Του πολίτη Π. Λ. ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ(Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)
Ο Συντάκτης αυτών των γραμμών αισθάνεται δυσφορία από το γεγονός, ότι είναι υποχρεωμένος να αναφερθεί στις προγραμματικές πομφόλυγες των κομμάτων και
τις ενέργειες ή παραλήψεις των στελεχών των, τα οποία παριστάνουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, αυτές είναι οι κυβερνήσεις μας και σε κρίσιμες ώρες χειρίζονται τα ευαίσθητα εθνικά μας θέματα και μάλιστα κατά τρόπο μυστικό και αποκλειστικό. Ο «κυρίαρχος» λαός – τι τραγική ειρωνεία κι αυτός ο εξωπραγματικός όρος του Συντάγματος – δίνει την εμπιστοσύνη του και μετά πηγαίνει για … ύπνο. Ίσως κουράζεται να σκέφτεται και το «βαρύ» αυτό φορτίο το μετέθεσε στους ώμους των κυβερνητών, οι οποίοι μάλιστα έχουν και το μέγα πολιτικό προνόμιο να είναι σοσιαλιστές ή του κεντρώου χώρου.
Το γεγονός θα ήταν στ’ αλήθεια για γέλια αν οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν οδηγούσαν την Ελλάδα στον ακρωτηριασμό του εθνικού της χώρου και στα έσχατα όρια της εθνικής της ταπείνωσης.
Με αυτήν την έννοια και αυτή την προοπτική των κυβερνητικών πράξεων και μεθοδεύσεων, έχω την γνώμη πως κάνει μέγα λάθος ο Κ. Κύρκος, ο οποίος οραματιζόμενος την αναγκαιότητα των καλών Ελληνοτουρκικών σχέσεων, έγραφε στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα» και τούτο:
«Άξιος των καιρών πολιτικός ηγέτης, δεν είναι αυτός που συνεχίζει μια αδιέξοδη πολιτική ρουτίνας, φοβούμενος την ευθύνη του»
Πριν απ’ όλα θα πρέπει να μην κάνουμε το τραγικό σφάλμα, ώστε να κρίνουμε τα πράγματα και να χαράσσουμε το μέλλον της Ελλάδος, αποπειρώμενοι να παραλληλίσουμε τον Ελ. Βενιζέλο με τα σύγχρονα ανθρωπάκια, τα οποία, κακή τη μοίρα, βρίσκονται στο τιμόνι της πατρίδος. Αυτά τα ανθρωπάκια ούτε ηγέτες πολιτικοί είναι – με την κοινωνικοπολιτική έννοια του όρου – ούτε βρίσκονται εκεί, που τους τοποθέτησαν άλλοι, για να εξυπηρετήσουν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Τούτου δοθέντος είναι πρόδηλο ότι τα εθνικά μας θέματα βρίσκονται στα πιο επικίνδυνα χέρια, τόσο ως προς τα συγκεκριμένα πρόσωπα που τα χειρίζονται, όσο και ως προς την «φιλοσοφία» και πολιτική πρακτική του λαϊκισμού, ο οποίος εκείνο το οποίο μπορεί να προσφέρει στην Ελλάδα είναι οι εθνικές συμφορές.
Το λεγόμενο «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και συνεπώς δεν έχει λόγους ν’ ανησυχεί κανείς, όπως λένε κάποιοι αφελείς θα πρέπει να μας προβληματίσει. Όλα σε τούτο τον κόσμο έχουν κάποια όρια ανοχής και όλα απαιτούν ένα αίσθημα ατομικής και εθνικής ευθύνης και δεν επιτρέπουν τον εθνικό και ατομικό εφησυχασμό, ο οποίος αποτελεί την απονέκρωση των ζωντανών εθνικών δυνάμεων και την κερκόπορτα των ξένων επιβουλών.
Ίσως ήρθε πια η ώρα να διακηρύξουμε ως «κυρίαρχος» λαός ότι: «Ο ωχαδελφισμός πρέπει να πάρει τέλος. Ο φιλοτομαρισμός, ιδιαίτερα των ταγών, είναι καιρός να υποχωρήσει. Η πολιτική και εθνική απάτη καιρός να κτυπηθεί».
Από τον χείμαρρο των απατηλών διακηρύξεων του ΠΑΣΟΚ, που αναφέρονται στην εθνική μας υπόσταση σημειώνω:
Η Ελλάδα στους Έλληνες – Εθνική ανεξαρτησία – Υπερήφανη εξωτερική πολιτική.
Με τις βαρύγδουπες αυτές διακηρύξεις οι στυλοβάτες του εθνοκτόνου λαϊκισμού εξαπατούν το Έθνος των Ελλήνων, το οποίο τούτη την ώρα βρίσκεται ενώπιον των εξής εθνικών θεμάτων:
Κυπριακό: Ουσιαστικά ξεχάστηκε με τη δημιουργία του ψευδοκράτους και την κατοχή του κυπριακού εδάφους από τα στρατεύματα του Αττίλα.
Ίμια: Χωρίς κανένα απολύτως λόγο δημιουργήθηκε ουδέτερη ζώνη στην περιοχή και καταλύθηκε η εθνική μας κυριαρχία, αφού ούτε τη σημαία μας μπορούμε να υψώσουμε, ούτε να πάμε έστω και ως τουρίστες.
Αιγαίο: Οδηγείται προς συνεκμετάλλευση και ουσιαστική αποδοχή της συγκυριαρχίας εκ μέρους της Ελλάδος, αφού της απαγορεύεται να προβεί στην άντληση πετρελαίου.
Επέκταση χωρικών υδάτων: Δεν επιτρέπουν στην Ελλάδα να κάνει χρήση του αναφαίρετου δικαιώματός της, προϊόν διεθνών συνθηκών, να επεκτείνει τα ναυτικά της μίλια σε δώδεκα, γιατί κάτι τέτοιο οι Τούρκοι το θεωρούν ως αιτία πολέμου. Συνεπώς ψεύδονται ασύστολα οι πολιτικοί και πολιτειακοί μας ταγοί, όταν δηλώνουν ότι «η Ελλάδα θα κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού όταν το θελήσει». Παραμύθια της Χαλιμάς κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας.
Έλληνες της Βορείου Ηπείρου: Στερούνται του δικαιώματος των ελληνικών δημοτικών σχολείων και δεν γνωρίζω την έκταση στερήσεως των θρησκευτικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων, παρά τις υποσχέσεις των Αλβανικών αξιωματούχων.
Σκοπιανό: Το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» φαίνεται να παραχωρήθηκε στα Σκόπια παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, από τα γκεσέμια του λαϊκισμού. Τα γεγονότα βοούν και η χρονική μετάθεση των συνομιλιών, είναι απλή συσκότιση της αληθείας, η οποία συνεχίζεται από τους λαϊκιστές.
Δυτική Θράκη: Κατ’ εφαρμογή της παροιμίας μας «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», οι Τούρκοι βάζουν χέρι σ’ αυτή ξεκινώντας συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή του αμερικανικού Κογκρέσου για τη δήθεν παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων των εκεί μουσουλμάνων και μάλιστα μετά από έντονα διαβήματα του Τούρκου πρεσβευτή. Οι Τούρκοι προκαλούν νυχθημερόν στη θάλασσα και στον αέρα και στη συνέχεια διαμαρτύρονται στους διεθνείς οργανισμούς, παριστάνοντας τα θύματα!!! Αμάλγαμα θρασύτητος, απάτης και ανανδρίας.
Έτσι λοιπόν, Τούρκοι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι σχημάτισαν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την Ελλάδα, προσπαθώντας να την κολοβώσουν εδαφικά και να την αναγκάσουν να εγκαταλείψει την άσκηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων με όχημα και το διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
Όμως καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν δικαιούται να προβεί σε ικανοποίηση των τερατωδών απαιτήσεων της Τουρκίας, έστω κι αν δεν λειτουργήσουν οι περίφημες καλές Ελληνο-τουρκικές σχέσεις. Οι φιλικές σχέσεις μεταξύ των κρατών, των ανθρώπων και των γειτόνων, προϋποθέτουν την αμφίδρομη λειτουργία τους.
Όταν οι Τούρκοι θέλουν ν’ αρπάξουν και οι Έλληνες υποχωρούν, τότε δεν κάνουν τίποτα άλλο από το ν’ ανοίγουν τη εθνική τους Κερκόπορτα για μια νέα άλωσή τους.
Όμως στην εκάστοτε κυβέρνηση δεν πρέπει να διαφεύγει το γεγονός, ότι σε τούτη τη χώρα υπάρχουν Έλληνες που φυλάσσουν τις Θερμοπύλες και ότι συνεπώς αν η ίδια δεσμεύτηκε να ανοίξει την Κερκόπορτα, αναλαμβάνει και την εθνική της ευθύνη. Θα τολμήσουν; Υπάρχει και Γουδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου