμουν από τον φόβο τους και να αναρωτιούνται, πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους, σε μία τρομοκρατούμενη χώρα.
Αλλού αποσκοπεί αυτό το παραμύθι...
Στον αποπροσανατολισμό του μαλάκα του έλληνα, που δεν μπορεί πλέον να κλάσει τίποτα αλλά είναι έτοιμος να κατηγορήσει, να λοιδωρήσει ακόμη και το παιδί τους, για να βγάλει την αμαρτία της χρόνιας μαλακίας που τον κατατρέχει και να βρεί το άλλοθι του, για όσα επιπλέον αγγούρια θα φάει στον κώλο.
Μέχρις εδώ και
Γράμματα γνωρίζω.