Γράφει ο Δημήτριος Βλάχος στο facebook
Στην πόλη μας πρίν από πολλά χρόνια, λειτουργούσαν γαλακτοπωλεία και μπουγατσοπωλεία . Στα γαλακτοπωλεία σερβίριζαν κάθε πρωί γάλα ζεστό στο ποτήρι με βούτυρο , μαρμελάδα και φετούλες ψωμί, κρέμα με άρωμα βανίλιας και πασπαλισμένη με κανέλα , και κρέμα ρυζόγαλα . Τα μαγαζιά αυτά ήταν , στην πλατεία του Κωστούλα, διπλά από το ΣΙΝΕ ΜΠΙΤΑ , το ΣΕΛΕΚΤ για λίγο καιρό, του Λευτέρη Δήμου, εκεί που είναι τώρα η τράπεζα Πειραιώς, αρχή οδού Αβέρωφ αριστερά. Πιό κάτω του Βαρέση, του Καρακώστα , στο Κουρμανιό το ΙΔΑΝΙΚΟΝ των Χρηστίδη και Χατζηγιάννη και στην Καλούτσιανη του Σιαφάκα. Εκτός από τα γαλακτοπωλεία ήταν και τα μαγαζιά που έφτιαχναν μπουγάτσες. Το παλιότερο από αυτά ήταν των αδελφών Σακελλαρίου τέρμα στην οδό Αβέρωφ δεξιά ,όπου ήταν και το παρασκευαστήριο μπουγάτσας και γλυκών. Αυτό λειτουργούσε από τον 19 αιώνα, κάπου στα 1870.
Αργότερα στα 1947-1950 ο Τόλης Σακελλαρίου αποχώρησε από το μαγαζί αυτό, και άνοιξε στην αρχή της οδού Αβέρωφ δίπλα από το καφεκοπτείο του Παππά. Το μαγαζί έκανε χρυσές δουλειές, γιατί έφτιαχνε περίφημες μπουγάτσες. Είχε δε δημιουργό παρασκευαστή τότε τον Γιώργο Κασκάνη . Τον είχε εκπαιδευόμενο από μικρό παιδί. Στην είσοδο μπαίνοντας αριστερά, ήταν η έκθεση των ταψιών με τυρί και κρέμα, και το μοναδικό ΚΟΥΣΜΕΡΙ , απ όπου ο Τόλης έκοβε τις μερίδες και τις σερβίριζε ο μπαρμαγιάννης ,με τα κάτασπρα μαλλιά ,ο οποίος ήταν τόσο πειθαρχημένος και συμβουλεμένος απ τον Τόλη που δεν προλάβαινες να αδειάσεις το ποτήρι με το νερό, και έφερνε αμέσως άλλο πριν προλάβεις να του το ζητήσεις.
Ο δε Τόλης πάντα καλοντυμένος, με γραβάτα και την κάτασπρη ποδιά, καλωσόριζε τους πελάτες . Μετά την κατεδάφιση του κτηρίου ,ήταν ιδιοκτησία του Δήμου, και αφού συνταξιοδοτήθηκε ο Τόλης το μαγαζί έκλεισε . Το 1965 ο παρασκευαστής μπουγάτσας Γιώργος Κασκάνης μαζί με τον Τάκη Μερκουριάδη άνοιξαν απέναντι απ το ρολόι το ΣΕΛΕΚΤ , το οποίο διαχειρίζεται μέχρι σήμερα ο Γιώργος μια και ο Τάκης έχει χαθεί. Έχει βελτιώσει δε την ποιότητα της μπουγάτσας που θεωρείτε απ τις καλύτερες της Ελλάδος . Οι μπουγάτσες σερβίρονταν όλη την ημέρα . Τα μαγαζιά ΣΕΛΕΚΤ και του Βαρέση σερβίριζαν και λουκουμάδες. Σήμερα λουκουμάδες σερβίρει το ΣΕΛΕΚΤ, μόνο μεγάλη εβδομάδα και όταν έχουμε εθνικές εορτές. Την κατσαρόλα την είχαν μπροστά στη βιτρίνα και οι περαστικοί ερεθισμένοι από την θέα αλλά και την μυρουδιά δεν απέφευγαν τον πειρασμό να τις γευτούν. Στις αρχές της λειτουργίας του το ΣΕΛΕΚΤ, χρησιμοποιούσε και το πατάρι και ειδικά τα βράδια και εορτές, δεν ήταν εύκολο να βρεις τραπέζι. Περίμενες απ έξω να αδειάσει κάποιο για να προλάβεις να καθίσεις . Τους λουκουμάδες τους έφτιαχναν με το χέρι , έβαζαν με την κουτάλα την παχύρευστη ζύμη στη χούφτα και αφήναν μικρή ποσότητα να πέσει στο καυτό λάδι της κατσαρόλας όπου έπαιρνε και το σχήμα μπαλίτσας . Το δε μέλι ήταν πρώτης ποιότητος γνήσιο . Περνώντας σήμερα στην οδό Αβέρωφ, εκεί που ήταν το μαγαζί του Τόλη, γυρίζω το κεφάλι και νομίζω θα δώ τον Τόλη χαμογελαστό στην βιτρίνα να κόβει μπουγάτσες.
Χρόνια αξέχαστα νοσταλγικά....
Αργότερα στα 1947-1950 ο Τόλης Σακελλαρίου αποχώρησε από το μαγαζί αυτό, και άνοιξε στην αρχή της οδού Αβέρωφ δίπλα από το καφεκοπτείο του Παππά. Το μαγαζί έκανε χρυσές δουλειές, γιατί έφτιαχνε περίφημες μπουγάτσες. Είχε δε δημιουργό παρασκευαστή τότε τον Γιώργο Κασκάνη . Τον είχε εκπαιδευόμενο από μικρό παιδί. Στην είσοδο μπαίνοντας αριστερά, ήταν η έκθεση των ταψιών με τυρί και κρέμα, και το μοναδικό ΚΟΥΣΜΕΡΙ , απ όπου ο Τόλης έκοβε τις μερίδες και τις σερβίριζε ο μπαρμαγιάννης ,με τα κάτασπρα μαλλιά ,ο οποίος ήταν τόσο πειθαρχημένος και συμβουλεμένος απ τον Τόλη που δεν προλάβαινες να αδειάσεις το ποτήρι με το νερό, και έφερνε αμέσως άλλο πριν προλάβεις να του το ζητήσεις. 
Ο δε Τόλης πάντα καλοντυμένος, με γραβάτα και την κάτασπρη ποδιά, καλωσόριζε τους πελάτες . Μετά την κατεδάφιση του κτηρίου ,ήταν ιδιοκτησία του Δήμου, και αφού συνταξιοδοτήθηκε ο Τόλης το μαγαζί έκλεισε . Το 1965 ο παρασκευαστής μπουγάτσας Γιώργος Κασκάνης μαζί με τον Τάκη Μερκουριάδη άνοιξαν απέναντι απ το ρολόι το ΣΕΛΕΚΤ , το οποίο διαχειρίζεται μέχρι σήμερα ο Γιώργος μια και ο Τάκης έχει χαθεί. Έχει βελτιώσει δε την ποιότητα της μπουγάτσας που θεωρείτε απ τις καλύτερες της Ελλάδος . Οι μπουγάτσες σερβίρονταν όλη την ημέρα . Τα μαγαζιά ΣΕΛΕΚΤ και του Βαρέση σερβίριζαν και λουκουμάδες. Σήμερα λουκουμάδες σερβίρει το ΣΕΛΕΚΤ, μόνο μεγάλη εβδομάδα και όταν έχουμε εθνικές εορτές. Την κατσαρόλα την είχαν μπροστά στη βιτρίνα και οι περαστικοί ερεθισμένοι από την θέα αλλά και την μυρουδιά δεν απέφευγαν τον πειρασμό να τις γευτούν. Στις αρχές της λειτουργίας του το ΣΕΛΕΚΤ, χρησιμοποιούσε και το πατάρι και ειδικά τα βράδια και εορτές, δεν ήταν εύκολο να βρεις τραπέζι. Περίμενες απ έξω να αδειάσει κάποιο για να προλάβεις να καθίσεις . Τους λουκουμάδες τους έφτιαχναν με το χέρι , έβαζαν με την κουτάλα την παχύρευστη ζύμη στη χούφτα και αφήναν μικρή ποσότητα να πέσει στο καυτό λάδι της κατσαρόλας όπου έπαιρνε και το σχήμα μπαλίτσας . Το δε μέλι ήταν πρώτης ποιότητος γνήσιο . Περνώντας σήμερα στην οδό Αβέρωφ, εκεί που ήταν το μαγαζί του Τόλη, γυρίζω το κεφάλι και νομίζω θα δώ τον Τόλη χαμογελαστό στην βιτρίνα να κόβει μπουγάτσες.Χρόνια αξέχαστα νοσταλγικά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου