Τώρα που η Ελλάς, έστω και καθυστερημένα, ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα, αξίζει τον κόπο να σας μεταφέρω πώς σκέπτονται οι περίφημοι δανειστές, οι εκπρόσωποι των θεσμών, οι οποίοι
πάνε και έρχονται σχεδόν επτά χρόνια στην Αθήνα, πασχίζοντας να δαμάσουν ένα ανυπάκουο και απρόθυμο να συναινέσει σε οιαδήποτε μεταρρύθμιση πολιτικό σύστημα.
Το πρώτο συμπέρασμα που εξάγουν όσοι έχουν τη δυνατότητα να μιλούν μαζί τους είναι ότι η πατρίδα πληρώνει ακριβά, πολύ ακριβά, την τάση του πρωθυπουργού της να τραβά τις διαπραγματεύσεις σε μάκρος, προκειμένου να καμφθεί το κόμμα του αλλά και να χωνέψει ο ελληνικός λαός τις σχεδιαζόμενες αλλαγές. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί ο πρωθυπουργός επιλέγει τη μακρόσυρτη και σχοινοτενή διαπραγμάτευση, η οποία εκθέτει τη χώρα σε μύριους κινδύνους, σκεφτείτε να είχε προελάσει η Ακροδεξιά στη Γαλλία και την Ολλανδία, στο ράφι θα μας είχαν βάλει. Κατέληξα μετά ταύτα στο ότι πρόκειται για μέθοδο εξάντλησης της κοινωνίας και εξουδετέρωσης του κόμματός του, παρά για απόπειρα για βελτίωση των όρων της συμφωνίας. Η συμφωνία όχι μόνον δεν βελτιώθηκε αλλά «επιδεινώθηκε».
Οι δανειστές λένε σήμερα ανοιχτά ότι, αν η αξιολόγηση είχε κλείσει τον περασμένο Νοέμβριο, τα μέτρα που θα μας ζητούσαν θα ήταν «ακριβώς τα μισά». Ωστόσο η πρωτοβουλία ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο να διανείμει το πλεόνασμα χωρίς να ρωτήσει έκανε τους Γερμανούς -με βάση τις ίδιες μαρτυρίες- να ανέβουν στα κεραμίδια. Οχι γιατί δεν υπήρχαν τα λεφτά, αλλά γιατί δεν ρωτήθηκαν. Για τον ίδιο λόγο η δόση που θα μας δοθεί τον Ιούνιο για την εξόφληση της ΕΚΤ θα είναι τόση όση, αν και θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Για τον ίδιο λόγο, επίσης, η λύση για το χρέος θα είναι εσωτερικά προπαγανδίσιμη, αλλά στην ουσία μία από τα ίδια. Για τον ίδιο λόγο δεν θα διευκολύνουν τον πρωθυπουργό να βγει στις αγορές με τον τρόπο που επιθυμεί και σχεδιάζει αυτός.
Οι δανειστές έχουν μάθει το πολιτικό σύστημα της Ελλάδος άριστα, ενοχλούνται που δεν αναλαμβάνει την «ιδιοκτησία» του προγράμματος και δεν είναι διατεθειμένοι σε καμία μα καμία περίπτωση να διευκολύνουν τον πρωθυπουργό να… χαλαρώσει. Διότι, όπως λένε, αυτός είναι ο φόβος τους, «η χαλάρωση». Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, εν όψει και της σταδιακής αποχωρήσεώς τους από την Ελλάδα, προαναγγέλλουν την άφιξη νέων προστατών στο πόδι τους, αλλά γι’ αυτά προσεχώς, σε άλλο σημείωμα, μην τα πούμε όλα από σήμερα.
Τούτων δοθέντων, η τελική γεύση που απομένει είναι πικρή. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε μια συμφωνία διαχείρισης του πολιτικού χρόνου αλλά, για να εδραιώσει τη θέση του στην εξουσία, καταδικάζει τους Ελληνες σε νέα σκλαβιά λιτότητας.
Μανώλης Κοττάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου